Έρχονται κάποιες στιγμές στην ζωή του Ανθρώπου που νιώθει ότι είναι διαφορετικές.
Στιγμές είναι η ζωή έλεγε ο Μεγάλος οικουμενικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης.
Στιγμές που περνάνε και χάνονται, στιγμές που μένουν μέσα στην ψυχή σου και ανασύροντας τις απο το ντουλάπι... των αναμνήσεων σου τις ξανακάνεις εικόνες.
Στο διάβα της ζωής γνωρίζουμε, μαθαίνουμε, γευόμαστε, πολλές στιγμές.
Μόνοι μας ή με συνανθρώπους η γεύση είναι δώρο, μα όταν το μαζί κατάπιε το εγώ η επιτυχία έγινε όμορφη ανάμνηση.
Στιγμές μαζί... μαζί με 2 Ανθρώπους έζησα και εγώ ( Αντώνης Γενναράκης )
Ευτύχησα και γνώρισα απο κοντά τελείως τυχαία σε διαφορετικές χρονικές στιγμές αλλά και ( μαζί ) τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη και τον Γιώργο Μαζωνάκη.
Έβαλα πλώρη για την ( πλώρη της Κρήτης - Σητεία ) τον Δεκέμβριο του 2016 και στην τριήμερη παραμονή μου ο συνδετικός κρίκος που ακούει στο όνομα Μπάμπης μου γνώρισε ένα καπετάνιο, ή καλύτερα έναν Άνθρωπο που ήξερε πως να ταξιδέψει και μαζί του στο ταξίδι να πάρει και φίλους.
Σε ρακάδικο στο λιμάνι της Σητείας με την γυναίκα μου, μου σύστησαν τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη.
Έκατσε στην παρέα μας και αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες συστάσεις, ξεκίνησαν σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα οι άνεμοι που σηκώνουν στον αέρα τις θύμησες, να ξετυλίγουν σαν κουβάρι που έπεσε απο το τραπέζι και δεν προλαβαίνεις να το πιάσεις, ιστορίες, ήχους, συγκινήσεις, τραγούδι και μια στάλα δάκρυ, τόση... όσο χρειάζεται για να σηκωθείς και να φιλήσεις κάποιον στο μέτωπο.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, ο θείος της Σητείας.
Τσικουδιά, και καφεδάκι σε ένα τραπέζι που γέμισε την καρδιά μας με καλούδια και με συμπεράσματα ότι απλά είναι τα πράγματα , απλά και αληθινά.
Μου επέτρεψε να γράψω σε βίντεο με λήψη απο το κινητό την κουβέντα μας και πολλές ημέρες μετά όταν την ξανά άκουσα αισθάνθηκα μικρός, μεγάλος, μπερδεμένος, ξεκάθαρος, αλλά και γαλήνιος.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, ο θείος της Σητείας.
Βρεθήκαμε αρκετές δεκαετίες πίσω στο χρόνο τότε που ανηφορίζοντας... στην Αθήνα την πρωτεύουσα και την πόλη των εξελίξεων πήγε να βρεί την μουσική του τύχη με εφόδιο την φωνή του, τον καθαρό χαρακτήρα του και ένα σημείωμα απο τον Μεγάλο μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο με καταγωγή απο την Ιεράπετρα.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, θυμάται την επίσκεψη του στην Θεσσαλονίκη στο κέντρο Δειλινά, τις γνωριμίες του με τραγουδιστές μεγάλα ονόματα της εποχής.
Στο Κάν Κάν στης συμπρωτεύουσας με τραγουδιστή τον Γιώργο Γερολυμάτο.
Μας διηγείται περιστατικά με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την απλότητα του χαρακτήρα του, όταν ο Μητροπάνος ήταν φαντάρος στην Αλεξανδρούπολη και λόγω του τραγουδιού πήρε μετάθεση για Θεσσαλονίκη.
Θυμάται και μοιράζεται μαζί μας όταν βρισκόταν στην Αθήνα στο κέντρο ΚΑΡΑΒΑΝΙ όπου θα τραγουδούσε για μια σεζόν.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης συνεχίζοντας να μοιράζεται τις αναμνήσεις του μας αναφέρει την στιγμή που ο Ανδριανάκης βρίσκοντας τον στην Αθήνα μετά την κάθοδο του απο την Θεσσαλονίκη του λέει ότι ο Μαρκόπουλος σε ψάχνει.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης συναντιέται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στην Αθήνα στην οδό Παξών 33 όπου και θα τον άκουγε.
Καλοκαιρινό μεσημέρι θυμάται ήταν και το άγχος του ήταν μεγάλο, αλλά όταν επισκέφτηκε τον Μαρκόπουλο αισθάνθηκε την απλότητα και την ζεστασιά ευξαρχής.
Έλα κάτσε του λέει, η μάνα μου μου έστειλε κρέας απο την Ιεράπετρα και θα πιούμε και 2 κρασιά.
Πέρασε η ώρα και το πιάνο του σπιτιού του Γιάννη Μαρκόπουλου ξεκίνησε να γεννάει ήχους.
