Σε ουράνια τόξα ακροβατώ
οι πολιτείες ξένες
ταξίδια δίχως γυρισμό
σε νύχτες προδομένες
τα όνειρα μου χάρισα
σ’ έν’ άγιο, δίχως σώμα
μ’ ένα μονάχα αντάλλαγμα...
στα μάτια σου το χρώμα
που έχει η σκοτεινή αυγή
ποτέ να μην χαράξει
και η καρδιά σου από καημό
να μην αναστενάξει
νεράιδες να κρατούν δροσιά
και ν’ αγρυπνούν φεγγάρια
η αγάπη να κερνά φιλιά
λευκά μαργαριτάρια
να ’ναι τα λόγια του Έρωτα
και όλα σου τα χρόνια
Άνοιξης άστρα να γενούν
να φέρνουν χελιδόνια.
Να μη διψάσεις το φιλί
ίσκιος να μη σ’ αγγίξει
να πέφτει ζάχαρη η ζωή
κανέλα η θύμηση της
βροχή οι λέξεις οι ακριβές
και θάλασσα η σκέψη
στο ακρογιάλι της χαράς
το χρόνο να ξοδέψει.
Ψωμί στα χέρια πρόσφορο
να πολεμάς το φόβο
να λιγοστεύει η σκοτεινιά
στο φως, ο μέγας όρκος
και οι μέρες σου αψεγάδιαστες
σε νιόσπαρτο αιώνα.
Κόκκινο μήλο η χαρά
να κρέμεται στην πόρτα
να σπαταλάς το γέλιο σου
να σέβεσαι το δάκρυ
και να ξοδεύεις τον καιρό
στην ομορφιά του απείρου.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
Διαβάστε περισσότερα: http://www.booktourmagazine.com/news/se-niosparto-aiona
