«Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί…»
Αν υπάρχει ορισμός του πολιτικού θράσους, τότε είναι αυτός: Η παράταξη των «Ανοιχτών Οριζόντων» που επί της δικής της διοίκησης του Δήμου Ηρακλείου:
* το κόστος κατασκευής της Α’ Φάσης του Πολιτιστικού Κέντρου εκτοξεύθηκε σε σχέση με τον αρχικό προϋπολογισμό
* ο χρόνος κατασκευής του έσπασε κάθε ρεκόρ καθυστέρησης (ξεκίνησε το 2006 και οκτώ και πλέον χρόνια αργότερα, το 2014, η Α΄ Φάση επί της ουσίας δεν είχε ολοκληρωθεί!)
* οι τροποποιήσεις της αρχικής μελέτης υπήρξαν αλλεπάλληλες, οι παρατάσεις προθεσμιών έφτασαν τις είκοσι (!), έγιναν και τέσσερις συμπληρωματικές συμβάσεις, ενώ
* οι ελεγκτές δημοσίων έργων εξέδωσαν πορίσματα με σοβαρές αιχμές για την διαχείριση του έργου,
η παράταξη, επιπλέον, που άφησε «κληρονομία» μια εκκρεμοδικία για απένταξη άνω των 11,8 εκατομμυρίων ευρώ (χρήματα, δηλαδή, που ο Δήμος Ηρακλείου ενδέχεται να χρειαστεί να επιστρέψει), η ίδια παράταξη εγκαλεί για «καθυστέρηση» την παρούσα Δημοτική Αρχή που ξέμπλεξε το κουβάρι το οποίο παρέλαβε και οδεύει προς την ολοκλήρωση της Β΄φάσης του έργου!
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, προς όσους μπερδεύουν με αδυναμία, την επιλογή του Δημάρχου Ηρακλείου να μη μιλήσει δημόσια και με περισσότερες λεπτομέρειες για όλα τα παραπάνω , για να αποφύγει το ενδεχόμενο βλάβης των συμφερόντων του Δήμου ενώ εκκρεμεί η εξαιρετικά σημαντική υπόθεση της απένταξης, ταιριάζει και κάτι άλλο: Μην ξύνεστε στην γκλίτσα του τσοπάνη!
