Ρεπορτάζ και φωτογραφίες: Γιώργης Μπαγκέρης
Σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Αμφιθέατρο του Δημοτικού σχολείου την Πέμπτη 15 Μαρτίου, έγινε η τελετή παράδοσης των βραβείων στους μαθητές της Έκτης Δημοτικού που συμμετείχαν στη συγγραφή του παραμυθιού “Μην κλαις Ειρήνη” και το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο στον πρώτο Πανελλήνιο διαγωνισμό. Η επίσημη τελετή είχε γίνει στις 23 Φεβρουαρίου στην Θεσσαλονίκη, όπου η Αγάπη Καλομοίρη, η δασκάλα των παιδιών βρέθηκε εκεί και παρέλαβε το βραβείο και σήμερα δόθηκαν οι έπαινοι στα παιδιά που λόγω απόστασης δεν μπορούσαν να δώσουν τότε το παρόν. Παράλληλα τους προσφέρθηκαν δώρα και έπαινοι και από τον Δήμο Ανωγείων που θέλησε με αυτόν τον τρόπο να τιμήσει τους μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους για αυτή τη σημαντική διάκριση που ανεβάζει επίπεδο τα Ανώγεια και την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση του τόπου.Όμορφη η στιγμή με την οποία έκλεισε και η εκδήλωση όπου προβλήθηκε σε βίντεο, εμπλουτισμένο με όμορφες εικόνες το παραμύθι των παιδιών το οποίο αφηγήθηκε με εξαιρετικό τρόπο η μικρή μαθήτρια Θωμαίς Πασπαράκη! Στο αμφιθέατρο βρέθηκαν σήμερα μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Ανωγείων Εμμανουήλ Καλλέργης, ο προϊστάμενος διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Στάθης Κοντογιάννης, η Βαρβάρα Χρονά υπεύθυνη σχολικών δραστηριοτήτων, ο Αντιδήμαρχος Ανωγείων Βασίλης Σμπώκος, η διευθύντρια του Λυκείου Μαίρη Μπαγκέρη, η διευθύντρια του Γυμνασίου Δήμητρα Στασινού, ο δημοτικός σύμβουλος Δημήτρης Πασπαράκης καθώς και πλήθος κόσμου, γονέων και φίλων μαζί με τα 140 παιδιά που ανήκουν στο Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων.
Διευθύντρια Δημοτικού σχολείου:”Τα παιδιά κατάφεραν σε μια συλλογική προσπάθεια, να βάλουν όλοι το λιθαράκι τους και να επινοήσουν ένα υπέροχο παραμύθι, με πρωτότυπες ιδέες, υπέροχη εικονογράφηση και Πανανθρώπινα μηνύματα..”
Την παρουσίαση της εκδήλωσης έκανε η Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων Ευτυχία Χατζάκη η οποία στη ομιλία της είπε μεταξύ άλλων τα εξής:”Είμαστε περήφανοι που αυτά τα παιδιά κατάφεραν σε μια συλλογική προσπάθεια, να βάλουν όλοι το λιθαράκι τους και να επινοήσουν ένα υπέροχο παραμύθι, με πρωτότυπες ιδέες, υπέροχη εικονογράφηση και Πανανθρώπινα μηνύματα. Φαίνεται καθαρά πως η συγγραφική ομάδα πέρα από το γλωσσικό της επίπεδο διέθεσε μεγάλη φαντασία και αυθορμητισμό και κατάφερε να δημιουργήσει ένα υπέροχο λογοτέχνημα. Φαντάζομαι ότι η καθοδήγηση και η έμπνευση από τη δασκάλα τους Αγάπη Καλομοίρη, ήταν καθοριστικοί παράγοντες για την επιτυχία του εγχειρήματος. Της αξίζουν τα πιο θερμά συγχαρητήρια..” τόνισε η κα Χατζάκη και ολοκλήρωσε λέγοντας:”Σας ευχαριστούμε θερμά για την υπέροχη κληρονομιά που μας αφήσατε και πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να περάσουν τα μηνύματα της δημιουργικής γραφής στους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου μας, με κύριο στόχο πάντα την εσωτερική καλλιέργεια, την ολόπλευρη ανάπτυξη τους. Καλή συνέχεια στις σπουδές σας και καλή συνέχεια στη ζωή σας..”
