Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝΑΣ, Η ΖΩΗ,ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ

Η ζωή και το έργο του Αγίου Μύρωνα είναι άμεσα συνδεδεμένα με την αρχαία πόλη της Ραύκου, η οποία υπήρξε η πατρίδα του αγίου και προς τιμήν του μετονομάστηκε αργότερα σε Άγιο Μύρωνα.

Το χωριό του, Άγιος Μύρωνας είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Μαλεβιζίου και είναι κτισμένο πάνω στη κορυφή διάσελου, σε υψόμετρο 140 μέτρα. Εκείνο που κάνει το χωριό του Αγίου Μύρωνα ξεχωριστό είναι η σύνδεσή του με την αρχαία πόλη της Ραύκου – όπως αναφέρθηκα και παραπάνω - όπου και κτίστηκε καθώς επίσης και με τον ομώνυμο Άγιο, ο οποίος γεννήθηκε, έδρασε και κοιμήθηκε σε αυτή την περιοχή. Η Ραύκος λοιπόν, υπήρξε η πατρίδα του Αγίου Μύρωνα, η γέννησή του χρονολογείται περί το 250μ.Χ. και η κοίμησή του περί 350μ.Χ. (με βάση τα ελλειπή στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας).

Ο Άγιος γεννήθηκε από γονείς ευγενείς και ευσεβείς. Ήδη από τη παιδική του ηλικία ήταν εμφανής η μελλοντική εξέλιξή του στους κόλπους της εκκλησίας καθώς και ο φιλανθρωπικός και θαυματουργός του χαρακτήρας.

Μια χρονιά σύμφωνα με την παράδοση, μοίρασε στους φτωχούς όλα τα σταφύλια από τα αμπέλια της οικογένειάς του. Η μητέρα του έκανε τη παρατήρηση πως όλο το χρόνο κόπιαζαν για το αμπέλι εκείνο και τώρα δεν έμειναν σταφύλια για να κάνουν κρασί. Εκείνος όμως, χωρίς να αντιμιλήσει στη μητέρα του της είπε χαρακτηριστικά « εφύλαξεν και για μας ο θεός, μητέρα». Πήγε στο αμπέλι και βρήκε μόνο ένα τσαμπί με τρεις ρόγες. Το έφερε στο σπίτι και το έβαλε στο ποτήρι. Αμέσως άρχισε να τρέχει ο μούστος, έως ότου γέμισαν τα βαρέλια της οικογένειας αλλά και όλου του χωριού.

Όταν ο Μύρων μεγάλωσε εξασκούσε το επάγγελμα του γεωργού και εξακολούθησε να βοηθάει φτωχές και άπορες οικογένειες με όποιο τρόπο μπορούσε. Δυο χαρακτηριστικά περιστατικά συνέβησαν τη περίοδο εκείνη που μαρτυρούν το έντονο φιλανθρωπικό χαρακτήρα του Αγίου.

Το πρώτο, συνέβη ένα βράδυ, όταν ο Άγιος αντιλήφθηκε ότι είχαν πάει κλέφτες να κλέψουν το σιτάρι από το αλώνι του. Οι κλέφτες νόμιζαν ότι κοιμάται. Γέμισαν τα σακιά και ο ένας με τη βοήθεια του άλλου τα φορτώθηκαν στον ώμο τους και έφυγαν. Ο τελευταίος όμως δεν είχε βοήθεια και δυσκολευόταν να σηκώσει το σακί στον ώμο του. Τότε ο Άγιος σηκώθηκε και με τα ίδια του τα χέρια έβαλε το σακί στον ώμο του κλέφτη. «Ο θεός να σας συγχωρέσει» είπε ο Άγιος και ο κλέφτης έφυγε κατάπληκτος.

Το δεύτερο περιστατικό είναι παρόμοιο με το πρώτο. Κλέφτες προσπαθούσαν να κλέψουν ρεβίθια από το χωράφι του. Όταν ο Άγιος τους αντιλήφθηκε τους ευλόγησε και τους έδωσε ο ίδιος τα ρεβίθια λέγοντάς τους να μην κάνουν λόγο σε κανένα για το συμβάν.

Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου ο Μύρων, παντρεύτηκε με μία γυναίκα ευσεβή και πιστή. Γρήγορα όμως η σύζηγός του απεβίωσε και ο ίδιος αφιερώθηκε απερίσπαστος στο θεό. Επειδή έγινε γνωστή η αρετή του, χειροθετήθηκε πρώτα Αναγνώστης και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, επί Μ. Αλεξάνδρου, όταν πλέον σταμάτησαν οι διωγμοί, ο Μύρων επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στο κήρυγμα του ευαγγελίου, διδάσκοντας όχι μόνο με τα λόγια του αλλά κυρίως με τα έργα του και την αρετή του. Η φήμη του γρήγορα απλώθηκε παντού γι’ αυτό και όταν πέθανε ο επίσκοπος Κρήτης, κλήρος και λαός του ζήτησαν να χειροτονηθεί ο ίδιος Επίσκοπος Κρήτης, όπως και έγινε, συνεχίζοντας τη θαυματουργή δράση του και το φιλανθρωπικό του έργο.

Ο Άγιος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Υπολογίζεται ότι κοιμήθηκε περίπου εκατό ετών αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο ποιμαντικό και χριστιανικό έργο, ενώ πάμπολλα είναι τα θαύματα τα οποία αποδίδονται στο πρόσωπό του.

Το καλοκαίρι του 1861 ήρθε στον Άγιο Μύρωνα από το Ηράκλειο ο Γεώργιος Κολυβάκης μαζί με τη σύζυγό του Μαριγώ, η οποία σύμφωνα με τη διάγνωση των γιατρών- έπασχε από σοβαρή νευρική ασθένεια. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο χωριό, η κατάστασή της χειροτέρεψε και οι συγγενείς της, ελπίζοντας στη θεραπευτική δύναμη του Αγίου, την έφεραν στο Ναό του. Προσκάλεσαν τους ηγουμένους των μονών Ιερουσαλήμ Μάξιμο και Ελεούσας Μελέπο, τον εφημέριο του χωριού Άνω Ασίτες Γεώργιο και τους εφημέριους του ναού Εμμανουήλ και Χατζή-Μιχαήλ. Οι ιερείς έκαναν για πέντε ημέρες δεήσεις δίπλα στο τάφο του Αγίου και μαζί μ’ αυτούς πολλοί κάτοικοι του χωριού νήστευαν και προσεύχονταν.

Καθημερινά τελούσαν τη Θεία Λειτουργία, ενώ από τον τάφο του αγίου σκορπιζόταν θαυμαστή ευωδία, με την οποία γέμιζε ο Ναός. Κατά τη νύχτα της Τετάρτης παρουσιάστηκε στην ασθενή ο Άγιος και την πληροφόρησε ότι την Παρασκευή θα απαλλασσόταν από την επήρεια του πονηρού πνεύματος. Την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η ασθενής φώναξε δυνατά, τινάχτηκε και έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα πάνω στο έδαφος σα νεκρή. Ύστερα από λίγο σηκώθηκε, υγιής πια, δοξολογώντας το θεό και ευχαριστώντας τον Άγιο για τη θεραπεία της.

Εκτός από τα παραπάνω βεβαίως έχουν καταγραφεί και πάρα πολλά άλλα θαύματα από την ίδια περίοδο (19^ος αιώνας)