Το φαράγγι του Αλμυρού Το φαράγγι του Αλμυρού βρίσκεται στη θέση Ελληνοπεράματα, πολύ κοντά στο Ηράκλειο,είναι γνωστό ως φαράγγι της Κέρης ή Ποροφάραγγο.
Είναι πολύ σημαντικός βιότοπος και ο βασικότερος λόγος είναι επειδή στο μέσον του στην ανατολική πλευρά του βρίσκεται το μεγαλύτερο δάσος από Λιόπρινα (Phillirea Media) σε όλη την Κρήτη, άγνωστο στον κόσμο. Ακόμα συναντάμε πλατάνια, πρίνους σφάκες, χαρουπιές και αγριελιές παρά την υπερβόσκηση που έχει δεχτεί ο τόπος και την αλόγιστη κοπή αιωνόβιων δέντρων με σκοπό να γίνουν ζωοτροφή (!!!)
Είναι το μόνο φαράγγι σε όλη την Κρήτη που του έχει δοθεί τόσο μεγάλο πλήθος ονομασιών, συνολικά 7, ασύλληπτο για το σχετικά μικρό μέγεθος του. Συγκεκριμένα μπορούμε να το ακούσουμε με τις εξής ονομασίες.
Φαράγγι Κέρης: από το ομώνυμο ύψωμα που υπάρχει στα ανατολικά του.
Φαράγγι Αλμυρού: επειδή λίγα μέτρα από την έξοδό του βρίσκονται οι πηγές του Αλμυρού.
Φαράγγι Ποροφάραγγο: ονομασία που υπάρχει σε πάρα πολλά φαράγγια της Κρήτης και σημαίνει την είσοδο του φαραγγιού.
Φαράγγι Ελληνοπεραμάτων: επειδή βρίσκεται στα Ελληνοπεράματα.
Φαράγγι Τριών Εκκλησιών: επειδή στην έξοδό του υπήρχε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Φαραγγίτη που είχε τρεις εκκλησίες από το 1350 μέχρι και την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1669 οπότε και καταστράφηκε.
Φαράγγι Στρούμπουλα: επειδή ξεκινά από τους πρόποδες του Στρούμπουλα.
Φαράγγι των Φαντασμάτων: λόγω του ότι για πολλά χρόνια ο χώρος του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από ομάδες σατανιστών της πόλης οι οποίοι έκαναν εκεί τις διάφορες τελετές τους με αποτέλεσμα πολλοί περίοικοι ή απλά περιπατητές της περιοχής να ισχυρίζονται ότι κατά καιρούς έχουν δει φαντάσματα ή άλλα πνεύματα να κυκλοφορούν στην περιοχή σαν αποτέλεσμα των τελετών που γινόταν και ο χώρος είχε αποκτήσει κάτι το υπερφυσικό.
Επίσης, ακούγεται και ως φαράγγι των τριών εκκλησιών εξαιτίας της ύπαρξης των εκκλησιών που είναι χτισμένες μέσα σ’ αυτό και χρονολογούνται από την εποχή της ενετοκρατίας. Η περιοχή των τριών εκκλησιών βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση από το ανατολικό στόμιο του φαραγγιού.
Η πρώτη εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή. Είναι μονόχωρη καμαροσκεπαστή με ελαφρά εξακόρυφη καμάρα και χρονολογείται στα τέλη του 14ου αιώνα μ.Χ. Στο βόρειο τοίχο του ναού βρέθηκαν τάφοι γεμάτοι οστά.
Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται 130 μέτρα βορειοδυτικά της πρώτης. Είναι δίκλιτη και αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα και στον Άγιο Αντώνιο. Αρχικά ήταν μονόκλιτη με καμαροσκέπαστη στέγη. Πρώτα χτίστηκε το βόρειο κλίτος και μετά έγινε προέκτασή της με το νότιο κτίσμα. Τα δύο κτίσματα συνδέονται μεταξύ τους με δύο καμάρες από δυτικά προς ανατολικά. Σώζονται σε σχετικά καλή κατάσταση λίγα τμήματα τοιχογραφιών. Οι τρεις εκκλησιές του φαραγγιού είναι στην πραγματικότητα δύο. Είναι προφανές ότι σε μεταγενέστερες εποχές δημιουργήθηκε μια σύγχυση ως προς 42 τον αριθμό των εκκλησιών, επειδή η μεγαλύτερη δίκλιτη εκκλησία θεωρήθηκε ότι αποτελεί δύο διαφορετικούς ναούς.
Υπάρχουν πολλά δέντρα κατά μήκος της πορείας και όσο πιο βαθειά εισχωρούμε τόσο το φαράγγι γίνεται και πιο πράσινο, ενώ η έκπληξη που κρύβει είναι το ίδιο το ρέμα του που ενώ στην αρχή που είναι τα εκκλησάκια είναι ξερό μετά από ένα τέταρτο περπατήματος η κοίτη αρχίζει να έχει ροή νερού που μετά το μέσον του φαραγγιού σχηματίζει κανονικό ποτάμι. Στο πιο όμορφο σημείο της πορείας αγριεύει λίγο η κοίτη του και δημιουργεί 3 καταρράκτες μοναδικής ομορφιάς που είναι και οι κοντινότεροι στην πόλη του Ηρακλείου, ενώ σε όλο το κομμάτι των καταρρακτών ο ασβεστόλιθος του φαραγγιού έχει ένα ιδιαίτερο ροζ χρώμα μοναδικό σε όλη την Κρήτη που κάνει το μέρος ακόμα πιο εντυπωσιακό.
