Χίλια καλώς ορίσατε
Καλώς τους αφεντάδες
Καλώς τους φίλους τους μικρούς
Κυρίους και κυράδες
Καλησπέρα στην αφεντιά σας…..
Ένα σακούλι κρατώ απόψε, ένα μεγάλο σακούλι μαγικό, που ναι γεμάτο από εκείνη την μοναδική σκόνη που θα τη βρει κανείς μόνο σε έναν πολύ μακρινό πλανήτη. Εκείνο της Φαντασίας, των Ονείρων και της Χαράς. Ένα σακούλι που ΄χει μέσα παραμυθόσκονη που παίρνει μορφή κάθε φορά που ξεκινάμε να λέμε παραμύθια. Απόψε λοιπόν τα παραμύθια γίνανε αστέρια κι ήρθαν να γίνουν βοηθοί, φίλοι και σύντροφοι , στα όμορφα και στα άσχημα, στα πικρά και στα γλυκά μα πιο πολύ να μπουν στα όνειρα των παιδιών και να τα πάρουν μαζί τους ….ίσαμε την Χώρα της Χαράς!
Στα χρόνια τα παλιά στη Χώρα της Ανοησίας, έλεγαν ότι υπήρχε ένας δράκος φοβερός και τρομερός. Ένα πρωινό πριν από το ξημέρωμα, ένα βοσκόπουλο , που έβοσκε τα πρόβατά του στο δάσος , νόμισε ότι είδε το δράκο ανάμεσα στα δέντρα. Έβγαινε, λέει, από το στόμα του φωτιά, είχε ποδάρια τριχωτά, δέρμα σαν του φιδιού πρασινόμαυρο κι ένα πελώριο λαιμό, που όταν τον τέντωνε έφτανε ως το αντικρινό βουνό.
Έλεγαν ότι ο δράκος είχε τη φωλιά του πέρα από το δάσος και κάθε μέρα τρύπωνε ανάμεσα στα δέντρα για να βρει τροφή.
