Τα φοιτητικά χρόνια ήταν, είναι και θα είναι, αδιαμφισβήτητα, από τις καλύτερες και πιο ξέγνοιαστες περιόδους της ζωής του καθενός μας. Είχα την τύχη να σπουδάσω όχι μόνο ένα αντικείμενο που ήξερα μέσα μου με βεβαιότητα ότι θα με έκανε πραγματικά ευτυχισμένο, αλλά και να μοιραστώ αυτή την εμπειρία με 30 από τους ωραιότερους, φιλικότερους, αυθεντικότερους και ωριμότερους ανθρώπους που έχω συναντήσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου.
Πριν τέσσερα χρόνια βρεθήκαμε όλοι μαζί στη Δανία, ερχόμενοι από κάθε γωνιά του πλανήτη – από τη Βραζιλία μέχρι τη Ρωσία και από την Ινδονησία μέχρι τον Καναδά, όλοι ψαρωμένοι σε μία αίθουσα με ένα κοινό: τη φλόγα της μάθησης και της εξερεύνησης του κόσμου να σιγοκαίει μέσα μας. Ήταν αυτή η φλόγα που μας έκανε να αγκαλιάσουμε ο ένας την κουλτούρα του άλλου, να ανοίξουμε τα μάτια και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να αποδεχτούμε το διαφορετικό και, τελικά, να γίνουμε όλοι μια μεγάλη, δεμένη οικογένεια, που φροντίζει για τα μέλη της σαν μία γροθιά.
Όπως είναι φυσικό, δεσμοί σαν αυτόν που περιγράφω δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν τη μέρα της αποφοίτησης. Έτσι, κάθε χρόνο, οι συμφοιτητές μου κι εγώ πραγματοποιούμε το πατροπαράδοτο ετήσιο reunion μας σε κάποια όμορφη γωνιά του πλανήτη, εξερευνώντας την κουλτούρα του κάθε τόπου, δοκιμάζοντας την τοπική κουζίνα και συμμετέχοντας σε τοπικά έθιμα και παραδόσεις.
Την άνοιξη του 2014 είχα την έμπνευση να φέρω την παρέα μου (ή τουλάχιστον όσους είχαν το χρόνο και τα χρήματα να ακολουθήσουν) για διακοπές στην Ελλάδα, θέλοντας να τους δείξω τη θέρμη του ελληνικού ήλιου, τη μαγεία της μεσογειακής φύσης και τη φιλοξενία του ελληνικού λαού. Μετά από τις απαραίτητες δημοκρατικές διαδικασίες, καταλήξαμε στην Κρήτη, έναν προορισμό που εξαρχής είχα στο νου μου σαν το ιδανικό μέρος για αυτή την ετήσια γιορτή φιλίας, εξερεύνησης και πολυπολιτισμικότητας. Επέλεξα το Ρέθυμνο σαν τη βάση μας, δεδομένης της στρατηγικής του θέσης ανάμεσα στα Χανιά και το Ηράκλειο και της προσιτότητας των καταλυμάτων του. Το νησί το γυρίσαμε με ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα τις πρώτες ημέρες και με μέσα μαζικής μεταφοράς προς το τέλος. Επισκεφθήκαμε πληθώρα παραλιών, πόλεων και χωριών και ζήσαμε αξέχαστες εμπειρίες, τις οποίες μερικά από τα παιδιά θέλησαν να μνημονεύσουν σε αυτό το άρθρο.