Ήθελα κάτι να σου πώ και στο τραπέζι σου θα ρθώ... ξεκίνησε να τραγουδάει ο Ιγνάτιος, ( Μ ένα παράπονο ) το τραγούδι του Δήμου Μούτση σε στίχους του ποιητή Νίκου Γκάτσου αλλά και το ( Ήλιε μου σε παρακαλώ ) του Μάνου Λοίζου σε στίχους του ποιητή μας Λευτέρη Παπαδόπουλου.
2 δύσκολα τραγούδια που ο Ιγνάτιος τα απέδωσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο ακόμα και την ώρα της δικιάς μας συνέντευξης.
Εντυπωσιάστηκε ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ρωτώντας τον Ιγνάτιο άν γνωρίζει και άλλα τραγούδια παίρνει την απάντηση ότι ξέρει γύρω στα 300.
Κάπου νυχτώνει τραγούδι (Ιγνάτιος) από "παλιές μουσικές αναμνήσεις" Ενορχήστρωση-επεξεργασία ήχου: Γιάννης Ρεμπελάκης...
_Πιτσιρικάς του λέει κατέβαινα στο λιμάνι και άκουγα απο γραμμόφωνα, και τζούκ μπόξ τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη, του Μπιθικώτση, του Αγγελόπουλου κ.α.
Ο Ιγνάτιος κατά την διάρκεια της κουβέντας μας πολλές φορές πάντρεψε τις λέξεις με ήχους και τις έκανε τραγούδι.
Σημαντικό ρόλο στην ζωή του Ιγνάτιου έπαιξε ο Γιάννης Μαρκόπουλος, πολλά χρόνια πέρασαν, το διάβα τους προχώρησε στην ζωή, άλλαξαν δρόμους, αλλά ο Ιγνάτιος εξακολουθεί να μιλάει με σεβασμό για τον Μεγάλο Συνθέτη.
Ένα συρτάρι ανοίχτηκε στο σπίτι του Γιάννη Μαρκόπουλου και σκόρπιοι στίχοι που εκείνα τα χρόνια περίμεναν φανερώθηκαν.
Θα το παίξω στο πιάνο είπε ο Μαρκόπουλος θα το ξεκινήσω να το τραγουδάω και μετά θα το πείς και εσύ είπε στον Ιγνάτιο.
( Η φάμπρικα δε σταματά δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα )
Είσαι έτοιμος... μου είπε ο Γιάννης Μαρκόπουλος
Κάλεσε ταξί με πήρε απο το χέρι και πήγαμε στην οδό Πραξιτέλους στην Κολούμπια
ανέβηκα στον 3ο όροφο και βρήκα μια κοπέλα την Αγάπη όπου και της έδωσε το βιογραφικό μου.
Στιγμές είναι η ζωή έλεγε ο Μεγάλος οικουμενικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης.
Στιγμές που περνάνε και χάνονται, στιγμές που μένουν μέσα στην ψυχή σου και ανασύροντας τις απο το ντουλάπι... των αναμνήσεων σου τις ξανακάνεις εικόνες.
Στο διάβα της ζωής γνωρίζουμε, μαθαίνουμε, γευόμαστε, πολλές στιγμές.
Μόνοι μας ή με συνανθρώπους η γεύση είναι δώρο, μα όταν το μαζί κατάπιε το εγώ η επιτυχία έγινε όμορφη ανάμνηση.
Στιγμές μαζί... μαζί με 2 Ανθρώπους έζησα και εγώ ( Αντώνης Γενναράκης )
Ευτύχησα και γνώρισα απο κοντά τελείως τυχαία σε διαφορετικές χρονικές στιγμές αλλά και ( μαζί ) τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη και τον Γιώργο Μαζωνάκη.
Έβαλα πλώρη για την ( πλώρη της Κρήτης - Σητεία ) τον Δεκέμβριο του 2016 και στην τριήμερη παραμονή μου ο συνδετικός κρίκος που ακούει στο όνομα Μπάμπης μου γνώρισε ένα καπετάνιο, ή καλύτερα έναν Άνθρωπο που ήξερε πως να ταξιδέψει και μαζί του στο ταξίδι να πάρει και φίλους.
Σε ρακάδικο στο λιμάνι της Σητείας με την γυναίκα μου, μου σύστησαν τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη.
Έκατσε στην παρέα μας και αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες συστάσεις, ξεκίνησαν σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα οι άνεμοι που σηκώνουν στον αέρα τις θύμησες, να ξετυλίγουν σαν κουβάρι που έπεσε απο το τραπέζι και δεν προλαβαίνεις να το πιάσεις, ιστορίες, ήχους, συγκινήσεις, τραγούδι και μια στάλα δάκρυ, τόση... όσο χρειάζεται για να σηκωθείς και να φιλήσεις κάποιον στο μέτωπο.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, ο θείος της Σητείας.
Τσικουδιά, και καφεδάκι σε ένα τραπέζι που γέμισε την καρδιά μας με καλούδια και με συμπεράσματα ότι απλά είναι τα πράγματα , απλά και αληθινά.
Μου επέτρεψε να γράψω σε βίντεο με λήψη απο το κινητό την κουβέντα μας και πολλές ημέρες μετά όταν την ξανά άκουσα αισθάνθηκα μικρός, μεγάλος, μπερδεμένος, ξεκάθαρος, αλλά και γαλήνιος.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, ο θείος της Σητείας.
