Όλα έδειχναν ότι θα απολαμβάναμε μια ποιοτική εκδήλωση που εγγυώνται πάντα οι υπογραφές της Άννας Μπιθικώτση και του Σωτήρη Δογάνη.
Γιατί είναι γνωστή η αποθεωτική υποδοχή που έχει τύχει μέχρι σήμερα το βιβλίο της σημαντικής μας συγγραφέως και ποιήτριας με τίτλο «Ψηλαφίζοντας τις λέξεις» όπου κι αν έχει παρουσιαστεί.
Χθες ήταν η σειρά του Ρεθύμνου και η στιγμή ευλογήθηκε από τον χώρο της αίθουσας εκδηλώσεων του Ιερού Ναού των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων με τη στήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.
Τιμητικές παρουσίες ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Ευγένιος, ο αντιπρύτανης κ. Κώστας Σπανουδάκης, ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Κώστας Δανδουλάκης, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του δήμου Ρεθύμνου κ. Θεόδωρος Νίνος και αρκετός κόσμος που είχε κατακλύσει την αίθουσα.
Συντονίζοντας την εκδήλωση ο γενικός αρχιερατικός επίτροπος π. Νικόλαος Νικηφόρος αναφέρθηκε στο πνεύμα της και όπως τόνισε το βιβλίο «Ψηλαφίζοντας τις λέξεις» της Άννας Μπιθικώτση (εκδόσεις ΒΕΓΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ) που είχε την τιμητική του παρουσίαση είναι ένα βιβλίο αυτογνωσίας για όσους αναζητούν:
- Τη γαλήνη του πνεύματος
- Την αέναη δύναμη της Αξιοπρέπειας
- Το θαύμα της Αγάπης
- Την αξία της Απλότητας
- Τους καρπούς της Αυτοκυριαρχίας
- Το αληθινό σθένος της Υπομονής και της Επιμονής
- Το σκάφανδρο της Αισιοδοξίας
- Το βάθος της σκέψης
- Μια ζωή Απλή, Σοφή, και Ουσιώδη.
Η Άννα Μπιθικώτση αφιερώνει το εν λόγω βιβλίο στον ακριβό της πατέρα Γρηγόρη Μπιθικώτση και στον πνευματικό της πατέρα Μίκη Θεοδωράκη.
Παράλληλα προβλήθηκε σε βίντεο επιστολή του ίδιου του Μίκη που αναφερόταν με συγκίνηση στη νέα πνευματική δημιουργία της πνευματικής του θυγατέρας με τις ευχές του για την επιτυχία της εκδήλωσης.
Στη συνέχεια ο εκλεκτός συντονιστής αναφέρθηκε στον στόχο της «ΒΕΓΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ» που εξέδωσε το βιβλίο τονίζοντας ότι προωθεί την ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή και εν γένει στην κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού. Την αποτελούν δε άτομα με ολική απώλεια όρασης.
Η συγγραφέας Άννα Μπιθικώτση γνωρίζοντας το αίσθημα ευθύνης το οποίο χαρακτηρίζει το άξιο έργο του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΥΦΛΩΝ στηρίζει με τις πωλήσεις του βιβλίου τους σκοπούς και τις δράσεις του.
Κι αφού κατέληξε με το βιογραφικό της πολυτάλαντης δημιουργού παραχώρησε τη θέση του στους συντελεστές της μουσικοθεατρικής παράστασης που ακολούθησε.
Ήταν ένας ευρηματικός αλήθεια τρόπος παρουσίασης που ξέφευγε από τα καθιερωμένα και τόσο ανιαρά που κάνουν παρόμοιες εκδηλώσεις να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό.
Η Άννα Μπιθικώτση που έχει και την αρετή της σαγηνευτικής απαγγελίας και αφήγησης μάς μέθυσε με τον λόγο της, έχοντας τη μεγάλη ευκαιρία να τη συνοδεύει στο πιάνο η σοπράνο Κατερίνα Μεγάλου που μάς χάρισε και την υπέροχη φωνή της και φυσικά ο δικός μας Σωτήρης Δογάνης, αυτός ο καταξιωμένος ερμηνευτής πρωτοψάλτης, θεολόγος και καθηγητής βυζαντινής μουσικής μάς ταξίδεψε με τη μοναδική ευλογημένη φωνή του.
Κι όπως ψηλαφίζαμε τις λέξεις που άρθρωνε ο άρτιος ποιητικός λόγος της Άννας κι όσο μας μάγευε η φωνή του Σωτήρη Δογάνη και μας ψυχαγωγούσε η συνολική καλλιτεχνική παρουσία της Κατερίνας Μεγάλου, κατάφεραν να ξεφύγουν οι μνήμες που ο καθωσπρεπισμός έχει φυλακίσει στη συνθήκη.
Κι άρχισαν να τρέχουν, να τρέχουν χωρίς να τις συγκρατεί πια η φωνή του πρέπει. Άλλες τυλιγμένες ακόμα στο πένθος και στην απογοήτευση, άλλες κρατώντας άψυχα όνειρα, κι άλλες όμορφες πάντα τυλιγμένες στα πέπλα των ονειρεμένων στιγμών.
