Στα 35 χρόνια λειτουργίας τους χιλιάδες παιδιά από όλη την Κρήτη και άλλα μέρη της Ελλάδας φιλοξενήθηκαν, έπαιξαν και βίωσαν ανέμελες διακοπές στους χώρους τους.
Το φετινό μας ημερολόγιο ασχολείται με τις «Παιδικές Εξοχές Μέρωνα», όπως αλλιώς λέγονταν, και προσπάθησε να συγκεντρώσει στις σελίδες του τα πιο σημαντικά στοιχεία για τους ανθρώπους και την καθημερινότητα τους στα χρόνια λειτουργίας τους.
Στην έρευνά μας συνέδραμαν και τους ευχαριστούμε θερμά για το σπάνιο έντυπο και φωτογραφικό υλικό που μας παρείχαν οι:
Χρήστος Δημ. Λιονής (Ιατρός – Καθ. Παν/μίου Κρήτης), Σπύρος Αναστ. Γιαχάκης, Κων/νος Ι. Γ. Καλλέργης (Δικηγόρος), Μαρία Κάββαλου (Προϊσταμένη Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας ΠΕ Ρεθύμνου), Μάρα Μανουρά (Φιλόλογος), Μαρίνος Γαλανάκης (Δάσκαλος), Γ. Τσακαλάκης (Wild Nature), Σεβαστή Σημαντήρη (Φιλόλογος), Ενορία Μέρωνα, παλιοί κατασκηνωτές και κάτοικοι του Μέρωνα.
Για τον περαιτέρω εμπλουτισμό του αρχείου μας όσοι έχουν φωτογραφικό ή άλλο υλικό από τυχόν διαμονή ή επίσκεψη τους στην κατασκήνωση θα ήταν πολύ χρήσιμο να μας το στείλουν στο μέιλ info@meronas.gr
Το ημερολόγιο διατίθεται στο βιβλιοπωλείο Δασκαλάκη στην Παλιά πόλη Ρεθύμνου (Μεγάλη Πόρτα) & στα καφενεία του Μέρωνα. Επίσης με παραγγελία στο μέιλ μας info@meronas.gr ή τηλεφωνικώς: 6937268890, 6977773799.
Προλογίζει ο Ιατρός και καθηγητής Παν. Κρήτης Χρήστος Λιονής καθώς και ο Μερωνιανός συγγραφέας – ποιητής Συμεών Καπετανάκης με ένα ποίημά του.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Του Χρήστου Λιονή, Καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης
Στο σύντομο ή μακρύ ταξίδι της ζωής, σημασία έχουν οι σταθμοί. Για μένα οι παιδικές κατασκηνώσεις του Μέρωνα ήταν ίσως ο πιο σημαντικός σταθμός στη ζωή μου. Όχι μόνο γιατί μου θυμίζουν έντονα τον πατέρα μου, αλλά γιατί σε μια ευαίσθητη περίοδο της ζωής μου, που μέτρησε αρκετά καλοκαίρια και απλώθηκε μέχρι την εφηβεία, θεμελιώθηκαν αρχές και αξίες που επηρέασαν τις μετέπειτα αποφάσεις αλλά και τις στάσεις της ζωής μου. Η περίοδος αυτή της ζωής μου λειτούργησε όχι μόνο ως μοναδική εμπειρία, να ζεις και να μοιράζεσαι τις μέρες μέσα από μια ομαδική και οργανωμένη ζωή, αλλά και ως ένα μοναδικό σχολείο με πολλούς δασκάλους.
Αναφέρομαι στους απλούς και σεμνούς Μερωνιανούς που πλαισίωναν το προσωπικό της κατασκήνωσης, ένα μοναδικό συγκύτιο δημόσιας υπηρεσίας και κοινότητας, ένα εξαιρετικό παράδειγμα για αυτούς που θέλουν σήμερα να σχεδιάσουν παρεμβάσεις κοινωνικής αλλαγής και ανάπτυξης.
Τα πρόσωπα αυτά μου δίδαξαν την ευγένεια, τη σεμνότητα, την συμπόνια και την αγάπη, μοναδικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά που σήμερα χρησιμοποιώ στα μαθήματα μου στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ήσαν εκείνοι, οι επώνυμοι για μένα αλλά και για πολλούς, που δίδαξαν την ομορφιά της Κρήτης, αυτή που ταίριαζε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον καταπράσινο και ορεινό Μέρωνα. Άνθρωπος και φύση σε μια απόλυτη αρμονία!
Όλα αυτά τα πρόσωπα μου λείπουν τόσο πολύ σήμερα, το ίδιο όπως και οι παιδικές κατασκηνώσεις του Μέρωνα. Στη μνήμη και στο όνειρο μου κρατώ το σταθμό αυτό και μέχρι σήμερα φαντάζομαι το χώρο αυτό ως ένα μουσείο που θα κρατούσε ζωντανές τις εικόνες και τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου.
Σε αυτό όμως στοχεύει και το ημερολόγιο που έχετε στα χέρια σας, να κρατήσει δηλαδή ζωντανά τα πρόσωπα, τις μνήμες και τα βιώματα πολλών από τα αθώα παιδιά εκείνης της εποχής.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους εμπνευστές και δημιουργούς αυτού του ημερολογίου. Πολλές ευχές σε όλους σας που κρατάτε στα χέρια σας αυτό το ημερολόγιο για ένα έτος πιο ανθρώπινο από το προηγούμενο.