Βρεθήκαμε αρκετές δεκαετίες πίσω στο χρόνο τότε που ανηφορίζοντας... στην Αθήνα την πρωτεύουσα και την πόλη των εξελίξεων πήγε να βρεί την μουσική του τύχη με εφόδιο την φωνή του, τον καθαρό χαρακτήρα του και ένα σημείωμα απο τον Μεγάλο μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο με καταγωγή απο την Ιεράπετρα.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης, θυμάται την επίσκεψη του στην Θεσσαλονίκη στο κέντρο Δειλινά, τις γνωριμίες του με τραγουδιστές μεγάλα ονόματα της εποχής.
Στο Κάν Κάν στης συμπρωτεύουσας με τραγουδιστή τον Γιώργο Γερολυμάτο.
Μας διηγείται περιστατικά με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την απλότητα του χαρακτήρα του, όταν ο Μητροπάνος ήταν φαντάρος στην Αλεξανδρούπολη και λόγω του τραγουδιού πήρε μετάθεση για Θεσσαλονίκη.
Θυμάται και μοιράζεται μαζί μας όταν βρισκόταν στην Αθήνα στο κέντρο ΚΑΡΑΒΑΝΙ όπου θα τραγουδούσε για μια σεζόν.
Ο τραγουδιστής Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης συνεχίζοντας να μοιράζεται τις αναμνήσεις του μας αναφέρει την στιγμή που ο Ανδριανάκης βρίσκοντας τον στην Αθήνα μετά την κάθοδο του απο την Θεσσαλονίκη του λέει ότι ο Μαρκόπουλος σε ψάχνει.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης συναντιέται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στην Αθήνα στην οδό Παξών 33 όπου και θα τον άκουγε.
Καλοκαιρινό μεσημέρι θυμάται ήταν και το άγχος του ήταν μεγάλο, αλλά όταν επισκέφτηκε τον Μαρκόπουλο αισθάνθηκε την απλότητα και την ζεστασιά ευξαρχής.
Έλα κάτσε του λέει, η μάνα μου μου έστειλε κρέας απο την Ιεράπετρα και θα πιούμε και 2 κρασιά.
Πέρασε η ώρα και το πιάνο του σπιτιού του Γιάννη Μαρκόπουλου ξεκίνησε να γεννάει ήχους.
Ήθελα κάτι να σου πώ και στο τραπέζι σου θα ρθώ... ξεκίνησε να τραγουδάει ο Ιγνάτιος, ( Μ ένα παράπονο ) το τραγούδι του Δήμου Μούτση σε στίχους του ποιητή Νίκου Γκάτσου αλλά και το ( Ήλιε μου σε παρακαλώ ) του Μάνου Λοίζου σε στίχους του ποιητή μας Λευτέρη Παπαδόπουλου.
2 δύσκολα τραγούδια που ο Ιγνάτιος τα απέδωσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο ακόμα και την ώρα της δικιάς μας συνέντευξης.
Εντυπωσιάστηκε ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ρωτώντας τον Ιγνάτιο άν γνωρίζει και άλλα τραγούδια παίρνει την απάντηση ότι ξέρει γύρω στα 300.
Κάπου νυχτώνει τραγούδι (Ιγνάτιος) από "παλιές μουσικές αναμνήσεις" Ενορχήστρωση-επεξεργασία ήχου: Γιάννης Ρεμπελάκης...
_Πιτσιρικάς του λέει κατέβαινα στο λιμάνι και άκουγα απο γραμμόφωνα, και τζούκ μπόξ τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη, του Μπιθικώτση, του Αγγελόπουλου κ.α.
Ο Ιγνάτιος κατά την διάρκεια της κουβέντας μας πολλές φορές πάντρεψε τις λέξεις με ήχους και τις έκανε τραγούδι.
Σημαντικό ρόλο στην ζωή του Ιγνάτιου έπαιξε ο Γιάννης Μαρκόπουλος, πολλά χρόνια πέρασαν, το διάβα τους προχώρησε στην ζωή, άλλαξαν δρόμους, αλλά ο Ιγνάτιος εξακολουθεί να μιλάει με σεβασμό για τον Μεγάλο Συνθέτη.
Ένα συρτάρι ανοίχτηκε στο σπίτι του Γιάννη Μαρκόπουλου και σκόρπιοι στίχοι που εκείνα τα χρόνια περίμεναν φανερώθηκαν.
Θα το παίξω στο πιάνο είπε ο Μαρκόπουλος θα το ξεκινήσω να το τραγουδάω και μετά θα το πείς και εσύ είπε στον Ιγνάτιο.
( Η φάμπρικα δε σταματά δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα )
Είσαι έτοιμος... μου είπε ο Γιάννης Μαρκόπουλος
Κάλεσε ταξί με πήρε απο το χέρι και πήγαμε στην οδό Πραξιτέλους στην Κολούμπια
ανέβηκα στον 3ο όροφο και βρήκα μια κοπέλα την Αγάπη όπου και της έδωσε το βιογραφικό μου.