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
Επιστολές του Βουλευτή της Ν.Δ Λευτέρη Αυγενάκη και του Περιφερειακού διευθυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Γιώργου Τερζάκη
Αργότερα η κα Χατζάκη διάβασε δυο επιστολές που έστειλαν ειδικά για την εκδήλωση ο Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπάιδευσης κ.Τερζάκης καθώς και ο Βουλευτής της Ν.Δ ,Λευτέρης Αυγενάκης. Στην επιστολή του ο κ.Τερζάκης αναφέρει:”Αισθάνομαι την ανάγκη να σας συγχαρώ θερμά για την επιτυχία του παραμυθιού σας με τίτλο “Μη κλαις Ειρήνη” σε Πανελλήνιο διαγωνισμό. Ένα παραμύθι που πραγματεύεται την αξία της Παγκόσμιας Ειρήνης ξεδιπλώνοντας μέσα από τις λέξεις του, όλα όσα αντιλαμβάνονται οι μικροί μαθητές, για την αγάπη, την αλληλεγγύη, την ανθρώπινη υπόσταση και την Ειρήνη στον κόσμο. Είναι γεγονός ότι το παραμύθι το δουλέψατε πολύ και χαρήκαμε ειλικρινά με την βράβευση σας. Θερμά συγχαρητήρια, στη διεύθυνση, στους εκπαιδευτικούς του σχολείου σας, στις υπεύθυνες δασκάλες και στα αγαπητά παιδιά που βοήθησαν στην εικονογράφηση και τη συγγραφή αυτού του υπέροχου παραμυθιού πετυχαίνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης στην επιστολή του τονίζει:”Ενημερώθηκα με χαρά για την βράβευση του σχολείου σας στον πρώτο Πανελλήνιο διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού. Πολλά συγχαρητήρια σε σας τις υπεύθυνες δασκάλες της προσπάθειας αυτής, στους γονείς, αλλά κυρίως στους μαθητές που συμμετείχαν και κατάφεραν να διακριθούν αποσπώντας μάλιστα το πρώτο βραβείο. Εύχομαι να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση και τα επόμενα χρόνια, δημιουργικά για το μέλλον των μικρών μαθητών σας διαμορφώνοντας τους πολίτες του αύριο. Καλή συνέχεια στο έργο σας.”
Εμμανουήλ Καλλέργης:”Μας κάνετε υπερήφανους και σίγουρους για το μέλλον του τόπου μας που είναι στα δικά σας χέρια.,”
Στην ομιλία του ο δήμαρχος Ανωγείων
ανέφερε τα εξής:O Δήμος Ανωγείων σας συγχαίρει για την πρώτη επιτυχία σας στον διαγωνισμό για το παιδικό παραμύθι με τίτλο : « Μην κλαις Ειρήνη ».Και εσάς και τους γονείς σας και τις δασκάλες σας και το σχολείο σας .Το κείμενο αλλά και η εικονογράφηση είναι απλά υπέροχα.Δίδουν ένα πανανθρώπινο, φιλειρηνικό, αντιπολεμικό και αισιόδοξο μήνυμα .Ένα μήνυμα που σήμερα το έχουμε ανάγκη λόγω των πολλών εστιών πολέμου, ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Πόλεμοι που έχουν ως συνέπεια εκτός των καταστροφών, το ξερίζωμα εκατομμυρίων ανθρώπων από τον τόπο που γεννήθηκαν. Των μεταναστών. Η προσπάθεια σας που βασίστηκε στην συλλογικότητα δείχνει ωριμότητα και ευαισθησία .Μας λέει ότι οι καλύτερες λύσεις πρέπει να πηγάζουν από την καρδιά μας.Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν γιατί μας κάνετε υπερήφανους και σίγουρους για το μέλλον του τόπου μας που είναι στα δικά σας χέρια. Σας ευχόμαστε να έχετε καλή πορεία, όπως την ονειρεύεστε στην εξέλιξη της ζωής σας. .”κατέληξε.
Στάθης Κοντογιάννης:”Οι μαθητές και οι δασκάλες αυτής της προσπάθειας αφήσατε μια σοβαρή κληρονομιά και ευχή όλων είναι αυτή να συνεχιστεί..”
