Την Κυριακή του Πάσχα, το μεγάλο τραπέζι παίρνει τη θέση του στον κήπο ή σε κάποιο ελεύθερο οικόπεδο. Τριγύρω η παρέα διασκεδάζει. Σηκώνεις το ποτήρι και «σκουτελοβαρίσκω σου», λες, κι ο άλλος τσουγκρίζει, «κι αντιστέκομαί σου» - στην υγειά μας, με λίγα λόγια. Η Ανάσταση του Χριστού γιορτάζεται μαζί με την Ανάσταση της φύσης - όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Ο Συγγραφέας - δημοσιογράφος Νίκος Ψιλάκης αναφέρει ότι την Κρήτη ποτέ δεν είχαμε οβελία, «Αυτό το έθιμο μας έχει έρθει τις τελευταίες δεκαετίες, είναι καθαρά ρουμελιώτικο. Το αρνί μαγειρευόταν στην κατσαρόλα με χορταρικά - αγαπημένη τροφή των Κρητικών: σταμναγκάθι, μαρούλι, μάραθο, ασκολύμπρους, ραδίκια, άγριες ή ήμερες αγκινάρες κ.λπ. Οσοι το προτιμούσαν ψητό το έβαζαν στο φούρνο πάνω σε κληματσίδες. Ετοίμαζαν, επίσης, μια μεγάλη ανοιξιάτικη σαλάτα με μαρούλι, σταμναγκάθι, κουκότρουλες (το επάνω μέρος από τα κουκιά), παπούλες (καλλιεργήσιμο χόρτο με υπόπικρη γεύση, λέγονται και ψαρές), ό,τι υπήρχε, και την αρωμάτιζαν με κορφάδες από εσπεριδοειδή».
Κλασικό και ιδιαίτερο πασχαλινό πιάτο στα Χανιά ( όπως αναφέρουν ο Νίκος Ψιλάκης και νυκοκοιρές των Χανίων είναι η χανιώτικη τούρτα, κρεατόπιτα με σπιτικό φύλλο, γεμισμένη με αρνί και διάφορα τυριά.
