Χαϊδεύω νύχτα
τη σιωπή του φεγγαριού
κουράστηκε η ψυχή
απ' τις αναμνήσεις
έρημοι οι δρόμοι
του μικρού καλοκαιριού
μα είναι γραμμένο,
κάποια μέρα, θα γυρίσεις.
Έργο του ζωγράφου Ρουσσέτου Παναγιωτάκη
Η πρώτη αλήθεια
είναι στα φύλλα της καρδιάς
και άλλο φως, απ’ των ματιών σου
εκεί δεν φτάνει,
ξάρτια της μνήμης
λιτανεία μιας βραδιάς
το σ’ αγαπώ σου
που βουλιάζει στο λιμάνι.
Κρέμονται οι λέξεις
μα τα χείλη δεν ανοίγουν
βαριά σκοτάδια και καπνοί
πάντα με πνίγουν
στα μονοπάτια τ’ ουρανού,
μάτια σμαράγδια
μα εδώ ξοδεύεται
η ζωή σε άδεια βράδια.
Κρυφές, θαλασσινές σπηλιές
της φαντασίας
πράσινες φλόγες
σε πελάγη νοσταλγίας
χάνεται ο Έρωτας
σε αφύλακτες διαβάσεις
να βρεις το χρόνο
να προλάβεις να με φτάσεις.
Η πρώτη αλήθεια
είναι στα φύλλα της καρδιάς
και άλλο φως, απ’ των ματιών σου
εκεί δεν φτάνει,
ξάρτια της μνήμης
λιτανεία μιας βραδιάς
το σ’ αγαπώ σου
που βουλιάζει στο λιμάνι.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
