Όσα περισσότερα απαγορεύονται τόσο περισσότερο αυξάνει η διαφθορά, η δωροδοκία, η δωροληψία, η ευνοιοκρατία και η γραφειοκρατία…
Η οικονομική πολιτική που με αυστηρότητα και σοβαροφανές ύφος αποβλέπει σε:
-υψηλούς φόρους
-υψηλά επιτόκια
-περικοπές κρατικών δαπανών
-ανεξέλεχτες καταστάσεις στις αγορές…
…είναι η καρικατούρα που οδηγεί σε ύφεση και κρίση…
Η αυστηρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική οδηγεί σε συγκεντρωτισμό και σε υφέσεις… Η κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας και η μείωση της ζήτησης προκαλεί συμπίεση και μείωση των φορολογικών εσόδων και γκρίνια …
Τα κατεστημένα ωρύονται ότι δεν υπάρχει στην οικονομία …ΔΩΡΕΑΝ ΓΕΥΜΑ!
Λένε επιχειρηματολογώντας:
- οι πόροι είναι περιορισμένοι
- για να έχομε περισσότερα από το κάτι τις πρέπει να αποδεχτούμε λιγότερα από κάποια άλλα…
- δεν υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο και στερήσεις…
ΚΙ ΟΜΩΣ :
Υπάρχει δωρεάν γεύμα εάν σκεφτούμε απλά και πραχτικά πως θα το αποχτήσομε αξιοποιώντας αναξιοποίητους πόρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν… Οι ιδέες είναι οι κινητήριες δυνάμεις και όχι τα κατεστημένα…Πρέπει να κατανοήσομε τα προβλήματα με καθαρή σκέψη και να ακολουθήσομε αυτές τις σκέψεις. Τα σημαντικότερα εμπόδια στην αντιμετώπιση της ύφεσης και της ευημερίας του κόσμου είναι οι παρωχημένες θεωρίες που στοιβάζονται στα μυαλά!
Η ανάγκη να παίξομε το παιγνίδι της εμπιστοσύνης παραγκωνίζει τις κλασικές θεωρίες και τα υποτιθέμενα φυσιολογικά ενδιαφέροντα της οικονομικής πολιτικής.
Ο κακός χειρισμός της κρίσης την επιδεινώνει ακόμη περισσότερο. Η σκληρή λιτότητα και τα αυστηρά μέτρα του βλοσυρού ηγέτη και των ακολούθων του, αυξάνουν την ύφεση λόγω της μείωσης της ζήτησης. Είναι κουφό και αδιανόητο να δημιουργείται η αίσθηση ότι έχει χαθεί ο έλεγχος και να τροφοδοτείται ο πανικός στην αγορά! Όταν όλοι φεύγουν ποιος είναι ο τρελός που θα επενδύει; H ευνοιοκρατία με την γραφειοκρατία και τα κλειστά κυκλώματα «των δικών μας ανθρώπων» οδηγούν σε κερδοσκοπία , διαφθορά και λάδωμα στα τρωκτικά…Αυτά είναι τα αμοιβαία οφέλη…
Φορολογία , διαφθορά…. τα λαμόγια αφεντικά!!!!
Τα τεράστια ελλείμματα, το υπέρογκο χρέος της χώρας, η μαζική ανεργία σε συνδυασμό με την ανικανότητα χάραξης αναπτυξιακής πολιτικής κι εκτέλεσης του προϋπολογισμού οδηγούν σε τρελές φορολογικές πολιτικές εξόντωσης, ανατιμήσεις, απαιτήσεις, κακοπληρωτές, διαμάχες και κυρίως σε κρίση εμπιστοσύνης, σε συνεχή επιδείνωση…
Κι όπου φωνή φοβάται να ακούει από το λαό ….κρύβεται στην γραφειοκρατία, στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά και προωθεί το ξεπούλημα της χώρας με αδιαφανείς διαδικασίες κόντρα στο σύνταγμα και στους δημοκρατικούς κανόνες.
Οι ακροδεξιές αντιλήψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην φτώχια και στην πείνα! Το σοκ και το δέος καλλιεργούν φόβους και ανασφάλειες! Πείνα και εξαλθίωση!
Οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι μεσαίοι εξαφανίζονται και οι φτωχοί περισσότεροι και αθλιότεροι!
Η διάλυση του δημόσιου τομέα θα αφανίσει τον ιδιωτικό τομέα και ειδικά τους μικρομεσαίους!!!!
