Πανηγυρίζει ο ιερός ναός του Αγίου Λουκιανού που βρίσκεται στο χωριό Λούκια ή και η Λούκια έχει 190 κατοίκους, βρίσκεται σε υψόμετρο 360μ. και σε απόσταση 62,7 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. στην πεδιάδα της Μεσαράς, στους πρόποδες των Αστερουσίων Ορέων. Στον οικισμό βρίσκεται επίσης και ο ιερός ναός του Αγίου Νικήτα.
Αρχιτεκτονικά ο Ναός είναι σταυροειδής μετά τρούλου. Αξίζει όμως να αναφερθεί με λίγα λόγια πως άρχισε η ανέγερση του εν λόγω Ναού. Εμπνευστής του έργου της ανέγερσης του Ναού είναι ο μέχρι πρότινος εφημέριος της ενορίας π. Δημήτριος Μαράκης, ο οποίος το έτος 1994, σε συνεργασία με το Εκκλησιαστικό συμβούλιο της ενορίας και τους ενορίτες ξεκίνησαν το δύσκολο έργο της ανέγερσης του Ναού. Ως προς την επιλογή τώρα του ονόματος του Αγίου στον οποίο θα ήταν αφιερωμένο το κεντρικό κλίτος ο ίδιος ο π. Δημήτριος αναφέρει. «Ως εφημέριος της Λούκιας, από παλιά επιθυμούσα την ανέγερση Εκκλησίας της οποίας το όνομα θα είχε σχέση με το Χωριό. Μελετώντας τους συναξαριστές, βρήκα αυτό που τριάντα επτά χρόνια ποθούσα, Άγιος Λουκιανός-Λούκια.
Στην απόφαση μου αυτή συνηγόρησε το γεγονός τόσο ότι ο Ιερομάρτυρας ήταν άγνωστος στους πιστούς, όσο ότι εξ΄ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει σε κανένα άλλο τόπο, Ναός του Αγίου Λουκιανού».
Η τελετή θεμελίωσης του Ναού πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαΐου του έτους 1994. Το σχέδιο εκπόνησε αφιλοκερδώς ο πολιτικός μηχανικός κ. Σταματάκης Γεώργιος, κάτοικος Λούκιας. Προκειμένου να ενισχυθεί οικονομικά το έργο ο τότε Μητροπολίτης κυρός Κύριλλος χορήγησε άδεια διενέργειας εράνου για μεγάλο χρονικό διάστημα σε όλη την Κρήτη. Η ανέγερση του Ναού ολοκληρώθηκε σε χρόνο πραγματικά ρεκόρ αφού διήρκεσε μόλις τριάμισι χρόνια.
Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας. Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής και όντας γνώστης της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Συνελήφθη όμως από τον Διοκλητιανό, φυλακίσθηκε και ετελεύτησε από πείνα.
Αρχιτεκτονικά ο Ναός είναι σταυροειδής μετά τρούλου. Αξίζει όμως να αναφερθεί με λίγα λόγια πως άρχισε η ανέγερση του εν λόγω Ναού. Εμπνευστής του έργου της ανέγερσης του Ναού είναι ο μέχρι πρότινος εφημέριος της ενορίας π. Δημήτριος Μαράκης, ο οποίος το έτος 1994, σε συνεργασία με το Εκκλησιαστικό συμβούλιο της ενορίας και τους ενορίτες ξεκίνησαν το δύσκολο έργο της ανέγερσης του Ναού. Ως προς την επιλογή τώρα του ονόματος του Αγίου στον οποίο θα ήταν αφιερωμένο το κεντρικό κλίτος ο ίδιος ο π. Δημήτριος αναφέρει. «Ως εφημέριος της Λούκιας, από παλιά επιθυμούσα την ανέγερση Εκκλησίας της οποίας το όνομα θα είχε σχέση με το Χωριό. Μελετώντας τους συναξαριστές, βρήκα αυτό που τριάντα επτά χρόνια ποθούσα, Άγιος Λουκιανός-Λούκια.
Στην απόφαση μου αυτή συνηγόρησε το γεγονός τόσο ότι ο Ιερομάρτυρας ήταν άγνωστος στους πιστούς, όσο ότι εξ΄ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει σε κανένα άλλο τόπο, Ναός του Αγίου Λουκιανού».
Η τελετή θεμελίωσης του Ναού πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαΐου του έτους 1994. Το σχέδιο εκπόνησε αφιλοκερδώς ο πολιτικός μηχανικός κ. Σταματάκης Γεώργιος, κάτοικος Λούκιας. Προκειμένου να ενισχυθεί οικονομικά το έργο ο τότε Μητροπολίτης κυρός Κύριλλος χορήγησε άδεια διενέργειας εράνου για μεγάλο χρονικό διάστημα σε όλη την Κρήτη. Η ανέγερση του Ναού ολοκληρώθηκε σε χρόνο πραγματικά ρεκόρ αφού διήρκεσε μόλις τριάμισι χρόνια.
Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας. Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής και όντας γνώστης της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Συνελήφθη όμως από τον Διοκλητιανό, φυλακίσθηκε και ετελεύτησε από πείνα.
