" Ο Φραγκουλογιάννης είχε αφήσει εποχή, από τα καλύτερα βιολιά της περιοχής του, είχε και στην κατοχή του ένα σπουδαίο όργανο, το οποίο ήταν πανάκριβο και σπάνιο. Αυτός λοιπόν έπαιζε στα πατήματα του Μαύρου, εντάξει δεν λέω ότι ήταν ίσοι, αλλά έπαιζε σωστό βιολί, κισαμίτικο χρώμα. Που λές, είχε συνθέσει δύο σκοπούς, δεν τους είχε δώσει όνομα, ξέρεις, τους έπαιζε κι έλεγε, να σας παίξω δύο σκοπουλάκια δικά μου. Τον ένα σκοπό τον παίζουμε σήμερα, αλλά δεν τον ξέρει ο πολύς κόσμος, τον άλλον τον σκοπό, τον άκουσε ο Ροδάμανθος ο λυράρης που έτυχε και παίζανε μαζί στο ίδιο πανηγύρι στον Αποκόρωνα το '60 περίπου και μετά από κάμποσα χρόνια πήγε και τον έγραψε σε δίσκο με τον Κακλή και έλεγε ότι ήτανε δική του έμπνευση αυτός ο σκοπός. Κι ο κακορίζικος ο Φραγκουλογιάννης μου έλεγε, είδες τι έπαθα, δεν τον έγραφα εγώ να τον κάνω επιτυχία παρά μου τον πήρε ο άλλος κι άντε εδά να βρώ το δίκιο μου...."
Τάδε έφη, Κώστας Παπαδάκης ή Ναύτης, σε συνομιλία - καταγραφή που είχαμε μαζί του το καλοκαίρι του 2000. Ο Φραγκουλογιάννης, όπως έμεινε να λέγεται, ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης του βιολιού. Γεννήθηκε στα Νεριανά Κυδωνίας, χωριό που γειτνιάζει με την επαρχία Κισάμου και την σπουδαία της κωμόπολη, τις Βουκολιές. Κισαμίτικο χρώμα στο παίξιμο, άριστες δοξαριές και συνεργασίες με σπουδαία λαγούτα της περιοχής του, όπως ο Γ.Γεραιουδάκης(Μαρουβάς) από το Γαβαλομούρι Κισάμου, ο Δερμιτζογιώργης από το Γεράνι, οι Κουριδάκηδες (Γιάννης και Βαγγέλης) από την Καλλιθέα Κισάμου κ.α. Έπαιξε σε όλη σχεδόν την έκταση του νομού Χανίων, είχε αυτό που λέμε σήμερα "καλές δημόσιες σχέσεις".
Άφησε στην μουσική μας παράδοση δύο ανέκδοτες συνθέσεις, για τις οποίες μίλησε ο Ναύτης, αλλά είχε κι αυτός την τύχη πολλών συναδέλφων του, που είδαν τον κόπο τους να καρπώνεται από άλλους....
ΠΗΓΗ: http://kissamoschania.blogspot.de/