Συνεχίζοντας τις αναμνήσεις του ο Ιγνάτιος μας μοιράζεται την επαφή του με το στούντιο της Κολούμπια όπου συνάντησε τον παραγωγό της εταιρείας Γιώργο Μακράκη απο τα Χανιά.
_Το πατριωτάκη ( Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη ) λέει ο Γιάννης Μαρκόπουλος θα το πάρω μαζί μου, αφεντικό του λέει ο Γιώργος Μακράκης ότι πείς εσύ.
Ο τραγουδιστής Θέμης Ανδρεάδης ο οποίος βρέθηκε στο στούντιο έπιασε μια κιθάρα και ο Γιάννης Μαρκόπουλος έκαστε στο πιάνο και η φωνή του Ιγνάτιου γέμισε ήχους τον χώρο.
_Θα υπογράψουμε συμβόλαιο είπε ο παραγωγός Γιώργος Μακράκης 3 χρόνων με 6 τραγούδια το χρόνο.
Αλλά η ζωή κάνει κύκλους και παίζει παιχνίδια.
Αλλά η ζωή κάνει κύκλους και παίζει παιχνίδια.
Συγκυρίες αργοπόρησαν και δυσκόλεψαν το ξεκίνημα του Ιγνάτιου στην μουσική βιομηχανία.
Περιοδείες που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω μή έκδοσης άδειας απο το κράτος κράτησαν τον Ιγνάτιο αρκετό καιρό άπραγο στην Αθήνα.
Αλλά η ζωή έχει και τραγούδια με λυπημένο στίχο.
Μια προσωπική τραγωδία, χτύπησε την πόρτα της οικογενείας του Ιγνάτιου και οι στίχοι δώσαν την θέση τους σε άηχους δρόμους μουσικής.
Ο Άνθρωπος Ιγνάτιος, ο φίλος μου. η ψυχούλα που εξακολουθεί να παίζει στο ίδιο σώμα, που μεγάλωσε αλλά δεν άλλαξε.
Μια συνέντευξη έχει απ όλα...
Αναμνήσεις, ειδήσεις, γέλιο αλλά πρωτίστως Ανθρωπιά.
Είναι απο τις στιγμές που όλα νομίζεις ότι παγώνουν αλλά η ζωή τρέχει συνεχίζει.
Ο Θάνατος ... αναγκάζει τον Ιγνάτιο να επιστρέψει στην Σητεία και να του ανατρέψει την καθημερινότητα και τα όνειρα .
Φανερά συγκινημένος συνεχίζει να μας αφηγείται
Ο Ιγνάτιος επιστρέφει στην Αθήνα και στον δρόμο της δισκογραφίας συναντάει τον Δήμο Μούτση ...
Μά έτσι είναι η ζωή το γέλιο διαδέχεται το δάκρυ και μέσα απο τον πόνο είναι η χαρά.
Έτσι κύλησε και η πρώτη κουβέντα μας, άλλοτε με τραγούδι και γέλιο και άλλοτε με δάκρυ και πόνο.
Στα χρόνια της ζωής μου ( Αντώνης Γενναράκης ) συνάντησα και γεύτηκα χαρές και απογοητεύσεις, Άνεβηκα και κατέβηκα σκαλοπάτια, έστριψα σε δρόμους και έπεσα σε λακκούβες. Έμαθα και μαθαίνω, απογοητεύτηκα γιατί περίμενα, Υπήρξαν εποχές που έβγαλα κραυγές γιατί δεν γέννησα ήχους όταν έπρεπε.
Πολλά αποκόμισα σε διάφορους τομείς της ζωής και ακόμα πολλά θα μάθω αλλά... ένα πράγμα το κράτησα και ήταν ικανό να με ωθήσει σε αλλαγή στάσης.
( Πως η φιλοδοξία απο την ματαιοδοξία είναι πολύ κοντά )
Είσαι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος ρώτησα τον Ιγνάτιο στο τέλος της πρώτης μας συνάντησης.
Ήξερα μέσα μου τον προσανατολισμό της ερώτησης ώς προς το δικό μου μυαλό, αλλά ήθελα να ακούσω απαντήσεις και να αισθανθώ τον διαχωρισμό της επιθυμητής φιλοδοξίας που πιθανόν βρίσκεται μέσα σε ένα στούντιο της Κολούμπια, και της αναποδογυρισμένης ματαιοδοξίας που βρίσκεται στην στιγμή της γέννησης μας, δηλαδή στην βάση μας στην Ανθρωπιά μας, στην απλότητα μας.
Είμαι ευτυχισμένος μου απάντησε ο Ιγνάτιος.
Συναντηθήκαμε την επόμενη ημέρα ξανά σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο με βροχούλα σε μια καφετέρια στο λιμάνι της Σητείας.
Χαρήκαμε που ξανασμίξαμε, Νιώσαμε και οι δυό μας ότι χθές το απόγευμα αυτά που είπαμε μάς έφεραν πιο κοντά, νιώθαμε οικεία.
Φεύγω του λέω πρέπει να γυρίσω Ηράκλειο αλλά θα ξαναβρεθούμε.
Φεύγοντας μου ζήτησε μια χάρη ο Ιγνάτιος να τον πάω στο σπίτι του μιας και ο καιρός ήταν βροχερός και φτάνοντας στην είσοδο του σπιτιού μου λέει... στάσου ένα λεπτό και έρχομαι.
