Στην επαρχία Αμαρίου και πιο συγκεκριμένα στο χωριό Βρύσες είδε το πρώτο φως μια άλλη προσωπικότητα του τόπου μας. Πρόκειται για τον Εμμανουήλ Βιβιλάκη του οποίου η προσφορά στα άρματα και στα γράμματα είναι ανεκτίμητη. Αμούστακο παιδί ακόμα, μόλις στα δεκαπέντε του χρόνια, έδειξε την υπερβολική φιλοπατρία του. Με την έναρξη της μεγάλης ελληνικής επανάστασης του 1821 εγκατέλειψε την οικογένειά του και το Ρέθυμνο και πήγε στο Ναύπλιο όπου κατατάχθηκε εθελοντής στις τάξεις των επαναστατών.
Υπηρέτησε για πέντε χρόνια στο πρώτο ατμοκίνητο ελληνικό πολεμικό πλοίο «Καρτερία», κάτω από τις διαταγές του Άγγλου Φιλέλληνα Αστιγκς. Με το τέλος της ελληνικής επανάστασης επέστρεψε στην Κρήτη και πήρε μέρος στον αγώνα για την άλωση της Γραμβούσας όπου και διακρίθηκε ιδιαίτερα. Επί Οθωνα αποφάσισε να μπει σε καινούριους αγώνες, μόνο που τούτη τη φορά άφησε το τουφέκι και έπιασε άλλον αγώνα. Έφυγε και πήγε στη Γερμανία για σπουδές.
Από τη μπαρουτοκαπνισμένη πατρίδα του βρέθηκε στα Πανεπιστήμια του Μονάχου, της Λειψίας και του Βερολίνου όπου για πέντε χρόνια σπούδασε νομικά. Γύρισε στην Αθήνα το 1840 και από εκεί πήγε στη Σύρο διορισμένος Πρόεδρος Πρωτοδικών.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση του 1841 έπιασε πάλι το τουφέκι και συγχρόνως τύπωνε τα γεγονότα του πολέμου για να διασωθούν στην Ιστορία. Ύστερα από το άδοξο τέλος αυτής της επανάστασης επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα όπου ξεκίνησε μία μεγάλη προσπάθεια κι έναν διαρκεί αγώνα, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της Κρήτης αλλά και των Κρητικών που έμεναν στην Αθήνα. Με δικά του έξοδα κυκλοφόρησε την εφημερίδα Ραδάμανθυς, η οποία ήταν και η επισφράγιση της μεγάλης του προσφοράς.
Ο Εμμανουήλ Βυβιλάκης, στην ηλικία των 60 χρόνων είχε προσφέρει τα μέγιστα στα πεδία των μαχών αλλά και στην καλλιέργεια των γραμμάτων.
Το 1880 ένιωσε την ανάγκη να επισκεφθεί την Κρήτη και να προσκυνήσει τα άγια χώματα. Ήταν τέτοια η υποδοχή που του έγινε και ήταν τέτοια η συγκίνησή του, που αυτός ο μεγάλος πατριώτης δεν άντεξε. Πέθανε αφήνοντας πίσω του αξιοθαύμαστο έργο.
ΠΗΓΗ: http://www.rethymnoguide.gr/
