Παρουσιάστηκε στο Ηράκλειο στην αίθουσα Καστελάκη του επιμελητηρίου Ηρακλείου το βιβλίο του Γεωργίου Αυγουστινάκη «Ποιητικοί Στοχασμοί-Σκόρπιες Ρίμες»,
Οπως ανάφέρει ο συγγραφέας
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου «Ποιητικοί Στοχασμοί-Σκόρπιες Ρίμες», αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλες τις φίλες και φίλους, που με τίμησαν με την αθρόα προσέλευση και παρουσία τους σ’ αυτήν.
Ιδιαίτερα ευχαριστώ τους Προέδρους των Συλλόγων, υπό την αιγίδα των οποίων έγινε η παρουσίαση, Μπελαδάκη Μανώλη και Καρτσάκη Κώστα, τη συντονίστρια Νίκη Μπελαδάκη, αρχειονόμο-βιβλιοθηκονόμο, μουσικοπαιδαγωγό και παρουσιάστρια ΤV και τη φιλόλογο Ευγενία Περυσινάκη για την εμπεριστατωμένη ομιλία της και το συγγραφέα-ιστορικό Βασίλη Γεωργιάδη για την ωραία βιβλιοκριτική του. Ευχαριστώ ακόμη την κόρη μου Δέσποινα, που απήγγειλε μαζί μου ποιήματα από το βιβλίο, αλλά και βοήθησε για το στήσιμο της παρουσίασης. Επίσης ευχαριστώ την κόρη μου Αντιγόνη και το γαμπρό μου Γιώργο για τη βιντεοσκόπηση και φωτογράφιση της εκδήλωσης αλλά και το γαμπρό μου Άρη για την πολύτιμη συνδρομή του.
Παραθέτω, εκτός από φωτογραφίες και video, αποσπάσματα από την ομιλία μου:
“Τι ήταν όμως αυτό που με ώθησε για να εκφραστώ ποιητικά; Ήταν το κάθε τι που με γέμιζε με χαρά ή θλίψη, που με ανέβαζε στον ουρανό ή με έριχνε στα τάρταρα, που με έκανε να αισθανθώ την ανάγκη να το εκφράσω μέσα από τους στίχους των ποιημάτων μου. Ήταν η μαγεία, η ανάγκη για απόδραση και διαφυγή από πιεστικές καταστάσεις, μια κραυγή αγωνίας ή μια απλή εκτόνωση; Ίσως να ήταν όλα αυτά. Ήταν σίγουρα η αγάπη μου για την ιδιαίτερη πατρίδα μας τη λεβεντογέννα Κρήτη, για την ιστορία της, τις παραδόσεις της, τη λαογραφία.
Θεωρώ σωστό αυτό που έλεγε ο Edgar Alan Poe «ότι θα όριζε την ποίηση σαν τη ρυθμική δημιουργία της ομορφιάς». Γι αυτό και τα περισσότερα ποιήματά μου είναι σε 15/σύλλαβο ιαμβικό στίχο. Με συνεπαίρνει η μελωδία, ο ρυθμός αυτού του στίχου. Αυτόν το στίχο που έχουν τόσα αθάνατα έργα της ποίησής μας, που τα αγκάλιασε ο λαός μας από την εποχή του Ερωτόκριτου του Κορνάρου και άλλων μεγάλων ποιητών.
Πολλά από τα ποιήματά μου είναι βιώματα από την παιδική και νεανική ζωή μου, στο μικρό ορεινό χωριό μου Απίδια Σητείας, στις νοτιοανατολικές εσχατιές της Κρήτης. Είναι όλα αυτά που με τα φτερά της μνήμης ανεστορούμαι , αυτά που νοσταλγικά έρχονται και ξανάρχονται στο νου μου. Είναι οι θύμησες που νοστιμίζουν τη ζωή μας, όπως πολύ εύστοχα τονίζει με τους στίχους του ο μεγάλος Σητειακός ποιητής Κωστής Φραγκούλης:
« Όπως τ ’ αλάτσι στο ψωμί, ετσά ‘ναι οι αναμνήσεις,
μ’ αυτές αρτείς το σήμερο, για να το νοστιμίσεις».