1 κρασί και μια τσικουδιά σε μια τσάντα, να τα πιείς στην υγεία μου.
Θέε μου αυτή τη Κρήτη αγαπώ, Με φίλεψε με γέμισε με ήχους, με εικόνες, με γέλιο, με δάκρυ ένας Ανθρωπος που έσπειρε στην ζωή και θέρισε ότι ο θεός του επέτρεψε.
Ξανασμίξαμε με τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη μετά απο μήνες πάλι στην Σητεία.
Έμαθε τον Φεβρουάριο του 2017 ότι βρίσκομαι στην Σητεία με αφορμή την βράβευση μου απο τον δήμο για την τουριστική προβολή της επαρχίας μέσα απο το site ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ κατά το έτος 2016.
Το έμαθε απο τον κοινό μας φίλο Μπάμπη Αμπουλιέρη, και ήρθε στο πολύκεντρο της Σητείας για να δεί και να να τα ξαναπούμε.
Οι συναντήσεις έστω και άν είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι ουσιαστικές και αληθινές.
Αρχές Ιουλίου 2017 με αφορμή το Μεσογειακό φεστιβάλ Σητείας ξανα συναντιόμαστε στο Ταξίμι.
Ξεκινήσαμε με καφεδάκι και καταφέραμε να κλέψουμε χρόνο και να πιούμε και τσικουδιά παγωμένη με φίλους και ιστορίες που ποτέ δεν λείπουν.
Σε θεωρώ φίλο μου, μου ανέφερε ο Ιγνάτιος, και αυτό είναι σπουδαίο.
Πρώτη φορά μιλάω για το χθές μου και για την πορεία μου.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης του σήμερα στην πόλη της Σητείας. Απλός καθημερινός Ανθρωπος, που κινούμενος στον δρόμο, παρατηρείς να τον χαιρετούν, να τον νοιάζονται να τον εκτιμούν.
Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω και να δίνω στους Ανθρώπους.
Ακόμα τραγουδάω, με φίλους , σε σπίτια , σε μαγαζάκια, με μια κιθάρα και με διάθεση.
Με τον φίλο μου τραγουδιστή τον Γιώργο Μαζωνάκη ξυπνάμε θύμησες στις παρέες και περνάμε καλά και απλά, συνεχίζει να αναφέρει ο Ιγνάτιος.
Λέμε τραγούδια που δεν ακούγονται σήμερα, μα είναι τραγούδια αληθινά με στίχους που αγγίζουν την ψυχή.
Σε καφενεδάκια και σε παρέες με Έλληνες αλλά και με ξένους πιάνουμε την κιθάρα και ξεκινάμε το ταξίδι.
Αρέσει μου αναφέρει ο Ιγνάτιος στους ξένους που απο απλοί πελάτες ξάφνου γίνονται παρέα μας και συμμετέχουν και αυτοί ακόμα και χορεύοντας.
Θυμάται και μας μοιράζεται ιστορίες ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης απο την ζωή του στην Σητεία των προηγούμενων δεκαετιών.
Ενα μουσικό μαγαζί είχε στο παρελθόν τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ το οποίο λειτουργούσε καθημερινά με ορχήστρα και πρόγραμμα, με φαγητό ή με μόνο ποτό και μάλιστα το καλοκαίρι ήταν ανοικτό σαν κήπος.
Ο Παράδεισος που ήταν πολύ γνωστός εκείνα τα χρόνια στην Σητεία, ένα μαγαζί το οποίο είχε φιλοξενήσει μεγάλα ονόματα της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και ο Σταμάτης Κόκκοτας που είχε τραγουδήσει μαζί με τον Ιγνάτιο.
Πολλά παιδιά που πλέον τραγουδούν σε μαγαζιά της επαρχίας αλλά και εκτός, ξεκίνησαν απο τον Παράδεισο.
Ενας φίλος έρχεται και μου λέει ότι υπάρχει ένα παιδί πατριωτάκι που τραγουδάει και αν μπορούσα να τον πάρω μαζί μου στο μαγαζί .
Ο Γιώργος Μαζωνάκης ο γνωστός τραγουδιστής ο οποίος έχει καταγωγή απο την Σητεία.
Ο Παράδεισος που άνοιξε την πόρτα σε φωνές που αναδείχτηκαν.
Είμαι συνταξιούχος πλέον με πιό ήρεμος ρυθμούς και με απλή καθημερινότητα.
Δεν έχω σχέδια, λέω δόξα το θεό και απλά ζώ με ηρεμία, με φίλους και με τραγούδι πάντα.
Η αγκαλιά του Ιγνάτιου για την Σητεία είναι μεγάλη σαν λιμάνι που προφυλάσσει τα πλοία του. η συνεισφορά του Ιγνάτιου απο το δικό του μετερίζι για την τοπική κοινωνία και όχι μόνο είναι μεγάλη.
Ο Δήμος Σητείας το 2009 τίμησε τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη .
Η Φιλαρμονική Σητείας με αφορμή την συμπλήρωση 60 χρόνων ζωής ενέταξε στις μουσικές της δράσεις τον Ιγνάτιο με 10 συναυλίες σε περιοχές της επαρχίας, αλλά και στο Πήλιο, και στο Βόλο.
