Οι Γιαγιάδες παρέχουν μια σχέση ζωτικής σημασίας στα παιδιά. Παρέχουν
φύλαξη και φροντίδα στα παιδιά και μπορούν να δώσουν πολλές συμβουλές
για την ανατροφή τους. Ειδικά σε περιπτώσεις φτώχειας, ανεργίας και
άλλες κρίσιμες καταστάσεις των γονέων, οι παππούδες μπορούν πραγματικά
να προσφέρουν σημαντική υποστήριξη και να βοηθήσουν πάρα πολύ τα παιδιά
να διαμορφώσουν μια αίσθηση περί φυσιολογικής σχέσης.
Εκτός
απ’ το ότι παρέχουν ένα πρότυπο υγιούς σχέσης, οι πΓιαγιάδες δίνουν στα
παιδιά μια αίσθηση ασφάλειας και προστασίας, μια σύνδεση με την
πολιτιστική τους κληρονομιά και μια συντροφιά στο παιχνίδι και στη
εξερεύνηση. Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς είναι απ’ τους πιο
σημαντικούς στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των νεώτερων γενεών,
επιδρώντας, ως επί το πλείστον, θετικά στη ζωή των εγγονών τους,
παρέχοντας φροντίδα και φύλαξη αλλά και βαθιές συναισθηματικές σχέσεις
μαζί τους.
Μπορούσα να κάνω τη
γιαγιά μου να εκστασιάζεται από ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πεινούσα!” –
Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος
Η σχέση των παππούδων με τα εγγόνια τους, είναι αναμφισβήτητα μοναδική! Ο
ρόλος που είχαν η γιαγιά και ο παππούς στην οικογένεια ήταν πάντοτε
σημαντικός, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες που όλο και περισσότεροι
γονείς στηρίζονται στη βοήθειά τους για τη φροντίδα των παιδιών τους, ο
ρόλος αυτός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αξία και προσοχή. Οι γονείς για
πολλά χρόνια είχαν ανεξαρτητοποιηθεί και απολάμβαναν το ότι δε
βασίζονταν στους γονείς τους. Ξαφνικά όμως, η παρουσία των παιδιών
έρχεται και αλλάζει την κατάσταση επαναφέροντας και κάνοντας τη βοήθεια
των γονιών τους (παππούδων πλέον) και πάλι αναγκαία!
Για τους γονείς, ο ρόλος των παππούδων μπορεί να αποκτά ιδιαίτερη αξία
εξαιτίας της βοήθειας που παίρνουν, για τα παιδιά όμως σημαίνει πολύ
πολύ περισσότερα! Αν όχι όλα, τα περισσότερα παιδιά απολαμβάνουν τις
στιγμές που περνούν με τους παππούδες τους! Απολαμβάνουν την
ανεκτικότητα και τη λιγότερο αυστηρή στάση τους, τα παιχνίδια και τα
χατίρια που τους κάνουν, τις λιχουδιές που δε δίνονται με μέτρο, τις
ιστορίες που τους κάνουν να κρέμονται από τα χείλη τους, τα χαλαρά
ωράρια ύπνου, την αγάπη τους!
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς παραπονιούνται για τα ανάμικτα μηνύματα
που παίρνουν τα παιδιά από τους παππούδες; Τι γίνεται όταν η αυξημένη
συμμετοχή των παππούδων δημιουργεί επιπλοκές; Πρέπει η σχέση γονιών –
παιδιών, και παππούδων – εγγονών να επαναπροσδιοριστεί;
Η γιαγιά και ο παππούς στο μικροσκόπιο…
Ο ψυχολόγος και οικογενειακός σύμβουλος Rogge, αναφέρει πως τα παιδιά
έχουν ανάγκη τους παππούδες, σχεδόν όσο και τους γονείς τους. Ο ρόλος
των παππούδων βέβαια είναι διαφορετικός από αυτόν των γονιών. Οι
παππούδες συνήθως προσφέρουν μεγαλύτερη αποδοχή, υποστήριξη, κατανόηση
και λιγότερη πειθαρχεία στα παιδιά. Έτσι, η σχέση τους με τα εγγόνια
τείνει να είναι πιο χαλαρή και γενναιόδωρη. Για τους παππούδες αυτό
είναι ιδιαίτερα απολαυστικό γιατί ναι μεν μπορούν να βοηθήσουν στο
μεγάλωμα μιας νέας γενιάς, αλλά από την άλλη δεν έχουν τις καθημερινές
ευθύνες των γονιών και δε χρειάζεται να εμπλέκονται στις έντονες
αντιπαραθέσεις και στις διαφωνίες που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα
στους γονείς και τα παιδιά.
