Μιας καλημέρας
θα σου πω το παραμύθι
για μια Γοργόνα
μ’ άσπρα φύκια στα μαλλιά
κι ένα κουρσάρο
που άστρα κένταγε στη λήθη
για να της κλέψει
του Σεπτέμβρη τα φιλιά.
Άλλα, απ’ της θάλασσας
του ήλιου τα παιχνίδια
όταν δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
και να πονάς
πάντα θα πνίγεσαι στα ίδια
και στα ίδια,
στα έρημα κάστρα
του μυαλού σου θα γυρνάς.
Σκούρα τα σύννεφα
στα μάτια του μελάνια
και τα δικά της
δυο αχτίδες μέλι φως
ξυπνούν του πόθου του
τα ακούρσευτα λιμάνια
κι αλλάζει χρώμα
ο μαγεμένος του βυθός.
Κεντά το γέλιο της
στη ρέμβη, της καρδιάς του
σημαδεμένη απ’ του καιρού
τα μυστικά,
ελπίδες κι όνειρα
κοράλλια στα νερά
μα είναι γραμμένο
την αγάπη να φοβάται
όταν γελά κι όταν δακρύζει
να θυμάται,
κι όταν θυμάται
να γυρίζει στα παλιά.
Φωτιά ο Έρωτας
ξυπνά όρκους στο κύμα
πέλαγο μαύρο
κι ανοιχτό λευκό πανί
το δαχτυλίδι φιλντισένιο
μα ούτε βήμα,
στη μοναξιά της...
άλλον Έρωτα θρηνεί.
Μπρούσκο κρασί
κόκκινο μήλο και κανέλα
κι ασήμι τάζει,
απ' τον καθρέφτη της ψυχής,
μα ως την κοιτάζει
και το βλέμμα κατεβάζει
του ψιθυρίζει
το τραγούδι της βροχής,
μαγεύει ο ήλιος
τη φωνή και την απλώνει
στο μπλε σεντόνι
τ' ουρανού σαν προσευχή.
Αύριο… εν ονόματι της Αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 14 Σεπτέμβρη 2015
