Αθάνατο ΡΙΖΟΒΙΓΛΟ!! Στέκεις εκεί αγέρωχο στους αιώνες!! Πόσες φορές ανέβηκα ξυπόλητος στην κορυφή σου! Και από εκεί ψηλά αγνάντευα τόπους άγνωστους, μακρινούς! Ο κόσμος μεγάλωνε στα παιδικά μου μάτια! Θαύμαζα εκεί στα βορειοανατολικά το κεφαλοχώρι, τη Ζήρο, με τα άσπρα σπίτια του σκαρφαλωμένα στην πλαγιά του βουνού και κάτω στα πόδια του να απλώνεται κάμπος μεγάλος, κατάφυτος από αμπέλια και δέντρα.
Στα ανατολικά του κάμπου μακρόστενο βουνό, η Πλαγιά, όπου σήμερα τα ραντάρ. Καθώς έστρεφα το βλέμμα μου προς τα δυτικά, άλλος κάμπος μικρότερος, ο Τσουπιανός, εξίσου εντυπωσιακός, με τα πολυλοϊσιμα αμπέλια, τις αμυγδαλιές και τις αχλαδιές του, που μας χάριζαν τα νόστιμα και μυρωδάτα αχλάδια τους , συμπλήρωνε το παζλ των εικόνων, που ξανοίγονταν μπροστά μου. Η ματιά μου ακολουθούσε αστραπιαία την κορυφογραμμή της Χαντριανής Κεφάλας . Ποιοι άγνωστοι σε μένα τόποι βρίσκονται πίσω από αυτό το βουνό; Κάποια άλλη φορά θα έπρεπε να το ερευνήσω! Κι εκεί στην πλαγιά του βουνού, λίγο πιο πάνω από το πράσινο του κάμπου κατάλευκο σαν περιστέρι το μικρό εκκλησάκι της Παναγίας. Κάθε Δεκαπενταύγουστο πλήθος ευλαβείς προσκυνητές ανηφόριζαν το μονοπάτι προς τη χάρη της.
Όταν η ματιά μου έστρεφε προς τα νότια και νοτιοδυτικά, αντίκριζα τους οικισμούς: Καλό Λάκκο, Μέσα και Έξω Απίδια. Πιο μακριά προς τη δύση, στο μικρό οροπέδιο της Μοναστράς, αντίκριζα πάνω στο λόφο το μικρό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Μακριά προς το νοτιά, μέχρι και τη Βιτσιλιά και το Απιδιανό φαράγγι, απέραντα βοσκοτόπια, όπου τρέφονταν χιλιάδες αιγοπρόβατα.
Πόσο θα ‘θελα και σήμερα να ζωντανέψουν στα μάτια μου εικόνες σαν κι εκείνες των παιδικών μου χρόνων! Να φτάσουν στα αυτιά μου ήχοι μακρινοί μιας άλλης εποχής από σφυρίγματα τσομπάνηδων, μπάσοι βαρείς ήχοι των κουργιαλών στα χείλη των βοσκών, συναυλίες από βελάσματα προβάτων και κατσικιών. Να ξανακούσω τους ήχους από κουδούνια, μικρά και μεγάλα, σκλαβέρια, λέρια, καμπανέλια κ.λ.π., που κρεμασμένα στο λαιμό τράγων, κριγιών, προβάτων και κατσικιών, φάνταζαν σαν παράξενες ορχήστρες. Να φτάσουν στα ρουθούνια μου μυρωδιές από τα θυμάρια, τη ρίγανη και τα άλλα αρωματικά φυτά του βουνού!
Ονειρεμένες εικόνες, που, δυστυχώς, ξυπνούνε μόνο στη φαντασία μου! Η δυνατότητα για πραγματική επίσκεψη σ’ αυτούς τους γνώριμους, αγαπημένους τόπους, έχει περιοριστεί για διάφορους λόγους….Εύχομαι και το ελπίζω, σύντομα στο αμέσως προσεχές μέλλον, να φτάσω και πάλι επισκέπτης- προσκυνητής! Είθε!!
Πόσο θα ‘θελα και σήμερα να ζωντανέψουν στα μάτια μου εικόνες σαν κι εκείνες των παιδικών μου χρόνων! Να φτάσουν στα αυτιά μου ήχοι μακρινοί μιας άλλης εποχής από σφυρίγματα τσομπάνηδων, μπάσοι βαρείς ήχοι των κουργιαλών στα χείλη των βοσκών, συναυλίες από βελάσματα προβάτων και κατσικιών. Να ξανακούσω τους ήχους από κουδούνια, μικρά και μεγάλα, σκλαβέρια, λέρια, καμπανέλια κ.λ.π., που κρεμασμένα στο λαιμό τράγων, κριγιών, προβάτων και κατσικιών, φάνταζαν σαν παράξενες ορχήστρες. Να φτάσουν στα ρουθούνια μου μυρωδιές από τα θυμάρια, τη ρίγανη και τα άλλα αρωματικά φυτά του βουνού!
Ονειρεμένες εικόνες, που, δυστυχώς, ξυπνούνε μόνο στη φαντασία μου! Η δυνατότητα για πραγματική επίσκεψη σ’ αυτούς τους γνώριμους, αγαπημένους τόπους, έχει περιοριστεί για διάφορους λόγους….Εύχομαι και το ελπίζω, σύντομα στο αμέσως προσεχές μέλλον, να φτάσω και πάλι επισκέπτης- προσκυνητής! Είθε!!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΜΜ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΑΚΗΣ
συνταξιούχος δάσκαλος
