Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των
Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα
Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι
επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία.
Εκτός από τους Τούρκους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αντίδραση των
Μεγάλων Δυνάμεων (Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και
Ρωσίας), που στις 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινούν σφοδρό βομβαρδισμό.
Μία από τις οβίδες χτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την ελληνική
σημαία. Ο οπλίτης Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης με μεγάλο κίνδυνο για την
ζωή του πετάγεται μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, ξαναστήνει
τον ιστό και η σημαία κυματίζει και πάλι περήφανη. Μια νέα οβίδα
καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης τον
ξαναστήνει όπως πριν. Τρίτη οβίδα θρυμματίζει πια τον ιστό και ρίχνει
κάτω την σημαία. Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο:
Ο Σπύρος Καγιαλές - Καγιαλεδάκης αρπάζει την σημαία και την ανυψώνει κάνοντας το ίδιο του το σώμα κοντάρι !
Μόλις οι ναύαρχοι του ενωμένου στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία
και πάλι κυματίζει με κοντάρι έναν… επαναστάτη, δεν πίστευαν στα μάτια
τους και αμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Το στρατόπεδο δονείται από
ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς. Στο ελληνικό θωρηκτό "'Υδρα" ψέλνεται ο
εθνικός ύμνος.
Γεννήθηκε το 1872. Η μητέρα του Μαρία, το γένος Ορνεράκη, ήταν από τα Σφακιά
Ο πατέρας του Δημήτρης, καταγόταν από τη Γραμβούσα.
Ο
Καγιαλές καταγόταν από ιστορική οικογένεια. Όλοι οι άνδρες της
οικογένειας έλαβαν μέρος σε όλους τους αγώνες της εποχής τους για την
Ελευθερία και την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο πατέρας του ήλθε
νωρίς, μαζί με την οικογένειά του, από τα Καμπιά και εγκαταστάθηκε στην
οδό Λάκων, στη Χαλέπα. Όταν αργότερα εγκαταστάθηκαν εκεί και τα παιδιά
του με τις οικογένειές τους, ολόκληρη η γειτονιά αποκλήθηκε
«Καγιαλεδιανά».
Στο
Ακρωτήρι ο Σπύρος Καγιαλές υπηρέτησε από την αρχή της Επανάστασης του
1897 μαζί με τους αδελφούς του Γιώργο, Μανώλη, Αντώνη και Σήφη. Επίσης,
έλαβε μέρος στις μάχες του Δρίσκου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του
1912-1913, όπου και πάλι διακρίθηκε για την ανδρεία του και τιμήθηκε με
την απονομή ειδικών μεταλλίων και διπλώματος.
Γενναίος
πολεμιστής υπήρξε και ο μονάκριβος γιος του Γιώργος, που διακρίθηκε στα
πεδία των μαχών στη Μακεδονία, όπου και έπεσε. Ο χαμός του αγαπημένου
του γιου, σημάδεψε την υπόλοιπη ζωή του και υπήρξε η πραγματική αιτία
του θανάτου του, αργότερα. Από τη γυναίκα του Μαρία, το γένος Καπνισάκη,
που ήταν από τα Κοντόπουλα των Κεραμειών, απόκτησε εκτός από τον Γιώργο
και μία κόρη, την Ειρήνη.
Πέθανε στη Χαλέπα στις 5 Σεπτεμβρίου 1929 και αναπαύεται στον τάφο της οικογένειας στο νεκροταφείο της Αγίας Φωτεινής Χαλέπας.
βικιπαιδεια
http://ellpalmos.blogspot.gr
φωτ - Αντωνης Γενναρακης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου