Άλλη ευκαιρία πια δεν έχεις
Νικήθηκα μ’ ένα σου βλέμμα
Σε άλλον δρόμο, τώρα τρέχεις
Πως με πεθαίνει η συνήθεια
Κλέβουν σκιές, τα πεπρωμένα
Χάρτινη φλέβα η αλήθεια
Πάνω σε χρόνια πετρωμένα
Πρόσωπο γυάλινο που σπάει
Στο νου ανθίζει το αντίο
Τώρα που ο φόβος σε ξυπνάει
Τελειώνει και αυτό τ’ αστείο
Άστεγος Έρωτας του Απρίλη
Παράπονο η στροφή του δρόμου
Εμείς, δεν ήμασταν δυο φίλοι…
Μέσα στην ερημιά του κόσμου
Στη φλούδα της ψυχής τ’ αλάτι
Μόνη, στης σκέψης τη σκουριά
Μου ’ταζες στ’ άστρα ένα παλάτι
Και της Αγάπης τα φλουριά
Άστεγος Έρωτας του Απρίλη
Στο κλειδωμένο μου συρτάρι
Φύλαξα κάτι απ’ το δείλι
Τη θύμηση σου να φλερτάρει
Σημαδεμένη η ταμπακέρα
Λέξεις της άρνησης θα πεις
Άδεια σου αφήνω τη σκακιέρα
Κι αυτή τη νύχτα της σιωπής
Άστεγος Έρωτας του Απρίλη
Για μια ανορθόγραφη ζωή
Ένα φιλί θα καίει στα χείλη
Στην τελευταία αναπνοή.
Αύριο… εν ονόματι της Αγάπη
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 5 Απρίλη 2016
