Το «πέτρα–ψαλίδι–χαρτί», που όλοι σχεδόν έχουν παίξει στην παιδική τους ηλικία, είναι ένα παιχνίδι που στηρίζεται, θεωρητικά, στην τύχη. Έτσι δεν είναι;
Λάθος!
Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Zhejiang της Κίνας μόλις κυκλοφόρησαν τα αποτελέσματα μιας μελέτης του παιχνιδιού και βρήκαν ότι η συμπεριφορά του παίκτη ακολουθεί συνήθως ένα προβλέψιμο μοντέλο. Πηγαίνει, δηλαδή, κάπως έτσι:
Οι άνθρωποι ξεκινούν με την επιλογή (πέτρα, χαρτί ή ψαλίδι), περίπου με κυκλικό τρόπο σε κάθε γύρο. Αλλά μετά τον πρώτο γύρο, εάν ένας παίκτης κερδίσει, θα συνεχίζει με την ίδια επιλογή, ενώ αν ένας παίκτης χάσει, θα αλλάξει επιλογή με τη μέθοδο του ρολογιού: η πέτρα θα αλλάξει σε χαρτί, το χαρτί σε ψαλίδι και το ψαλίδι σε πέτρα.
Για παράδειγμα:
- Γύρος 1: ο παίκτης Α παίζει χαρτί και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Α.
- Γύρος 2: ο Α παίζει χαρτί και ο Β χαρτί.
- Γύρος 3: ο Α παίζει ψαλίδι και ο Β ψαλίδι. Ο Β χάνει.
Αλλά αν ο παίκτης Β είχε ακολουθήσει τη στρατηγική της ομάδας του Πανεπιστημίου Zhejiang, το παιχνίδι θα μπορούσε να αλλάξει.
- Γύρος 1: ο παίκτης Α παίζει χαρτί και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Α.
- Γύρος 2: ο Α παίζει χαρτί και ο Β ψαλίδι. Κερδίζει ο Β.
- Γύρος 3: ο Α παίζει ψαλίδι και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Β.
Ο αρχάριος στο παιχνίδι ξεκινάει πάντα με πέτρα. Όπως γράφει το delamagen.gr, μάλλον γιατί η γροθιά (πέτρα) φαίνεται πιο ισχυρή από την ανοιχτή παλάμη (χαρτί) ή τα προτεταμένα δάχτυλα (ψαλίδι).
http://www.e-radio.gr/
