Η οικογένεια είναι θεσμός προστατευόμενος τόσο από το Σύνταγμα όσο και από το άρθρο 9 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων τής Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει, ότι το δικαίωμα γάμου και το δικαίωμα ίδρυσης οικογένειας διασφαλίζονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους.
Το πώς προστατεύεται ο θεσμός δεν αναλύεται στο σύντομο αυτό σημείωμα, καλούνται όμως ν’ ασχοληθούν όσοι έχουν γνώμη και ενδιαφέρονται για το θέμα.
Έχει διαπιστωθεί ότι οι νέοι στην πλειονότητά τους δύσκολα δημιουργούν μόνιμες δεσμεύσεις και ακόμη πιο δύσκολα δημιουργούν αυτοτελή οικογένεια.
Στην Ελλάδα, άνδρες και γυναίκες αποφασίζουν να δημιουργήσουν οικογένεια στην ηλικία εγγύς των σαράντα ετών ή και αργότερα και αντίστοιχη τάση παρατηρείται στην υπόλοιπη Ευρώπη, σε αντίθεση με τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Σήμερα, οι οικογένειες διαλύονται με ευκολία, σε αντίθεση με το παρελθόν, προ λίγων δεκαετιών, οπότε η οικογένεια θεωρείτο ως θεσμός μόνιμος, αδιάλυτος και ακλόνητος, τα διαζύγια αποτελούσαν την εξαίρεση και τα δικαστήρια με φειδώ και μετά από χρονοβόρα διαδικασία πολλών ετών έλυναν τους γάμους.
Τώρα η δημιουργία οικογένειας δεν αποτελεί ένα από τα όνειρα του νέου, αλλά κάτι απόμακρο, που δεν κατέχει θέσει προτεραιότητας. Πρώτο ενδιαφέρον του νέου είναι η οικονομική αυτάρκεια, η για τον σκοπό αυτό χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες επαγγελματική ανάδειξη, η απόκτηση αγαθών, κυρίως πολυτελών, η ελάσσων προσπάθεια, οι άνευ διακοπών διασκεδάσεις και οι διασκεδάσεις των διακοπών.
Ο νέος δεν έχει κίνητρα για τη δημιουργία οικογένειας και φαίνεται σα να αποδοκιμάζεται η οικογένεια ως θεσμός όπως και η απόκτηση παιδιών και, μάλιστα, περισσότερων του ενός.
Οι γυναίκες, κινούμενες από το ένστικτο της μητρότητας, όταν αρχίσουν να προσεγγίζουν την ηλικία των σαράντα ετών, σκέπτονται σοβαρά την απόκτηση παιδιού και τη δημιουργία οικογένειας, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την επιλογή τού άνδρα, που θα γίνει σύζυγός τους, μετά από την αναζήτηση του ιδανικού συζύγου, που πρέπει να συγκεντρώνει αρετές και προϋποθέσεις, που θα εξασφαλίζουν στη γυναίκα ζωή ανέμελη. Αποτέλεσμα αυτής της επιδίωξης είναι να συνάπτονται σχέσεις επιπόλαιες και γάμοι που δεν πρόκειται να διαρκέσουν, επειδή οι σύζυγοι δεν καταφέρνουν να συνεννοηθούν ούτε και στα ασήμαντα και να συνυπάρξουν σε κοινωνία βίου και, μάλιστα, διαρκή, όπως διδασκόταν στο παρελθόν.
Αντίστοιχες επιθυμίες και επιδιώξεις έχουν και οι άνδρες. Αναζητούν την ιδανική γυναίκα, η οποία πρέπει να παρέχει σε αυτούς τουλάχιστον ο τι και η μητέρα τους και ακόμη περισσότερα και, κυρίως, πρέπει να διαθέτει η μελλοντική σύζυγος οικονομική άνεση, ώστε να εξασφαλίζεται στον άνδρα ζωή ανέμελη και να ικανοποιεί όλες τις ερωτικές επιθυμίες και φαντασιώσεις στο έπακρο, υπακούοντας και εκτελώντας άνευ αντιλογίας τις διαταγές του.Αυτές, σε αδρές γραμμές, είναι οι σύγχρονες απόψεις, που δεν στηρίζουν την οικογένεια και τον θεσμό της. Γεννιέται, όμως, το ερώτημα, εάν αξίζει να στηριχθεί ο οικογενειακός θεσμός και για ποιο λόγο και αν πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του σε άλλον θεσμό και σε ποιόν.
Εμμανουήλ Παπαδάκης
ΦΩΤ ΑΡΧΕΙΟ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