Η Σητεία η πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ιγνάτιος.
Μεγάλωσε στην πιο παλιά γειτονιά της Σητείας στην Καζάρμα, εκεί πρωτο άκουσα απο γραμμόφωνα και πικάπ ,τραγούδια και τα μάθαινα. απο μικρός διασκέδαζα τους φίλους και τις παρέες που κάναμε.
Απο τα ψηλά στα χαμηλά... λέει το τραγούδι και ο Ιγνάτιος το έζησε, το αντέστρεψε, και το απέπεμψε, σε όλο το διάβα της ζωής του γιαυτό και έμεινε απλός και αληθινός.
_Λυπάμαι και στενοχωριέμαι μου αναφέρει κάποια στιγμή.
Υπάρχουν μου λέει Τραγουδιστές που γεννιούνται μέσα απο τηλεοπτικά παιχνίδια, και φωνές που αξίζουν είναι θαμμένες.
Πιστεύω αναφέρει ότι η σημερινή εποχή είναι ρευστή δεν μπορείς να προβλέψεις και ένα παραπάνω στο ελληνικό τραγούδι.
Πρέπει να κάνει τον κύκλο του το κακό για να έρθει το καλό.
Στην συνάντηση μας προστέθηκε αργότερα άλλος ένας φίλος και θρύλος της Σητείας ο Γιώργος Μαζωνάκης, ξάδερφος του μοντέρνου τραγουδιστή.
Συστηθήκαμε αφού ήταν η πρώτη φορά που σμίξαμε και οι κουβέντες δεν άργησαν να ξεδιπλώνονται και με τον Γιώργο.
Οικείος, φιλικός και με διάθεση να μοιραστεί αναμνήσεις.
Στην Γερμανία έζησε για χρόνια ο Γιώργος Μαζωνάκης.
Τραγουδούσε στο Μόναχο, μαζί με τον Μανόλη Ψαράκη, αλλά στο Παρίσι.
Μας διηγείται ξετυλίγοντας τις αναμνήσεις του, για την επιστροφή του στην Ελλάδα, όπου γυρίζοντας έκανε οικογένεια.
Πολλά χρόνια πίσω στον χρόνο γυρίζει η κουβέντα τότε που δημιούργησε το μπουζουκτσίδικο ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ένα μαγαζί που δούλευε κάθε μέρα εκτός Δευτέρα γιατί τότε ο κόσμος διασκέδαζε με απλά και αληθινά, ίσως γιατί τότε το είχε πιο πολύ ανάγκη και ίσως γιατί τότε γνώριζε να διασκεδάζει.
Το διάβα της ζωής ξαναβρίσκει τον Γιώργο Μαζωνάκη στην Γερμανία έως ότου επιστρέφει μόνιμα πλέον στην Σητεία όπου και ζεί έως και σήμερα.
Η μουσική όμως και το τραγούδι στην ψυχή του δεν πέθανε ποτέ.
Στην επαρχία Σητείας, σε μαγαζάκια της εποχής μαζί με τον Ιγνάτιο θυμάται γυρνούσαμε και στην υπόλοιπη Κρήτη.
2 σεζόν βγάλαμε στο Τυμπάκι του Νομού Ηρακλείου.
Απο λίγους ακούγαμε το ευχαριστώ αλλά δεν μας άγγιζε.
Απόγευμα Σαββάτου στην Σητεία και η τσικουδιά συντρόφευσε το τραπέζι μας, οι 40 βαθμοί θερμοκρασία εκείνων των ημερών δεν εμπόδισε την παρέα να ξετυλίξει εκτός απο λόγια και ήχους.
Το τραγούδι εμφανίστηκε και το ( μαζί ) ξανακέρδισε και το ( εγώ )
Εμείς αναφέρει ο Γιώργος Μαζωνάκης τραγουδούσαμε με την ψυχή μας τραγούδια πονεμένα αλλά και χαρούμενα.
55 χρόνια γνωριμίας ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης και ο Γιώργος Μαζωνάκης, δύο διαφορετικά στόματα που γεννάνε ήχους και στίχους, σε δύο διαφορετικά κορμιά με ξεχωριστές πορείες στο διάβα της ζωής αλλά με ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό.
Όχι τη καταγωγή, ούτε το τραγούδι.
Την Ανθρωπιά, την φιλία, την εκτίμηση και τον κοινό σκοπό, που δεν είναι άλλος απο το να σμίγουμε με τα τραγούδια μας Ανθρώπους, όχι να τους χωρίζουμε.
Μαζί τους άκουσα να τραγουδάνε και ήταν τιμή μας που το καταγράψαμε με την κάμερα
Το τραγούδι μας είναι αυτό μας αναφέρουν και οι δύο, το τραγούδι που έμεινε χωρία να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος να τραγουδάμε μαζί.
Χίλια μύρια κύματα του Νίκου Ξυλούρη, γιατί είμαστε Μικρασιάτες και μας άγγιζε πάντα ήταν η σημαία μας.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης και ο Γιώργος Μαζωνάκης
Ο Γιώργος Μαζωνάκης και ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης.