Ο προϊστάμενος διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ.Στάθης Κοντογιάννης θυμήθηκε τα δικά του παιδικά χρόνια στο σχολείο στα Ανώγεια και στην ομιλία του που εκφώνησε συγκινημένος ανέφερε μεταξύ άλλων:”Είμαι πολύ συγκινημένος και πολύ χαρούμενος ταυτόχρονα γιατί αυτό το σχολείο απείχε από το πατρικό μου σπίτι 100 μέτρα και είχα την τύχη να αποτελεί και για εμένα χώρο γνώσης και παιχνιδιού ταυτόχρονα. Έχω περιδιαβεί στους χώρους του άπειρες φορές και ο χώρος μου είναι πολύ οικείος.
Είναι βέβαιο ότι οι εκπαιδευτικοί επιτελούν έργο υψηλής κοινωνικής ευθύνης. Στο έργο αυτό περιλαμβάνεται η διδασκαλία, η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Η πρόοδος επομένως, η οικονομική ανάπτυξη, ο πολιτισμός και η συνοχή της κοινωνίας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της εκπαίδευσης και κατ επέκτασιν από τη συμβολή και την προσπάθεια των εκπαιδευτικών. Σε αυτή τη συμβολή εντάσσεται και η συγγραφή αυτού του παραμυθιού. Με πρωταγωνιστές τους μαθητές της Έκτης, αλλά και με την απαραίτητη ενθάρρυνση και υποστήριξη του εκπαιδευτικού της τάξης, των εκπαιδευτικών του σχολείου και της διευθύντριας του.
Η κατάκτηση της πρώτης θέσης είναι πολύ σημαντική σε ένα διαγωνισμό με μεγάλο συναγωνισμό, από ένα σχολείο της επαρχίας που όμως όπως αποδείχτηκε η φαντασία, η κρίση και η αντίληψη των μαθητών δεν υστερεί από αυτή των μαθητών των μεγάλων κέντρων της χώρας. Η κατάκτηση αυτής της πρώτης θέσης αποτελεί καινοτόμα δραστηριότητα, καλή πρακτική και δράση και λειτουργεί ως προστιθέμενη αξία στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης του Δημοτικού σχολείου Ανωγείων.
Οι μαθητές και οι δασκάλες αυτής της προσπάθειας αφήσατε μια σοβαρή κληρονομιά και ευχή όλων είναι αυτή να συνεχιστεί. Όχι μόνο στη συγγραφή καθώς οι τέχνες δεν περιορίζονται μόνο σε αυτήν. Την ίδια στιγμή σαν προιστάμενος Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στον Νομό, εύχομαι το παράδειγμα αυτό να λάμψει και να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και για τις υπόλοιπες σχολικές μονάδες του Ρεθύμνου..”
Αγάπη Καλομοίρη, η δασκάλα των παιδιών: “Γιατί τα παιδιά μας έχουν δυνατότητες και δεν πρέπει εμείς οι μεγάλοι να βάζουμε εμπόδια στην περιέργεια, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα τους..”
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας. Να συγχαρώ πρώτα από όλα τα παιδιά και να τα ευχαριστήσω για την όμορφη, συλλογική, συμμετοχική εμπειρία που μοιραστήκαμε τους τρεις μήνες περίπου που δουλέψαμε αυτό το παραμύθι.Επιτρέψτε μου με την ευκαιρία αυτή να απευθύνω στους γονείς μια έκκληση, μια παράκληση που προκύπτει όχι μόνο από τη δική μου αγωνία για τα παραμύθια που χάνονται! Που δεν ειπώθηκαν.Ή δεν ακούστηκαν, ή ξεχάστηκαν. Για το μέλλον αυτού του τόπου που διατηρεί ακόμα ήθη, έθιμα και παραδόσεις σε μια εποχή ισοπέδωσης και αλλοτρίωσης.
Μην αποξενώνεται τα παιδιά σας από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Μέσα στο σπίτι μας βρίσκεται ο Πολιτισμός και η παράδοση μας. Δεν είναι παράδοση μόνον μουσική και χορός. Είναι τα παραμύθια και οι ιστορίες, η ντοπιολαλιά μας, τα διδάγματα και οι αξίες που περνούν από τον προφορικό λόγο αγαπημένων προσώπων στις καρδιές των παιδιών και δημιουργούν χαρακτήρες ουσιαστικούς με σεβασμό και γνώση.Μην εμπιστεύεστε στη φαντασία και τη δημιουργικότητα τους μόλις περπατήσουν, δίνοντας τους ένα κινητό και ένα tablet. Μην τα καθηλώνετε στη λατρεία της εικόνας, του φαίνεσθαι, της ευκολίας, του χωρίς κόπο αποτελέσματος. Σπρώξτε τα να αγαπήσουν το βιβλίο, τα παραμύθια. Να διαβάσουν, να ονειρευτούν με ένα βιβλίο. Να πλουτίσουν εσωτερικά, να ψάξουν. Κι όταν έχουν αποκτήσει στέρεες βάσεις να μπορούν να χειριστούν και την τεχνολογία αργότερα.