Πως θα βγούμε από την κρίση;
Τα κατεστημένα και ισχυρά συμφέροντα είναι εκτός ελέγχου και επικίνδυνα. Καλώς ή κακώς κινδυνολογούνε για να κρύψουν την ιδιοτέλεια των λίγων που γίνονται ολοένα και λιγότεροι αλλά περισσότερο πλούσιοι! Οι ισχυροί κάνουν ότι τους επιτρέπει η δύναμη τους και οι αδύναμοι υποχωρούν και δέχονται ακούγοντας να τους κατηγορούν ότι είναι δικό τους λάθος που υποφέρουν. Άρα καλά να πάθουν και αν δεν αλλάξουν τακτική θα πάθουν τα ίδια και χειρότερα…κι έτσι οι φτωχοί γίνονται όλο και περισσότεροι και πολύ περισσότερο φτωχότεροι ενώ οι μικρομεσαίοι χάνονται στην χοάνη της εξαθλίωσης .
Μάλλον που ήρθε ο καιρός να καταλάβουν ότι εκείνοι που προκάλεσαν την κρίση συνεχίζουν να εξουσιάζουν και εάν δεν κινητοποιηθούν της γης οι κολασμένοι οι ισχυροί θα βρουν νέους τρόπους για τη σχέση τους με το κράτος και την αγορά. Οι ζημιές του χρηματοπιστωτικού τομέα καλύφθηκαν από την πραγματική οικονομία στερώντας κεφάλαια από άλλους κοινωνικούς τομείς.
Το κράτος τους έσωσε και άρα δεν ισχύει πια το καθεστώς της πλήρους και ανεξέλεχτης ελευθερίας-ασυδοσίας. Ο ρόλος της πολιτείας πρέπει να επανακαθοριστεί και οι κοινωνικό-πολιτικοί αγώνες θα ορίσουν τους νέους κανόνες και συσχετισμούς. Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην έρευνα και χρησιμοποίηση νέων αντιρρυπαντικών τεχνολογιών για παραγωγή ήπιας μορφής ενέργειας με την μείωση της χρήσης ορυκτών υλών.
Το θέμα είναι πως δημιουργούμε επαρκή ζήτηση σε μια οικονομία παραγωγική, αποδοτική και ποιοτική;
Οι φορολογικές απαλλαγές των πλουσίων δεν ωφελούν την αγορά γιατί ή αποταμιεύονται ή κερδοσκοπούν παίζοντας παιγνίδια σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους της υφηλίου.
Η πολυνομία ευνοεί τις ρεμούλες, τις σπατάλες και την φοροδιαφυγή καθώς και την διοχέτευση των δαπανών σε μη παραγωγικούς σκοπούς. Μετά οι κάστες αναλαμβάνουν υπηρεσία προς όφελος τους…
Έχομε ανάγκη από δαπάνες και κυρίως από δημόσιες δαπάνες. Έχομε ανάγκη από καλή οργάνωση της κοινωνίας σε αποδοτικούς κεντρικούς και αυτοδιοικητικούς θεσμούς.
Από κίνητρα και πόρους σε πολιτειακές και τοπικές κοινωνίες. Από επέκταση των δαπανών σε υποδομές που θα βοηθήσουν την αναπτυξιακή διαδικασία. Οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να δημιουργούν κάτι που θα υπάρχει και θα εξυπηρετεί αντί να σπαταλιέται σε αντιπαραγωγικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες. Έτσι βοηθούν μόνο στην κατάρρευση…δημιουργώντας ανισότητες..
Η παροχή βοήθειας σε πολιτειακές και τοπικές κοινωνίες και σε ειδικές ομάδες είναι εργαλείο οικονομικής πολιτικής και ανάπτυξης χωρίς να δημιουργεί κλειστά κυκλώματα ή σκλάβους πολιορκημένους στα κομματικά δεσμωτήρια ή σε προσωπικούς στρατούς διαφόρων παραγόντων...
