Έχουμε γράψει πολλές φορές για την φιλοξενία και την ζεστασιά που έχουν στην καρδιά οι κάτοικοι της επαρχίας Σητείας.
Ποιο κλώνο του βασιλικού κόβεις και δε μυρίζει λέει η μαντινάδα και απευθύνεται σε όλη την Κρήτη.
Οι δεσμοί όμως του συντάκτη ( Αντώνης Γενναράκης ) με την Σητεία κρατούν χρόνια.
Κληρονόμησα χωριό απο τον αείμνηστο πατέρα μου στο δήμο Μαλεβιζίου ( Ροδιά ) αλλά απέκτησα χωριό στο δήμο Σητείας ( Παρασπόρι )
Βρέθηκα για λίγες ώρες στο Παρασπόρι για την πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης και έζησα κάτι ζεστό και ουσιαστικό.
Στο χωριό Παρασπόρι υπάρχουν 2 καφενεία, το παραδοσιακό καφενείο της Άννας Τραμπάκουλα, που λειτουργεί απο το 1971, και το καφενείο-μεζεδοπωλείο «Κασσαλής» της Δοξανιάς Πλατή.
Δεν έχει σημασία το όνομα του καφενείου, τα στολίδια που κοσμούν τους τοίχους, ούτε τα κέρδη. Αλλού είναι ο πλούτος στην καρδιά που χτυπά ενιαία.
Πόσο χωριανός νιώθεις να μπαίνεις στο ένα καφενείο απο την πόρτα της κουζίνας και να βλέπεις ένα χέρι να σου προσφέρει μια τσικουδιά με ένα χαμόγελο, Φίλους και ένα μεγάλο καλώς όρισες.
Ο Νίκος, ο Στέλιος ο Γιάννης, η Δοξανιά και το βρισκούμενο που πάντα βρίσκεται στα όμορφα και στα απλά.
... Να φεύγεις και περνώντας απο το άλλο καφενείο να συναντάς τον Μανώλη και τον Δημήτρη... Τον Δημήτρη και το Μανώλη.
Στάσου να πιούμε μια ρακή, να φτιάξω ένα μεζεδάκι στο πόδι ακούω τον Μανώλη να μου λέει.
Αχχχ... και δεν ήταν κέρασμα και υποδοχή αυτή συνεχίζει και συ... καλείσαι να φύγεις και να σταθείς όρθιος απο την τόση αγάπη και εκτίμηση που σου δώσανε στους ώμους σου, στην καρδιά σου.
Ο Συνδετικός κρίκος ο φίλος μου και πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Παρασπορίου Νεκτάριος Ξυπόλιτος που ξέρει να σμίγει Ανθρώπους.