Η κρίση έχει αναπτύξει σύνθετα προβλήματα που απαιτούν συνεργασία και συμπόρευση. Οι δάσκαλοι δεν είναι αλάνθαστοι. Σταθείτε δίπλα τους, εμψυχώστε τους. Συμμετέχετε στις εκδηλώσεις του σχολείου κι όχι όταν είναι μόνο για το παιδί σας. Εδώ μέσα γίνεται σπουδαίο έργο, τα παιδιά σας περνούν τον μισό χρόνο της ημέρας τους, έχετε έγνοια! Αυτή την έγνοια οι αγράμματοι παππούδες και γιαγιάδες μας είχαν και μιλούσαν για το σχολείο με σεβασμό, με τον ίδιο τρόπο που μιλούσαν για την εκκλησία.
Αν εμείς έχουμε σεβασμό στο σχολείο και στη γνώση, θα έχουν και τα παιδιά μας. Κι έτσι θα περιορίσουμε τη σχολική διαρροή αργότερα, αλλά και τα φαινόμενα αντικοινωνικών συμπεριφορών. Αλλά κυρίως θα δώσουμε μια σταθερή πυξίδα στα παιδιά μας, με κατεύθυνση την πρόοδο, τον σεβασμό και την γνώση. Γιατί τα παιδιά μας το αξίζουν. Γιατί έχουν δυνατότητες και δεν πρέπει εμείς οι μεγάλοι να βάζουμε εμπόδια στην περιέργεια, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα τους. Αλλά με αγάπη και σεβασμό να τα ενισχύουμε να ανοίγουν τα μυαλά τους και τα φτερά τους για πιο ψηλές κορυφές! γιατί τέλος και αρχή μαζί, τα παιδιά μας είναι βγαλμένα από παραμύθια τόσο ωραία όσο αυτό που σας παρουσιάζουμε σήμερα..” ολοκλήρωσε.
Κώστας Σαλούστρος, μαθητής:”Σκοπός μας ήταν να μοιράσουμε αγάπη και ειρήνη για τον συνάνθρωπο μας στις καρδιές των ανθρώπων και νομίζουμε ότι το καταφέραμε..”
Εκ μέρους των μαθητών της Έκτης, οι οποίοι φέτος φοιτούν στην πρώτη Γυμνασίου, εκφώνησε ευχαριστήριο κείμενο ο μικρός μαθητής Κώστας Σαλούστρος τονίζοντας:”Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις δασκάλες μας Αγάπη Καλομοίρη και Χριστίνα Τσιγγελίδου καθώς και την διευθύντρια Χατζάκη Εύη για την βοήθεια που μας παρείχαν.Επίσης ευχαριστούμε τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, το πρώτο δημοτικό σχολείο Αμπελοκήπων για τη διοργάνωση και τη κα Στέλλα Τσίγκου για την αφήγηση που έκανε.
Όλη αυτή η περιπέτεια μας χάρισε πολλά πράγματα και συναισθήματα. Μας χάρισε χαρά, ευτυχία και κυρίως ομαδικότητα και αφοσίωση για να βγάλουμε ένα καλό αποτέλεσμα.Σκοπός μας ήταν να μοιράσουμε αγάπη και ειρήνη για τον συνάνθρωπο μας στις καρδιές των ανθρώπων και νομίζουμε ότι το καταφέραμε. Σας ευχαριστούμε πολύ..” ολοκλήρωσε κατά-χειροκροτούμενος από όλους τους παρευρισκόμενους.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τους μαθητές να γράφουν σε μικρά φύλλα τα συναισθήματα που ένιωσαν γράφοντας το παραμύθι τους, τα οποία στη συνέχεια κόλλησαν σε ζωγραφιές μικρών δέντρων που βρίσκονται στο αμφιθέατρο. Η ΑΝΩΓΗ συγχαίρει θερμά όλους τους συντελεστές αυτής της επιτυχίας, δασκάλους, γονείς και μαθητές που δείχνουν το υψηλό επίπεδο αυτού του τόπου αλλά και τις τεράστιες προοπτικές που έχει μπροστά του.
