"Ο ΓΚΙΑΟΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΣΚΕΛΑΣ" - ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Ήτονε ο Γκιαουρομιχάλης από το Γεράκι ένα βράδυ στου συντέκνου του στην Αρμάχα. Κουβέντα στην κουβέντα , ρακί τη ρακί ή ώρα πέρασε. Κοντοξημέρωνε μπλιο όταν ξεκίνησε με τα πόδια να πάει στο χωριό του. Ο ουρανός ήτονε καθαρός, μηδέ αέρας εφύσανε μηδέ πράμα.

Όταν έφτανε στου Χειλά τον ποταμό  (μικρό ποταμάκι 200 μέτρα πριν το χωριό) , επάντηξε ένα μικιό κουλούκι. Εκράθιε την κατσούνα που κρατούνε οι βοσκοί και του ΄παιξε μια στα πόδια, μα όχι δυνατή. Τότεσας το κουλούκι εμεγάλωσε και γίνηκε σκύλος μεγάλος. 

Το Γεράκι

Εφοβήθηκε αυτός και του παιξε μια πια δυνατή με την κατσούνα .

Τοτεσάς ο σκύλος εμεγάλωσε κι άλλο κι εγίνηκε σαν το γάιδαρο. Εφοβήθηκε καλά εδά !!

Εγύρισε προς την Αρμάχα και είδε την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπου.

Ήκαμε το Σταυρό του. « Άγιε Χαράλαμπε και βοήθησέ με».

΄Τοτεσάς ο δαίμονας με αθρώπινη λαλιά του λέει:

«Ήπρεπε μωρέ να μην είναι τουτοσές ο Ψαρογένης  (ενοώντας τον Άγιο Χαράλαμπο) και σου λεγα γω!»

Έγέμισε τον κόσμο φωθιές που βγανε από τον κώλο και χάθηκε στα όρη.

Ο Άγιος Χαράλαμπος

Καταγραφή 20/01/2015

Διήγηση :Γκιαουράκης Νίκος- Γεράκι (ανιψιός του Γκιαουρομιχάλη)