Μετά από ένα μακρύ και βροχερό καλοκαίρι και όντας απόλυτα ταλαιπωρημένη από τη χρονιά που πέρασε, ένας Θεός ξέρει πόσο υψηλές προσδοκίες είχα από το ταξίδι μου στην Κρήτη… Οι ευχάριστες εκπλήξεις ωστόσο δεν άργησαν να έρθουν, καθότι ήδη από τη στιγμή της άφιξής μου στα Χανιά ήξερα μέσα μου ότι η ελληνική πραγματικότητα ήταν αυτό που έψαχνα για να ξεφύγω! Το νησί προσφέρει ένα ιδανικό μείγμα πανέμορφων παραλιών, μεσογειακής φύσης, παραδοσιακής κουζίνας και αρχαιοελληνικών μνημείων. Αυτό που μου έκανε τη θετικότερη εντύπωση, ωστόσο, ήταν πόσο φιλικοί και φιλόξενοι ήταν οι ντόπιοι, οι οποίοι παρ’ όλο που δέχονται χιλιάδες επισκέπτες κάθε καλοκαίρι δε χάνουν ευκαιρία να συζητήσουν με τον καθένα χωριστά και να μοιραστούν ένα σφηνάκι ρακή. Το ταξίδι μας στην Κρήτη μου χάρισε πολλές όμορφες αναμνήσεις, ωστόσο τίποτα δεν ξεπερνά τις απογευματινές μας εξόδους στα Χανιά ή το Ρέθυμνο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις συζητήσεις μας πάνω από μια πιατέλα γεμάτη ντόπια προϊόντα με φόντο τη δύση του ηλίου.
Προσωπικά δε νομίζω ότι είναι δυνατόν να αντιπαθήσει κανείς την Κρήτη – εκτός εάν ένα ηλιόλουστο πρωινό ή μια δροσερή καλοκαιρινή αύρα δεν ακούγονται αρκετά γοητευτικά σε κάποιον. Η ζωή εκεί κυλά αργά, οι έγνοιες φαίνονται να περιορίζονται και η ενδοχώρα με τα δικά της άγχη βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά. Αν και φαινομενικά κάποιος μπορεί να ενοχληθεί από τις ορδές τουριστών που καταφτάνουν στο νησί, η Κρήτη έχει πολλές γωνιές που επιτρέπουν την απομόνωση και την ηρεμία. Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο ήταν πόσο πράσινο ήταν το εσωτερικό του νησιού, κάτι που με παρακίνησε να απομακρυνθώ από τα τουριστικά resorts και να το εξερευνήσω. Γι’ αυτούς που ψάχνουν μια πιο αληθινή ματιά στην καθημερινότητα των νησιωτών, οι γραφικές πόλεις με τη ζωντάνια τους αποτελούν ιδανικό προορισμό. Δεν αστειεύομαι όταν λέω ότι το φαγητό ήταν για μένα η απόλυτη αποκάλυψη στην Κρήτη: θυμάμαι καθαρά να ενθουσιάζομαι περισσότερο από την προοπτική να απολαύσω ένα πιάτο φρέσκα καλαμάρια από το να επισκεφθώ το παλάτι της Κνωσού – φυσικά έκανα και τα δύο στο τέλος!
Βγαίνοντας από το νυχτερινό καράβι από τον Πειραιά και πατώντας για πρώτη φορά στο λιμάνι των Χανίων, με συνεπήρε αμέσως η μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας, το απαλό αεράκι στο δέρμα μου και η πρώτες θερμές ακτίνες του ήλιου στο πρόσωπό μου. Στην πορεία του ταξιδιού εντυπωσιάστηκα από την ποικιλία των τοπίων του νησιού, ειδικά από την παρουσία ψηλών βουνών στο εσωτερικό του. Η εμπειρία μου ως οδηγός φυσικά επηρεάστηκε από αυτό το γεγονός: στενοί δρόμοι, γεμάτοι στροφές, μερικούς από τους οποίους χρειάστηκε συχνά να μοιραστούμε με ένα κοπάδι αμέριμνων προβάτων! Παρατήρησα επίσης ότι οι ντόπιοι οδηγοί είναι ιδιαίτερα τολμηροί σε σχέση με τους Γερμανούς, χρησιμοποιώντας τη λωρίδα έκτακτης ανάγκης ως λωρίδα επιτάχυνσης. Λάτρεψα την παραλία της Πρέβελης στα νότια του νομού Ρεθύμνης με τα φοινικόδεντρα και το παγωμένο ποτάμι που κατέληγε στα νερά της. Εκτός από τις παραλίες, ωστόσο, λάτρεψα και το φαγητό, ιδιαίτερα τον ντάκο, το ντόπιο ελαιόλαδο, τα γευστικά λαχανικά. Πρέπει κάποια στιγμή να ξαναγυρίσω γιατί μου ξέφυγε το παγωτό γιαούρτι, για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα!
