Ο Κρητικός ποιητής Μαρίνος Μπουνιαλής στο ποίημα του για τον πόλεμο της
Κρήτης κατά των Τούρκων που αποτελείται από 12.000 στίχους και πρωτοτυπώθηκε στην Βενετία το 1681, τραγουδά με αληθινό σπαραγμό το δράμα των προσφύγων.
« Ο Γενεράλης έστειλε κάτεργα εις τη Στεία
Να πάρουν ούλο το λαό, να τη χαλού με βία,
Και τον Ρετούρη επήρασι κι όλους με πλήσια πίκρα
Κι αφήκασι τα σπίτια ντω τα πλούσια κ' εδιαβήκα
Στ' τσι βάρκες και τα κάτεργα τα' έβαλε να μισέψει,
Μα τη καρδιά τω Χριστιανών τις να τη θεραπέψει
Εις το κακό που πάθασι απού τα σπίτια εκαίγα,
Όσοι κι αν ήτονε εκεί εδερνουνταν κι εκλαίγα
Κ' εγροίκας θρήνους άμετρους, δαρμούς πολλούς να κάνου
Τη γη τους να φιλούσινε και τα μαλλιά να βγάνου
Τη χώρα να ρημάσουσι και τα περίχωρα τζι
Τα ζώα να σκοτώνουσι, να κόφτουν τα δενδρά τζι
Εδάρνουντένε διχερής κι ελέγαν τι θεωρούμε
Και που θα βρούμε κατοικίες σα τούτες να σταθούμε;
Και την πατρίδα την γλυκειά πως ν' αποχωρηστούσι
Και μπλιο δεν την κυτάζουνε ουδέ τήνε πατούσι...».
