Δεν είναι τυχαίο που βρέθηκε εκεί, σε έναν από τους ευλογημένους τόπους της χώρας μας, αφού με το χαρακτήρα της αποδεικνύει ότι έχει κρητική λεβεντιά.
Ο λόγος για μία βρετανίδα που επισκέφτηκε την Κρήτη και γνωρίζοντας τους ανθρώπους εκεί, βλέποντας τις συνήθειές τους, γοητευμένη από τη λεβεντιά τους, αποφάσισε να την κάνει πατρίδα της. Έτσι τα τελευταία χρόνια ζει εκεί και μάλιστα είναι η «λιμενάρχισσα», όπως την αποκαλούν.
Τη γυναίκα αυτή μας συστήνει ο Νίκος Μάνεσης μέσα από το οδοιπορικό που έκανε στα Σφακιά και όπως μου είπε «συναντήσαμε πολλούς ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί μας τις ιστορίες τους. Ένας από αυτούς είναι μια κυρία από τη Βρετανία, μια… λιμενάρχισσα όπως την αποκαλούμε, κάνοντας χιούμορ. Στο Λουτρό, λοιπόν, που έχει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη, έχουν αρχίσει και επενδύουν ξένοι που αγάπησαν την Ελλάδα και αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. Μια από αυτούς είναι και η εν λόγω κυρία, η οποία είναι η ψυχή της περιοχής, γιατί είναι ένας πολύ ζωντανός άνθρωπος με απίστευτο χιούμορ. Όταν μας είδε, λοιπόν, ξέρεις τι μας είπε; “Σας ζητώ συγνώμη που ο Έλγιν έκλεψε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα”. Όπως μας εξήγησε, όταν ήταν νέα ζούσε στην περιοχή που είναι το μουσείο όπου βρίσκονται τα Μάρμαρα. Είναι ένας φοβερός άνθρωπος! Το χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης κυρίας είναι ότι όταν έρχεται κάποιο πλοίο βγάζει διάφορες κραυγές».
Δεν ήταν όμως, ο μοναδικός κάτοικος άλλης χώρας που μίλησε στην εκπομπή του ALPHA για την αγάπη που έχει στο νησί, αφού, όπως μου είπε ο Νίκος Μάνεσης «Σε αυτό το οδοιπορικό είχαμε και μια απρόσμενη συνάντηση. Πηγαίνοντας σε κάποιες δυσπρόσιτες περιοχές με σκάφος, στη μέση του πουθενά, μέσα στο άγριο πέλαγος είδαμε έναν τύπο με ένα κανό. Τον προσεγγίσαμε για να δούμε τι ακριβώς κάνει και του μιλήσαμε στα αγγλικά γιατί φαινόταν ότι είναι ξένος. Εκείνος μας απάντησε σε άπταιστα Ελληνικά. Ήταν ένας ελληνοαμερικάνος που δουλεύει στη Βάση και έκανε το γύρο της Κρήτης με κανό. Ήταν συνέχεια πάνω στο κανό, όπου είχε τροφή και νερό και κοιμόταν από παραλία σε παραλία. Εμείς τον πετύχαμε να έχει κάνει τη μισή διαδρομή και ήλπιζε, μέχρι να τελειώσει η άδειά του, να έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει τον στόχο του».
Εκτός όμως, από την αγάπη για την Κρήτη, ο Νίκος Μάνεσης καταγράφει με την κάμερα της εκπομπής του και πολλά από όσα συμβαίνουν στην Κρήτη, όπως τις… περίφημες «βεντέτες», από τις οποίες όπως μου είπε «Πολλά χωριά στην Κρήτη έχουν ερημώσει από βεντέτες. Πήγαμε λοιπόν σε ένα χωριό, το οποίο έχει ερημώσει λόγω μιας σκληρής διαμάχης για μια κατσίκα. Κάποιος σκότωσε κάποιον για μια κατσίκα και εν συνεχεία οι οικογένεια και οι συγγενείς του θύτη, αλλά και του θύματος εξαφανίστηκαν. Υπάρχει λοιπόν ένα χωριό όπου δεν μένει κανείς. Σπίτια και εγκαταστάσεις είναι εγκαταλελειμμένα. Κανείς δεν σκέφτεται να επιστρέψει σε αυτό το χωριό γιατί εξακολουθεί να υπάρχει ο φόβος της βεντέτας».
Ένα από τα… παράξενα όμως, που παρουσιάζει μέσα από την εκπομπή του «60΄Ελλάδα» είναι και τη… φροντίδα που δείχνει το κράτος για ιστορικούς «θησαυρούς», όπως τις βραχογραφίες. «Η Κρήτη είναι γεμάτη από ευρήματα που έχουν από τη Μινωική περίοδο, υπάρχουν λοιπόν πολλές βραχογραφίες που έχουν τη Μινωική γραφή. Σε ένα σπήλαιο που πήγαμε είδαμε πολλές βραχογραφίες που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στο ευρύτερο κοινό. Είναι κάτι που σε εντυπωσιάζει. Το χαρακτηριστικό αυτού του σπηλαίου είναι ότι ο κλειδοκράτορας είναι ένας βοσκός που είναι ιδιοκτήτης της έκτασης. Δηλαδή, η αρχαιολογική υπηρεσία κατέγραψε ότι υπάρχει ένα σπήλαιο το οποίο έχει καταπληκτικά αρχαιολογικά ευρήματα, εν συνεχεία έβαλε μια καγκελόπορτα και ένα λουκέτο και παρέδωσε το κλειδί στο βοσκό. Όποιος θέλει να επισκεφθεί το σπήλαιο πρέπει να βρει τον βοσκό» μου τόνισε ο δημοσιογράφος.
Όπως είναι φυσικό όμως, στο οδοιπορικό του στα Σφακιά ο Νίκος Μάνεσης δεν θα μπορούσε να μην επισκεφτεί και το περίφημο φαράγγι της Σαμαριάς για το οποίο είπε πως «Στην ευρύτερη περιοχή των Σφακίων έχει πάρα πολλά φαράγγια, το πιο διάσημο είναι βέβαια αυτό της Σαμαριάς. Στα φαράγγια, λοιπόν, κατεβαίνει πολύς κόσμος, είτε με τα πόδια, είτε με σχοινιά. Το κάναμε κι εμείς για να δούμε πώς γίνεται. Ήταν μια εντυπωσιακή εμπειρία! Άλλο να βλέπεις μια χαράδρα με το μάτι από μακριά και άλλο να είσαι εκεί και να κατεβαίνεις με σχοινιά. Είναι μια φοβερή εμπειρία, μια εμπειρία που κρύβει όμως και κινδύνους, γι’ αυτό υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, εκπαιδευμένοι άνθρωποι και διασωστικές ομάδες. Μην ξεχνάς ότι στην περιοχή αρκετός κόσμος έχει χάσει τη ζωή του, είτε επειδή έπαθε αφυδάτωση, είτε επειδή χτύπησε στα βράχια. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή, δεν είναι κάτι εύκολο».