Οι σκέψεις μας πρέπει να στραφούν προς την πλευρά της ζήτησης ξεφεύγοντας από εκείνες που εξηγούν ότι οι ανεπάρκειες της συνολικής ζήτησης θεραπεύονται μόνο εάν μειωθούν οι τιμές και οι μισθοί ενόψει αύξησης της ανεργίας. Η παγκόσμια εμπειρία δείχνει ότι οι τιμές ενόψει ύφεσης δεν πέφτουν γρήγορα. Με ηρεμία να σταθούμε στα πόδια μας ώστε η καλή μακροοικονομική ζήτηση να βοηθήσει . Δεν πρέπει όμως μόνο να παράγομε αλλά και να ικανοποιήσομε ανάγκες βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα κάποιοι θα έχουν φύγει από αυτό τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο…ενώ άλλοι θα ξενιτευτούν κι άλλοι θα έχουν απογοητευτεί…πνιγμένοι στο ρόγχο της επιβίωσης. Από αυτή την στιγμή με μέτρο και μέσα από προσπάθειες μια δημοκρατική κυβέρνηση να μπορέσει να επιβάλει κανόνες στο παιγνίδι της αγοράς και της οικονομίας. Ο ρυθμιστικός ρόλος δεν είναι αστυνομικού χαρακτήρα αλλά με ιδέες και απόψεις για την λειτουργία της με γνώμονα τα συμφέροντα των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου
Η κρίση ίσως μας δίνει την ευκαιρία να ξαναβρούμε πολιτικές για περισσότερη δημοκρατία, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν θα πρέπει οι δαπάνες να ενισχύουν το υπάρχον σύστημα της διαπλοκής αλλά να συνοδεύονται από αποδοτικές επιλογές και προοπτικές. Είναι παράδειγμα προς αποφυγή οι σπάταλες διαφημιστικές επιλογές των κρατικών οργανισμών ή η προχειρότητα στο σύστημα της παιδείας και της έρευνας. Η κοινωνία της γνώσης δεν σπαταλά ερευνητικά κονδύλια στην διαπλοκή και σε εξασφάλιση θέσεων εξουσίας και κρυφών εσόδων. Η έρευνα οδηγεί σε καινοτομίες και σε αύξηση του κοινωνικού πλούτου. Οι δαπάνες ανά μαθητή και φοιτητή είναι κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Η παραδοσιακή εκπαίδευση έφαγε τα ψωμιά της. Χρειαζόμαστε ενεργούς πολίτες με κριτική σκέψη και συντονισμό των δημόσιων πολιτικών εκπαίδευσης και απασχόλησης που ενθαρρύνουν την πρωτοβουλία και την καινοτομία σε συνδυασμό με την οικολογική συμπεριφορά.
Η πολιτεία είναι συνυπεύθυνη και η παρέμβαση της αποτελεί πρόκληση για δράση.
Οι ιδιωτικές δαπάνες δεν επαρκούν για να αξιοποιήσουν την διαθέσιμη παραγωγική ικανότητα. Οι αλόγιστες πολιτικές των ιδιωτών και οι ανεξέλεχτες αγορές μείωσαν την ευημερία μεγάλου μέρους του κόσμου αυξάνοντας την παγκόσμια φτώχια. Η ισχυροί γραφειοκράτες και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα συνθλίβουν τις δημιουργικές δυνάμεις . Η υπερκατανάλωση και η κατάχρηση εξουσίας από την αρπακτική και άπληστη κάστα οδηγούν στην υποβάθμιση των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής κατασπαταλώντας τις ευκαιρίες επιβίωσης των μελλοντικών γενεών.
Η οικολογική κρίση θα επιλυθεί μαζί με την κοινωνική και οικονομική κρίση. Χρειάζεται να αλλάξουν τα πολιτιστικά πρότυπα της επιδεικτικής κατανάλωσης. Εάν δεν βρούμε τα ανώτατα όρια στην συνολική κατανάλωση πρώτων υλών και δεν προσανατολιστούμε στην υλική μείωση των παραγόμενων αγαθών θα κατασπαταλούμε και θα υποβαθμίζομε τους βιοσφαιρικούς πόρους. Είναι δυνατόν η μίμηση και η επίδειξη να καθορίζουν το οικονομικό παιγνίδι; Είναι δυνατόν οι υλικές καταναλώσεις να ασκούν τέτοια υπερβολική πίεση στην βιόσφαιρα; Είναι δυνατόν η ανάπτυξη να δημιουργεί αναδιανεμόμενο πλούτο και νέες θέσεις απασχόλησης χωρίς να αυξάνεται η περιβαντολογική πίεση; Μπορεί η ζήτηση να συνδεθεί με την μείωση της υλικής κατανάλωσης; Οι νέοι δρόμοι είναι χαραγμένοι στην κατεύθυνση της μείωσης του γενικού επιπέδου κατανάλωσης ώστε ο πλανήτης Γη να νοιώσει καλύτερα και εμείς να υποφέρομε λιγότερο από την έλλειψη αυτών που δεν έχομε.
Οι κυρίαρχες ελίτ της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και οι πονηροκακομοίρηδες της τοπικής δεν είναι καλλιεργημένοι, δεν είναι μορφωμένοι. Είναι εκπαιδευμένοι και εξειδικευμένοι στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς ,της ασυδοσίας , της μηχανολογίας ή της μικροπολιτικής αλλά αγνοούν τις κλασσικές και σύγχρονες επιστήμες . Ίσως γι αυτό να μην διαθέτουν κλασσική παιδεία και μοντέρνες οικολογικές ιδέες. Γι αυτό δεν τους ενδιαφέρει η πράσινη ανάπτυξη και η άγνοια τους απειλεί το τόπο και τον πλανήτη! Ο τρόπος ζωής που ακολουθούν τους εμποδίζει να καταλάβουν το κοινωνικό και οικολογικό περιβάλλον. Για να ξεφύγομε από την ύφεση και για να αντιμετωπιστεί η κρίση πρέπει να «κοντύνουν» οι πλούσιοι!