Είναι γνωστό ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τα βιώματα, που αποκόμισε από τη ζωή του. Το βίωμα για το συγγραφέα είναι ό,τι η μαγιά για το προζύμι και το ζύμωμα του ψωμιού. Έτσι το έργο του έχει τη νοστιμιά και το άρωμα του ψωμιού, όταν βγαίνει από το φούρνο.
Σκοπός και επιδίωξή μου, για πολλά από τα ποιήματά μου, είναι να ξυπνήσουν μνήμες στους παλιότερους, αλλά και να γνωρίσουν οι νεώτεροι ένα άλλο τρόπο ζωής, αυτόν που έζησαν οι γονείς και οι παππούδες τους. Είναι μια προσπάθεια να μη σβήσει η παράδοσή μας, που είναι η ανεκτίμητη πολιτιστική μας κληρονομιά. Αυτή την παράδοση οφείλουμε να γνωρίσουμε βαθύτερα, για να αποκτήσει γερά θεμέλια η ζωή μας. Γιατί, αν ξεκόψουμε από τις ρίζες μας, θα περιπλανιόμαστε σαν το πλοίο που δεν έχει πυξίδα και άγκυρα. Ζούμε σε μια τεχνοκρατική και αντιπνευματική εποχή. Τα γράμματα δέχονται μια ακατανόητη πολεμική. Η παγκοσμιοποίηση προσπαθεί να αποκόψει από τις ρίζες τους τους λαούς. Επιτακτική, λοιπόν, είναι η ανάγκη να μην ξεχαστούν η ιστορία μας, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας, γιατί, όπως λέει ο ποιητής:
« Ποτέ δεν πρέπει τα κλαδιά τσι ρίζες να ξεχνούνε,
γιατί, αν ξεραθούν αυτές, κι εκείνα θα χαθούνε»!!
Στα περισσότερα ποιήματά μου χρησιμοποιώ τον 15σύλλαβο,γιατί πιστεύω ότι για τον Κρητικό, και όχι μόνο, ο στίχος αυτός είναι πιο κοντά του, τον ελκύει και τον συγκινεί περισσότερο, ότι έτσι θα ζωντανέψω ιστορικά, παραδοσιακά, λαογραφικά και άλλα στοιχεία. Προσπάθησα ακόμη να παρουσιάσω διάφορους χαρακτήρες, που συναντούμε στη ζωή μας. Σε κάποια από τα ποιήματά μου υπάρχει το απόσταγμα πολλών χρόνων από τη ζωή μου. Φιλοσοφία για τη ζωή και μηνύματα αισιοδοξίας, αγώνα και διαρκούς προσπάθειας στη ζωή μας για αρχές και για ιδανικά. Ακόμη είχα πολλά κεντρίσματα για να σατιρίσω γεγονότα και καταστάσεις της καθημερινότητάς μας. Έτσι με τρόπο απλό, με το μέτρο και το ρυθμό του στίχου, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μου θα αγγίξουν τον αναγνώστη και θα γίνουν κτήμα του.
Τελειώνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους σας, που με τιμήσατε με την παρουσία σας στην αποψινή παρουσίαση!
ΤΕΛΟΣ δε γράφομε ποτέ, αγαπητοί μου φίλοι,
τελειώνει η ημέρα, μα έρχεται άλλη να ανατείλει!
Το κάθε τέλος να ‘ναι αρχή για μια προσπάθεια νέα,
ποτέ η δράση δε θα πω, πως είν’ η τελευταία!
Ελπίζω να ‘χω δύναμη κι έμπνευση να υπάρχει,
στο στίβο τον πνευματικό να δώσω κι άλλη μάχη!
Προς το παρόν τελειώσαμε, μα ΤΕΛΟΣ δε θα βάλω,
ελπίζω να ‘μαστε καλά, για να εκδώσω κι άλλο!!