Μερικές φορές, η παρουσία τους είναι από μόνη της σημαντική. Μπορεί να
λειτουργήσουν ως μοχλός σταθερότητας και ηρεμίας τόσο για τα εγγόνια όσο
και για τους γονείς. Άλλες φορές η παρουσία τους γίνεται αναγκαία σε
καταστάσεις κρίσης όπου με έναν πιο ενεργό ρόλο αναλαμβάνουν τη φροντίδα
των εγγονών τους. Επιπλέον, έχοντας μια σχετική απόσταση από την
οικογένεια και μεγαλύτερη εμπειρία, μπορεί να φανούν χρήσιμοι όταν
προκύπτουν προβλήματα και μπορεί να διατηρήσουν οικογενειακές αξίες και
να διασφαλίσουν την οικογενειακή συνέχεια.
Η γιαγιά και ο παππούς έχουν επίσης περισσότερο χρόνο να διηγούνται
ιστορίες από το παρελθόν, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να
δημιουργήσουν μια αίσθηση της οικογενειακής τους ταυτότητας και
παράδοσης!
Πηγή : www.parentshelp.gr
Πηγή : www.parentshelp.gr
Μπορούσα να κάνω τη
γιαγιά μου να εκστασιάζεται από ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πεινούσα!” –
Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος
Η σχέση των παππούδων με τα εγγόνια τους, είναι αναμφισβήτητα μοναδική! Ο
ρόλος που είχαν η γιαγιά και ο παππούς στην οικογένεια ήταν πάντοτε
σημαντικός, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες που όλο και περισσότεροι
γονείς στηρίζονται στη βοήθειά τους για τη φροντίδα των παιδιών τους, ο
ρόλος αυτός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αξία και προσοχή. Οι γονείς για
πολλά χρόνια είχαν ανεξαρτητοποιηθεί και απολάμβαναν το ότι δε
βασίζονταν στους γονείς τους. Ξαφνικά όμως, η παρουσία των παιδιών
έρχεται και αλλάζει την κατάσταση επαναφέροντας και κάνοντας τη βοήθεια
των γονιών τους (παππούδων πλέον) και πάλι αναγκαία!
Για τους γονείς, ο ρόλος των παππούδων μπορεί να αποκτά ιδιαίτερη αξία
εξαιτίας της βοήθειας που παίρνουν, για τα παιδιά όμως σημαίνει πολύ
πολύ περισσότερα! Αν όχι όλα, τα περισσότερα παιδιά απολαμβάνουν τις
στιγμές που περνούν με τους παππούδες τους! Απολαμβάνουν την
ανεκτικότητα και τη λιγότερο αυστηρή στάση τους, τα παιχνίδια και τα
χατίρια που τους κάνουν, τις λιχουδιές που δε δίνονται με μέτρο, τις
ιστορίες που τους κάνουν να κρέμονται από τα χείλη τους, τα χαλαρά
ωράρια ύπνου, την αγάπη τους!
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς παραπονιούνται για τα ανάμικτα μηνύματα
που παίρνουν τα παιδιά από τους παππούδες; Τι γίνεται όταν η αυξημένη
συμμετοχή των παππούδων δημιουργεί επιπλοκές; Πρέπει η σχέση γονιών –
παιδιών, και παππούδων – εγγονών να επαναπροσδιοριστεί;
Η γιαγιά και ο παππούς στο μικροσκόπιο…
Ο ψυχολόγος και οικογενειακός σύμβουλος Rogge, αναφέρει πως τα παιδιά
έχουν ανάγκη τους παππούδες, σχεδόν όσο και τους γονείς τους. Ο ρόλος
των παππούδων βέβαια είναι διαφορετικός από αυτόν των γονιών. Οι
παππούδες συνήθως προσφέρουν μεγαλύτερη αποδοχή, υποστήριξη, κατανόηση
και λιγότερη πειθαρχεία στα παιδιά. Έτσι, η σχέση τους με τα εγγόνια
τείνει να είναι πιο χαλαρή και γενναιόδωρη. Για τους παππούδες αυτό
είναι ιδιαίτερα απολαυστικό γιατί ναι μεν μπορούν να βοηθήσουν στο
μεγάλωμα μιας νέας γενιάς, αλλά από την άλλη δεν έχουν τις καθημερινές
ευθύνες των γονιών και δε χρειάζεται να εμπλέκονται στις έντονες
αντιπαραθέσεις και στις διαφωνίες που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα
στους γονείς και τα παιδιά.