Μπόρα είναι θα περάσει βάλε τσίπουρο να πιώ...
Να σας έχει ο θεός καλά με υγεία και με στιγμές ζωής γεμάτες τραγούδι και αγάπη.
Αντώνης Ι. Γενναράκης
Έμαθε τον Φεβρουάριο του 2017 ότι βρίσκομαι στην Σητεία με αφορμή την βράβευση μου απο τον δήμο για την τουριστική προβολή της επαρχίας μέσα απο το site ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ κατά το έτος 2016.
Το έμαθε απο τον κοινό μας φίλο Μπάμπη Αμπουλιέρη, και ήρθε στο πολύκεντρο της Σητείας για να δεί και να να τα ξαναπούμε.
Οι συναντήσεις έστω και άν είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι ουσιαστικές και αληθινές.
Αρχές Ιουλίου 2017 με αφορμή το Μεσογειακό φεστιβάλ Σητείας ξανα συναντιόμαστε στο Ταξίμι.
Ξεκινήσαμε με καφεδάκι και καταφέραμε να κλέψουμε χρόνο και να πιούμε και τσικουδιά παγωμένη με φίλους και ιστορίες που ποτέ δεν λείπουν.
Σε θεωρώ φίλο μου, μου ανέφερε ο Ιγνάτιος, και αυτό είναι σπουδαίο.
Πρώτη φορά μιλάω για το χθές μου και για την πορεία μου.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης του σήμερα στην πόλη της Σητείας. Απλός καθημερινός Ανθρωπος, που κινούμενος στον δρόμο, παρατηρείς να τον χαιρετούν, να τον νοιάζονται να τον εκτιμούν.
Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω και να δίνω στους Ανθρώπους.
Ακόμα τραγουδάω, με φίλους , σε σπίτια , σε μαγαζάκια, με μια κιθάρα και με διάθεση.
Με τον φίλο μου τραγουδιστή τον Γιώργο Μαζωνάκη ξυπνάμε θύμησες στις παρέες και περνάμε καλά και απλά, συνεχίζει να αναφέρει ο Ιγνάτιος.
Λέμε τραγούδια που δεν ακούγονται σήμερα, μα είναι τραγούδια αληθινά με στίχους που αγγίζουν την ψυχή.
Σε καφενεδάκια και σε παρέες με Έλληνες αλλά και με ξένους πιάνουμε την κιθάρα και ξεκινάμε το ταξίδι.
Αρέσει μου αναφέρει ο Ιγνάτιος στους ξένους που απο απλοί πελάτες ξάφνου γίνονται παρέα μας και συμμετέχουν και αυτοί ακόμα και χορεύοντας.
Θυμάται και μας μοιράζεται ιστορίες ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης απο την ζωή του στην Σητεία των προηγούμενων δεκαετιών.
Ενα μουσικό μαγαζί είχε στο παρελθόν τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ το οποίο λειτουργούσε καθημερινά με ορχήστρα και πρόγραμμα, με φαγητό ή με μόνο ποτό και μάλιστα το καλοκαίρι ήταν ανοικτό σαν κήπος.
Ο Παράδεισος που ήταν πολύ γνωστός εκείνα τα χρόνια στην Σητεία, ένα μαγαζί το οποίο είχε φιλοξενήσει μεγάλα ονόματα της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και ο Σταμάτης Κόκκοτας που είχε τραγουδήσει μαζί με τον Ιγνάτιο.
Πολλά παιδιά που πλέον τραγουδούν σε μαγαζιά της επαρχίας αλλά και εκτός, ξεκίνησαν απο τον Παράδεισο.
Ενας φίλος έρχεται και μου λέει ότι υπάρχει ένα παιδί πατριωτάκι που τραγουδάει και αν μπορούσα να τον πάρω μαζί μου στο μαγαζί .
Ο Γιώργος Μαζωνάκης ο γνωστός τραγουδιστής ο οποίος έχει καταγωγή απο την Σητεία.
Ο Παράδεισος που άνοιξε την πόρτα σε φωνές που αναδείχτηκαν.
Είμαι συνταξιούχος πλέον με πιό ήρεμος ρυθμούς και με απλή καθημερινότητα.
Δεν έχω σχέδια, λέω δόξα το θεό και απλά ζώ με ηρεμία, με φίλους και με τραγούδι πάντα.
Η αγκαλιά του Ιγνάτιου για την Σητεία είναι μεγάλη σαν λιμάνι που προφυλάσσει τα πλοία του. η συνεισφορά του Ιγνάτιου απο το δικό του μετερίζι για την τοπική κοινωνία και όχι μόνο είναι μεγάλη.
Ο Δήμος Σητείας το 2009 τίμησε τον Ιγνάτιο Κλειδωνιάρη .
Η Φιλαρμονική Σητείας με αφορμή την συμπλήρωση 60 χρόνων ζωής ενέταξε στις μουσικές της δράσεις τον Ιγνάτιο με 10 συναυλίες σε περιοχές της επαρχίας, αλλά και στο Πήλιο, και στο Βόλο.
Η Σητεία η πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ιγνάτιος.