Στο κατόπι τους κι όλα τα συναισθήματα που απαλλαγμένα ξαφνικά από τις φόρμες της καθιερωμένης και επιβεβλημένης αγωγής τρέχανε ξεφωνίζοντας το δικό τους γιατί…
Πόσα «γιατί» αλήθεια. Πότε πρόλαβαν να γίνουν ωκεανός μέσα μας; Τόσα «γιατί» απογοήτευσης, απελπισίας, απόγνωσης, τόσα «γιατί» διψασμένα έστω για μια σταγόνα ελπίδας.
Αχ Αννούλα τι μάς έκανες έτσι που ψηλαφίζαμε λέξεις μαζί σου τραγουδώντας τραγούδια που συμπορεύτηκαν με έρωτα μνήμες και πάθους και αγώνα και αγάπης και ελπίδας και απαντοχής και ονείρων.
Ξαφνικά οι σκιές των ονείρων που έχουν σαβανώσει οι καιροί πήραν και πάλι τη μορφή που τους είχε δώσει ο παιδικός μας αυθορμητισμός και η αφέλεια των χρόνων της αθωότητας. Και μας προκαλούσαν να τα πάρουμε πάλι στον κόρφο της ψυχής μας και να τους δώσουμε ξανά πνοή.
Λένε πως η ποίηση είναι υποκειμενική. Η Άννα Μπιθικώτση το διαψεύδει κάνοντας τον στίχο της μια σπίθα ήλιου και μια σταγόνα βροχής που ανήκει σε όλους. Μάλλον πως η χαρισματική αυτή γυναίκα ψηλάφιζε δικές μας στιγμές γράφοντας τους θεόπνευστους στίχους της. Πώς να εξηγηθεί ότι η εκδήλωση έγινε ξαφνικά μέθεξη ψυχών σε μια τελετουργία που δεν έχουν θέση οι απατηλές ελπίδες και οι υποσχέσεις των υψηλά ιστάμενων για μια χρονική ανάσα εξουσίας. Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε και ντραπήκαμε για το καθημερινό έγκλημα που επιτελείται με την ανοχή μας όταν η ανθρωπιά οδηγείται στο απόσπασμα για να μην φοβάται η παραφροσύνη τη σκιά της.
Αχ Αννούλα τι μας έκανες. Οι στίχοι σου ζέσταναν πάλι το φιλί της μάνας στο μάγουλο, που τώρα είναι πιο θερμό έτσι όπως έρχεται σαν θρόισμα ανέμου από τις παραδείσιες αγκάλες του Θεού.
Κι ήρθε πάλι εκείνο το παρήγορο σφίξιμο στο χέρι της σιγουριάς του πατέρα που δεν μπορεί να αντικαταστήσει καμιά διάκριση και κανένα αξίωμα όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.
Αχ εσύ η δική μας για πάντα. Αννούλα πόσο όμορφα ξέρεις να μας πείθεις ότι υπάρχει και ανάσταση ονείρων Μας θύμισες ότι κάποτε με τα τραγούδια αυτά που μας παρέσυραν οι συντελεστές να τραγουδούμε όλοι. στην αίθουσα γράφτηκε ένα πολυτεχνείο και μια ήττα των δυνάμεων του σκοταδισμού Γιατί τότε με το τραγούδι αγωνιζόμαστε. Ξαφνικά το θυμηθήκαμε κι αυτό.
Αυτό κατάφερνε πάντα και ευτυχώς συνεχίζει να καταφέρνει η θυγατέρα του ερμηνευτή της Ρωμιοσύνης. Να μας γεμίζει αισιοδοξία δείχνοντας το ποτάμι της υπομονής που αργοκυλάει πλάι μας αλλά δεν το ακολουθούμε πια.
Ο Σωτήρης Δογάνης στη χθεσινή εκδήλωση όχι απλά δικαίωσε τη φήμη του, αλλά μάς ξάφνιασε με την απίστευτα αισθαντική ερμηνεία του που κάθε φορά μας οδηγεί στο υπέρτατο φως της δημιουργίας.
Ευχαριστούμε Σεβασμιότατε για την υπέροχη βραδιά που απολαύσαμε με τις ευλογίες. Σας ευχαριστούμε Κατερίνα Μεγάλου και Σωτήρη Δογάνη για τις ερμηνείες σας που μας απογείωσαν.
Ευχαριστούμε Άννα Μπιθικώτση που μας ξύπνησες το παιδί μέσα μας ιδιαίτερα με το ποίημα στον πατέρα σου που έχεις γράψει.
Ψηλαφίζοντας εσύ λέξεις που συνθέτουν το νέο καλοτάξιδο βιβλίο σου ξύπνησες τα πιο βάρυπνα συναισθήματά μας. Και νιώσαμε ξαφνικά πιο άνθρωποι. Σαν να είχαμε στους ώμους ξαφνικά φτερά…