Το παραμύθι “Μην κλαις Ειρήνη”
Υπεύθυνες δασκάλες της προσπάθειας αυτής ήταν η Αγάπη Καλομοίρη και η Χριστίνα Τσιγγελίδου. Στην εικονογράφηση οι μαθητές Γιάγκος Δραμουντάνης, Ειρήνη Πασπαράκη, Γεωργία Μαυρόκωστα και Ουρανία Μανουρά. Οι συγγραφείς του υπέροχου παραμυθιού με θέμα την παγκόσμια Ειρήνη και με πλούσια μηνύματα αγάπης και αλληλεγγύης ήταν οι μαθητές: Μαυρόκωστα Γεωργία, Μέμμου Ζουμπουλιά, Ξυλούρη Ελένη, Ξυλούρη Μαρία, Ξυλούρη Ελένη-Στυλιανή. Πασπαράκη Ειρήνη, Πασπαράκη ΘωμαΪς, Πασπαράκη Παναγιώτα, Ρούλιου Ελένη, Σαλούστρος Κωνσταντίνος, Σαλούστρος Νικόλαος, Σμπώκος Σταύρος-Ευάγγελος και Φασουλά Ζουμπουλιά.
ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΕΙΡΗΝΗ
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ειρήνη. Η Ειρήνη είχε μακριά μαλλιά και όμορφα μεγάλα μάτια. Της άρεσε πολύ να ταξιδεύει. Φίλος της πιστός κι αγαπημένος ένα μεγάλο κάτασπρο περιστέρι. Ανέβαινε στην πλάτη του και γυρνούσαν όλο τον κόσμο. Στο χέρι της κρατούσε ένα μικρό ψάθινο καλάθι γεμάτο σπόρους. Αυτοί οι σπόροι δεν ήταν συνηθισμένοι. Είχαν κάτι μαγικό. Όπου η Ειρήνη τους σκορπούσε φύτρωναν χαμόγελα.
Αυτό τον καιρό αποφάσισε να επισκεφτεί τη Συρία.
Πέταξε λοιπόν πάνω απ τη χώρα και σκόρπισε όλους τους σπόρους μια και στη χώρα αυτή δεν υπήρχε ούτε ένα χαμόγελο.
Οι σπόροι φύτρωσαν αμέσως. Αλλά μόλις έβγαλαν τα μεγάλα πολύχρωμα άνθη τους συνέβη κάτι φοβερό .Μαύρα μεγάλα ζουζούνια κάθισαν πάνω τους και τα χαμόγελα έσβηναν το ένα μετά το άλλο …
Η Ειρήνη έπεσε σε απελπισία. Το περιστέρι προσπάθησε να την παρηγορήσει αλλά τίποτε δε μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα της. Δάκρυα που έτρεχαν πάνω από βουνά κι από λαγκάδια κι έφταναν μέχρι τα νερά του Αιγαίου πελάγους.
Η Ειρήνη όμως είναι πεισματάρα. Δεν το έβαζε κάτω εύκολα. Φώναξε, λοιπόν, τη μάγισσα Βατράχω να τη συμβουλευτεί για το τι θα μπορούσε να κάνει με τους εξολοθρευτές, τους μαύρους ζουζούνους που κατέστρεφαν τα χαμόγελα της.
Η μάγισσα Βατράχω μετά από πολύ σκέψη της έδωσε ένα υγρό. Το υγρό πυρ.
-Πάρε αυτό το γλοιώδες πράσινο υγρό και ρίξε το πάνω από τους εξολοθρευτές. Μόλις το υγρό τους ακουμπήσει θα πέσουν στο έδαφος ξεροί.
-Μα τι λες; Απάντησε η Ειρήνη
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος? Μου φαίνεται πολύ τραγικό αυτό που προτείνεις
-Ε, τότε βρες κάποιον άλλο για βοήθεια απάντησε η πρασινογλοιώδης μάγισσα Βατράχω κι έφυγε θυμωμένη.
