Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.
Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.
Κύριε Υπουργέ παιδείας, κύριε διευθυντά της Περιφερειακής Εκπαίδευσης Κρήτης στην Ελλάδα του 2017, στην Ελλάδα της κρίσης, όχι της τσέπης μας αλλά των αξιών μας αναζητάμε να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις μας, τα έθιμα μας, την ιστορία μας, και να κολυμπήσουμε απο γνώση που καλείστε εσείς και οι δασκάλοι που εκπροσωπείται να μας διοχετεύσετε.
Παραμονή της εορτής της εθνικής επετείου στα σχολεία της πραγματοποιούνται γιορτές με τραγούδια και σκετσάκια απο παιδιά που συμμετέχοντας μαθαίνουν, αναβιώνουν, διδάσκονται και παίζουν.
Η παρέλαση που απο γιορτή έγινε καγκελόφραχτη διαδήλωση νεοελλήνων.
Οι γιορτές που μειώθηκαν και απο επιλογή των τοπικών διευθυντών πραγματοποιούνται ή αναβάλλονται πρίν κάν ξεκινήσουν.
Τα βιβλία που χτίζονται στις πλάτες των παιδιών απο πλάτες υψηλών ιστάμενων.
Η ύλη που συμπυκνώνεται και η ύλη που αφαιρείται στον βωμό μιας νέας δημοκρατίας που ζούμε.
Θυμάμαι στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και την δεκαετία του 1980 τον ένα και μοναδικό μας δάσκαλο ή δασκάλα που ανταποκρινόταν... στα χρέη του φιλολόγου, του θρησκευτικού, του γυμναστή, του καλλιτεχνικού και βέβαια του μουσικού.
Με κασετόφωνο να παίζει τραγούδια κάναμε το μάθημα της μουσικής.
Με αλάνες ή στους δρόμους να παίζουμε μπάλα κάναμε το μάθημα της γυμναστικής.
Με ζωγραφιές απο μαρκαδόρους όσοι είχαμε λεφτά να αγοράσουμε, κάναμε καλλιτεχνικά σε μια κόλα του τετραδίου μας.
Και σήμερα που οι δάσκαλοι έγιναν πολλοί, που ο καθένας απέκτησε ειδικότητα και χρόνο περισσότερο να αφοσιωθεί και να διδάξει, τι άλλαξε.
Παραμονή της επετείου της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου 1940 και το κουδούνι χτυπάει 8.00 το πρωί για όλα τα παιδιά του κόσμου.
στις 10.30 το πρωί τα παιδιά σχολάσανε.
Αντί για γιορτή μαθαίνω απο την κόρη μου σε σχολείο της πόλης του Ηρακλείου είδανε την μισή ταινία της Αλίκης Βουγιουκλάκη που γύρισε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 , άν θυμάμαι καλά και έζησαν απο κοντά και απο το πανί... την επέτειο του ΟΧΙ.
Παιδιά που γέλαγαν, που μιλούσαν μεταξύ τους και έπαιζαν στο κενό ενός κενού μαθήματος.
Αναρωτιέμαι γιατί να προβληματίσουμε τα παιδιά και να τα μάθουμε τι ζούμε, τι ζήσαμε, τί έζησαν και τι θα ζήσουμε στο μέλλον, αναρωτιέμαι άν είναι καλύτερα να τα αφήσουμε στην άγνοια τους ή πιο σωστά στην γνώση των δασκάλων τους.
Θυμάμαι τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων απο τα τηλεοπτικά κανάλια, να ρωτούν τα παιδιά μετά την παρέλαση ( άν ξέρουν τι γιορτάζουμε σήμερα και να λαμβάνουμε τις πιο τραγικές απαντήσεις )
Καλύτερα dvd
Καλύτερα σιωπή
Καλύτερα αμάθεια και μάζα παρά γνώση και μονάδα.
Οι πολλές μονάδες δημιουργούν την κοινωνία αλλά στην εποχή μας καλύτερα να μην γνωρίζεις για να μην μπορείς και να αντισταθείς.
ΑΝΤΩΝΗΣ .Ι. ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