Μεγάλωσε στην πιο παλιά γειτονιά της Σητείας στην Καζάρμα, εκεί πρωτο άκουσα απο γραμμόφωνα και πικάπ ,τραγούδια και τα μάθαινα. απο μικρός διασκέδαζα τους φίλους και τις παρέες που κάναμε.
Απο τα ψηλά στα χαμηλά... λέει το τραγούδι και ο Ιγνάτιος το έζησε, το αντέστρεψε, και το απέπεμψε, σε όλο το διάβα της ζωής του γιαυτό και έμεινε απλός και αληθινός.
_Λυπάμαι και στενοχωριέμαι μου αναφέρει κάποια στιγμή.
Υπάρχουν μου λέει Τραγουδιστές που γεννιούνται μέσα απο τηλεοπτικά παιχνίδια, και φωνές που αξίζουν είναι θαμμένες.
Πιστεύω αναφέρει ότι η σημερινή εποχή είναι ρευστή δεν μπορείς να προβλέψεις και ένα παραπάνω στο ελληνικό τραγούδι.
Πρέπει να κάνει τον κύκλο του το κακό για να έρθει το καλό.
Στην συνάντηση μας προστέθηκε αργότερα άλλος ένας φίλος και θρύλος της Σητείας ο Γιώργος Μαζωνάκης, ξάδερφος του μοντέρνου τραγουδιστή.
Συστηθήκαμε αφού ήταν η πρώτη φορά που σμίξαμε και οι κουβέντες δεν άργησαν να ξεδιπλώνονται και με τον Γιώργο.
Οικείος, φιλικός και με διάθεση να μοιραστεί αναμνήσεις.
Στην Γερμανία έζησε για χρόνια ο Γιώργος Μαζωνάκης.
Τραγουδούσε στο Μόναχο, μαζί με τον Μανόλη Ψαράκη, αλλά στο Παρίσι.
Μας διηγείται ξετυλίγοντας τις αναμνήσεις του, για την επιστροφή του στην Ελλάδα, όπου γυρίζοντας έκανε οικογένεια.
Πολλά χρόνια πίσω στον χρόνο γυρίζει η κουβέντα τότε που δημιούργησε το μπουζουκτσίδικο ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ένα μαγαζί που δούλευε κάθε μέρα εκτός Δευτέρα γιατί τότε ο κόσμος διασκέδαζε με απλά και αληθινά, ίσως γιατί τότε το είχε πιο πολύ ανάγκη και ίσως γιατί τότε γνώριζε να διασκεδάζει.
Το διάβα της ζωής ξαναβρίσκει τον Γιώργο Μαζωνάκη στην Γερμανία έως ότου επιστρέφει μόνιμα πλέον στην Σητεία όπου και ζεί έως και σήμερα.
Η μουσική όμως και το τραγούδι στην ψυχή του δεν πέθανε ποτέ.
Στην επαρχία Σητείας, σε μαγαζάκια της εποχής μαζί με τον Ιγνάτιο θυμάται γυρνούσαμε και στην υπόλοιπη Κρήτη.
2 σεζόν βγάλαμε στο Τυμπάκι του Νομού Ηρακλείου.
Απο λίγους ακούγαμε το ευχαριστώ αλλά δεν μας άγγιζε.
Απόγευμα Σαββάτου στην Σητεία και η τσικουδιά συντρόφευσε το τραπέζι μας, οι 40 βαθμοί θερμοκρασία εκείνων των ημερών δεν εμπόδισε την παρέα να ξετυλίξει εκτός απο λόγια και ήχους.
Το τραγούδι εμφανίστηκε και το ( μαζί ) ξανακέρδισε και το ( εγώ )
Εμείς αναφέρει ο Γιώργος Μαζωνάκης τραγουδούσαμε με την ψυχή μας τραγούδια πονεμένα αλλά και χαρούμενα.
55 χρόνια γνωριμίας ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης και ο Γιώργος Μαζωνάκης, δύο διαφορετικά στόματα που γεννάνε ήχους και στίχους, σε δύο διαφορετικά κορμιά με ξεχωριστές πορείες στο διάβα της ζωής αλλά με ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό.
Όχι τη καταγωγή, ούτε το τραγούδι.
Την Ανθρωπιά, την φιλία, την εκτίμηση και τον κοινό σκοπό, που δεν είναι άλλος απο το να σμίγουμε με τα τραγούδια μας Ανθρώπους, όχι να τους χωρίζουμε.
Μαζί τους άκουσα να τραγουδάνε και ήταν τιμή μας που το καταγράψαμε με την κάμερα
Το τραγούδι μας είναι αυτό μας αναφέρουν και οι δύο, το τραγούδι που έμεινε χωρία να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος να τραγουδάμε μαζί.
Χίλια μύρια κύματα του Νίκου Ξυλούρη, γιατί είμαστε Μικρασιάτες και μας άγγιζε πάντα ήταν η σημαία μας.
Ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης και ο Γιώργος Μαζωνάκης
Ο Γιώργος Μαζωνάκης και ο Ιγνάτιος Κλειδωνιάρης.
Μπόρα είναι θα περάσει βάλε τσίπουρο να πιώ...
Να σας έχει ο θεός καλά με υγεία και με στιγμές ζωής γεμάτες τραγούδι και αγάπη.
Αντώνης Ι. Γενναράκης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