Χρειάζονται πόροι για να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς του Αποδεκτού Εισοδήματος και νέες ιδέες που θα γεννούν κουζουλά μυαλά για να βγούμε από την ύφεση .Για παράδειγμα σε περίοδο κρίσης οι νέοι στρέφονται προς την αγροτική οικονομία. Μια μοντέρνα και ποιοτική αγροτική πολιτική σε συνδυασμό με επενδυτικά προγράμματα μπορεί να ανακόψει την ερήμωση της υπαίθρου και να ωθήσει προς την γεωργία και την κτηνοτροφία ικανό παραγωγικό δυναμικό με οικολογικές ευαισθησίες. Εάν κάποια κυβέρνηση πάλι ξεμπλέξει από μερικές εκατοντάδες «χρυσά παιδιά» προκλητικών αμοιβών, απαλλαγών και παροχών δημιουργεί θέσεις εργασίας σε κλίμα αισιοδοξίας. Δεν μας νοιάζουν οι σωτήρες κι ούτε επιζητούμε την σωτηρία μας από αυτούς! Από πολιτικές έχομε ανάγκη και ισχυρούς θεσμούς και όχι από προκλητικές αμοιβές κάποιων που συνήθως παίρνουν αποφάσεις σε συνθήκες μηδενικού ρίσκου αλλά μέσω διασυνδέσεων και διαπλοκής.
Ας ξεφύγομε από το λαθεμένο παιγνίδι εμπιστοσύνης που ακολούθησαν ξεπερασμένες οικονομικές πολιτικές που επιδείνωσαν τις κρίσεις αντί να τις μετριάζουν. Ας βρούμε ιδέες που δεν θα πανικοβάλουν την αγορά για να μπούμε σε διαδικασίες σύνδεσης της οικονομίας με την οικολογία και τον πολιτισμό ώστε να πάμε καλύτερα και οι πολλοί να δούνε φως στο βάθος του τούνελ. Χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης με σταθερότητα και μείωση των ελλειμμάτων χωρίς να εφαρμοστούν οι ξεπερασμένες πολιτικές της Διεθνούς Τράπεζας και του ΔΝΤ που όπου εφαρμόστηκαν οδήγησαν σε χρεοκοπία και κοινωνική φτώχια . Ας τελειώνομε με τις τρόικες και τις συνταγές της ανεργίας και της διάλυσης! Η δημοκρατία έχει ανάγκη από ελευθερία και ρυθμιζόμενο παιγνίδι της αγοράς με πολιτικές απασχόλησης για ευημερία και πρόοδο αντιμετωπίζοντας την κρίση με οικολογική και κοινωνική συνείδηση. Η Δημοκρατία επιζητεί την δημιουργία με την αναδημιουργία και δίνει λύσεις για να ξαναγεννηθούν οι ελπίδες ενάντια στις καταστροφικές προοπτικές που γέννησε η απληστία , η λαιμαργία και η κερδοσκοπία …
Οι πολιτικές των μνημονίων και των παρασκηνίων που επέβαλαν την εξαθλίωση και την πείνα πρέπει να κριθούν!!!!
Πρέπει να καταδικαστούν και να βρει το δρόμο του αυτός ο λαός !!! ο ίδιος ο λαός θα προστατεύσει τον εαυτό του από προστάτες και σωτήρες που στο όνομα της πατρίδας τον εξοντώνουν καθημερινά!!!!
Ας τελειώνομε με τα ανόσια έργα των αθλίων κυβερνητών που βλέποντας τα έργα τους η Φύση έφριξε!
Ας επιβάλλομε στα κόμματα να πάψουν να είναι αντιδημοκρατικά που ο ηγέτης – πασάς η αγάς αποφασίζει κι εκδίδει διαταγές και πολύτιμες συμβουλές……
Ας επιβάλομε δημοκρατικές διαδικασίες και θεσμούς!
Κόντρα στην κόντρα των καιρών , κόντρα στη κάθε μπόρα , ας βρούμε την δύναμη να βγούμε στο προσκήνιο …γιατί εμείς στην πιάτσα πρέπει να παλεύομε με τα μπράτσα …που λέει κι ο Τσιτσάνης!