Πριν επισκεφθώ την Κρήτη περίμενα να δω ένα νησί επίπεδο σαν τηγανήτα, αντίστοιχο με τις Μαλδίβες ή τα νησιά της Νότιας Φλόριντα. Προς έκπληξή μου συνειδητοποίησα ότι έκανα λάθος, με τα Λευκά Όρη να κλέβουν την παράσταση στο κρητικό τοπίο, τυλιγμένα με ένα πέπλο μεσογειακής πρωινής ομίχλης. Θυμάμαι τις ώρες οδήγησής μας γύρω από τα βουνά, στρίβοντας δεξιά-αριστερά και περνώντας χωματόδρομους ζαλισμένοι από τις στροφές, φτάνοντας τελικά σε πανέμορφες παραλίες όπως η Πρέβελη. Στο νησί ήταν ολοφάνερη επίσης η αέναη υπόγεια τεκτονική δραστηριότητα, κάτι που έμμεσα ζήσαμε κι εμείς ένα πρωινό βλέποντας τη θάλασσα φουρτουνιασμένη από έναν πρόσφατο σεισμό. Ερχόμενος από το Βορρά, όπου η κατανάλωση εύγευστων λαχανικών αποτελεί πολυτέλεια, δεν παρέλειψα να γεμίζω καθημερινά το στομάχι μου με χωριάτικη σαλάτα, ντολμαδάκια και μουσακά μέχρι σκασμού! Πριν φύγω προφανώς και αγόρασα εφόδια για το χειμώνα, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι οι κρητικές ελιές δεν έχουν την ίδια γεύση μακριά από τη γη που τις γέννησε.
Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα πολλές φορές, αλλά αυτή ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στην Κρήτη. Το νησί είναι πολύ καλά συνδεδεμένο με μεγάλα αεροδρόμια του εξωτερικού, έτσι η πρόσβαση σε αυτό είναι αρκετά εύκολη, ειδικά για τους Ευρωπαίους τουρίστες. Έμεινα πολύ ικανοποιημένη από την εβδομάδα που περάσαμε στο νησί, με τη διαμονή μας στον Πλατανιά Ρεθύμνου κι ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο να είναι αρκετά για την εξερεύνηση ενός μεγάλου τμήματος του νησιού. Εντυπωσιάστηκα θετικά από το γεγονός ότι οι παραλίες δεν ήταν τόσο πολύβουες όσο τις περίμενα, επιτρέποντάς μας να χαλαρώσουμε κάτω από τον ήλιο ή τη σκιά ενός δέντρου κατά βούληση. Με ευχαρίστησαν επίσης η ποιότητα και οι τιμές των τοπικών εστιατορίων και η ποικιλία τοπικών προϊόντων – το ιδανικό σουβενίρ από το ταξίδι ήταν συσκευασίες ελαιόλαδου και μελιού που αγόρασα όχι μόνο για εμένα, αλλά και για τους φίλους και την οικογένειά μου. Οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και θερμοί με τους τουρίστες και γι’ αυτό θα επέστρεφα για τις διακοπές μου στο νησί μελλοντικά
Κάπως έτσι μαγευτικά πέρασε η βδομάδα μας στην Κρήτη και κάπως έτσι επιστρέψαμε όλοι στη ζωή μας, τη ρουτίνα μας. Για άλλους ευκολότερα και για άλλους δυσκολότερα τόσο γρήγορα πέρασε κι ο υπόλοιπος χρόνος. Πριν λίγες ημέρες το καλοκαίρι μας χτύπησε ξανά την πόρτα. Και αυτό το καλοκαίρι θα το περάσουμε μαζί σε κάποια νέα, αυτή τη φορά, γωνιά του πλανήτη, αναπολώντας τα παλιά και μαντεύοντας τα μέλλοντα, έχοντας πάντα ως σημείο αναφοράς το παρόν μας, ένα παρόν που απολαμβάνουμε έστω και για μερικές ημέρες παρέα.
Ο διάσημος συγγραφέας φαντασίας Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν έγραψε ότι “δεν είναι σίγουρο ότι έχουν χαθεί όλοι όσοι περιπλανιούνται”. Κάθε φορά που διαβάζω κάπου τυχαία αυτές τις λέξεις με πιάνω να χαμογελάω, επειδή νιώθω ότι γράφτηκαν για ανθρώπους σαν εμάς.