Τότε φώναξε το σοφό γέροντα Άνεμο! Και τον ρώτησε: «Θα μπορούσες να πάρεις μακριά απ τα χαμόγελα μου τους μαύρους εξολοθρευτές που τα καταστρέφουν;»
Κι αυτός είπε:
-Μα βέβαια, απάντησε ο άνεμος. Θα φυσήξω πολύ δυνατά και οι εξολοθρευτές θα παρασυρθούν απ τα ρεύματα μου πολύ μακριά.
-Πολύ μακριά; Δηλαδή πού; Τι εννοείς;
– Μα σε μια άλλη χώρα φυσικά. Δε θα μπορούσα να τους στείλω έξω απ τη γη.
Η Ειρήνη μόλις το άκουσε συνοφρυώθηκε και του είπε με θλίψη
-Όχι, όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δε μπορώ να σώζω τα χαμόγελά μου σκορπώντας θλίψη κάπου αλλού. Αυτό δεν είναι λύση είπε και απελπισμένη ανέβηκε στην πλάτη του αγαπημένου της περιστεριού. Το αγκάλιασε και του είπε: Τι κάνουμε τώρα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Εν τω μεταξύ οι εξολοθρευτές αφού είχαν εξοντώσει όλα τα χαμόγελα επέστρεψαν στο μεγάλο σκοτεινό κάστρο που βρισκόταν κρυμμένο μέσα στην ομίχλη του Καυκάσου . Εκεί η τρομακτική τριχωτή αράχνη Εξουσία τους περίμενε και γελούσε χαιρέκακα.
-Κακώς ήρθατε εξολοθρευτές! Το σχέδιο μας πέτυχε! Οι μισθοί σας διπλασιάζονται. Τα απαίσια χαμόγελα δεν υπάρχουν πια. Τώρα η Ειρήνη είναι σε πολύ δύσκολη θέση κι αμφιβάλλω αν θα καταφέρει ξανά να σκορπίσει τους σπόρους της πάνω στη γη.
Το λευκό περιστέρι ένιωθε την Ειρήνη βαριά πάνω στα φτερά του να κλαίει και δεν ήξερε τι να κάνει. Έκλεισε τα μάτια κι αναρωτήθηκε: «Είναι αυτό το τέλος;»
Η Ειρήνη άνοιξε τα μάτια της ξαφνικά και φώναξε:» Το βρήκα, το βρήκα! Θα ζητήσουμε βοήθεια απ την αδερφή μου την Ελπίδα που ζει στο παλάτι του Ήλιου.»
Το περιστέρι άνοιξε χαρούμενο τα φτερά του και πέταξε ψηλά με την Ειρήνη στην πλάτη του να χαμογελά ξανά.
Η Ελπίδα δεν περίμενε την αδελφή της και μόλις την είδε έτρεξε και την αγκάλιασε σφιχτά.-
-Ποιος άνεμος σε φέρνει εδώ; Ρώτησε. Η Ειρήνη της εξήγησε τι συμβαίνει και τη δύσκολη θέση που βρισκόταν.
-Μη φοβάσαι είπε η Ελπίδα και μην απελπίζεσαι. Μέχρι ο ήλιος να βγαίνει κάθε πρωί όλα είναι δυνατά. Έλα, της είπε να ξαποστάσεις και την οδήγησε στην πηγή της Αγάπη.
-Πιες να ξεδιψάσεις
Ήπιαν το δροσερό νερό της πηγής κι αμέσως τα πρόσωπα τους έλαμψαν.
-Ξέρω ποια είναι η λύση στο πρόβλημά σου! ,είπε η Ελπίδα ,υπάρχει μόνο ένας τρόπος να προστατέψεις τους σπόρους σου και να δώσεις τη δυνατότητα στα χαμόγελα σου ν ανθίσουν!
-Ποιος είναι αυτός; Ρώτησε η Ειρήνη με αγωνία
-Να φυτέψεις τους σπόρους σου στις καρδιές των ανθρώπων, κι εκείνοι να γίνουν υπερασπιστές κάθε χαμόγελου που θα φυτρώνει στην καρδιά τους. Είναι η μόνη ελπίδα για τη γη..
Η Ειρήνη γεμάτη ικανοποίηση, αποχαιρέτησε την αγαπημένη της αδερφή και πέταξε ψηλά με το λευκό της περιστέρι…
πηγη - ανωγη