Μερικές φορές, η παρουσία τους είναι από μόνη της σημαντική. Μπορεί να
λειτουργήσουν ως μοχλός σταθερότητας και ηρεμίας τόσο για τα εγγόνια όσο
και για τους γονείς. Άλλες φορές η παρουσία τους γίνεται αναγκαία σε
καταστάσεις κρίσης όπου με έναν πιο ενεργό ρόλο αναλαμβάνουν τη φροντίδα
των εγγονών τους. Επιπλέον, έχοντας μια σχετική απόσταση από την
οικογένεια και μεγαλύτερη εμπειρία, μπορεί να φανούν χρήσιμοι όταν
προκύπτουν προβλήματα και μπορεί να διατηρήσουν οικογενειακές αξίες και
να διασφαλίσουν την οικογενειακή συνέχεια.
Η γιαγιά και ο παππούς έχουν επίσης περισσότερο χρόνο να διηγούνται
ιστορίες από το παρελθόν, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να
δημιουργήσουν μια αίσθηση της οικογενειακής τους ταυτότητας και
παράδοσης!
Πηγή : www.parentshelp.gr
Πηγή : www.parentshelp.gr
“Μπορούσα να κάνω τη
γιαγιά μου να εκστασιάζεται από ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πεινούσα!” –
Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος
Η σχέση των παππούδων με τα εγγόνια τους, είναι αναμφισβήτητα μοναδική! Ο
ρόλος που είχαν η γιαγιά και ο παππούς στην οικογένεια ήταν πάντοτε
σημαντικός, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες που όλο και περισσότεροι
γονείς στηρίζονται στη βοήθειά τους για τη φροντίδα των παιδιών τους, ο
ρόλος αυτός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αξία και προσοχή. Οι γονείς για
πολλά χρόνια είχαν ανεξαρτητοποιηθεί και απολάμβαναν το ότι δε
βασίζονταν στους γονείς τους. Ξαφνικά όμως, η παρουσία των παιδιών
έρχεται και αλλάζει την κατάσταση επαναφέροντας και κάνοντας τη βοήθεια
των γονιών τους (παππούδων πλέον) και πάλι αναγκαία!
Για τους γονείς, ο ρόλος των παππούδων μπορεί να αποκτά ιδιαίτερη αξία
εξαιτίας της βοήθειας που παίρνουν, για τα παιδιά όμως σημαίνει πολύ
πολύ περισσότερα! Αν όχι όλα, τα περισσότερα παιδιά απολαμβάνουν τις
στιγμές που περνούν με τους παππούδες τους! Απολαμβάνουν την
ανεκτικότητα και τη λιγότερο αυστηρή στάση τους, τα παιχνίδια και τα
χατίρια που τους κάνουν, τις λιχουδιές που δε δίνονται με μέτρο, τις
ιστορίες που τους κάνουν να κρέμονται από τα χείλη τους, τα χαλαρά
ωράρια ύπνου, την αγάπη τους!
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς παραπονιούνται για τα ανάμικτα μηνύματα
που παίρνουν τα παιδιά από τους παππούδες; Τι γίνεται όταν η αυξημένη
συμμετοχή των παππούδων δημιουργεί επιπλοκές; Πρέπει η σχέση γονιών –
παιδιών, και παππούδων – εγγονών να επαναπροσδιοριστεί;
Η γιαγιά και ο παππούς στο μικροσκόπιο…
Ο ψυχολόγος και οικογενειακός σύμβουλος Rogge, αναφέρει πως τα παιδιά
έχουν ανάγκη τους παππούδες, σχεδόν όσο και τους γονείς τους. Ο ρόλος
των παππούδων βέβαια είναι διαφορετικός από αυτόν των γονιών. Οι
παππούδες συνήθως προσφέρουν μεγαλύτερη αποδοχή, υποστήριξη, κατανόηση
και λιγότερη πειθαρχεία στα παιδιά. Έτσι, η σχέση τους με τα εγγόνια
τείνει να είναι πιο χαλαρή και γενναιόδωρη. Για τους παππούδες αυτό
είναι ιδιαίτερα απολαυστικό γιατί ναι μεν μπορούν να βοηθήσουν στο
μεγάλωμα μιας νέας γενιάς, αλλά από την άλλη δεν έχουν τις καθημερινές
ευθύνες των γονιών και δε χρειάζεται να εμπλέκονται στις έντονες
αντιπαραθέσεις και στις διαφωνίες που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα
στους γονείς και τα παιδιά.
Μερικές φορές, η παρουσία τους είναι από μόνη της σημαντική. Μπορεί να
λειτουργήσουν ως μοχλός σταθερότητας και ηρεμίας τόσο για τα εγγόνια όσο
και για τους γονείς. Άλλες φορές η παρουσία τους γίνεται αναγκαία σε
καταστάσεις κρίσης όπου με έναν πιο ενεργό ρόλο αναλαμβάνουν τη φροντίδα
των εγγονών τους. Επιπλέον, έχοντας μια σχετική απόσταση από την
οικογένεια και μεγαλύτερη εμπειρία, μπορεί να φανούν χρήσιμοι όταν
προκύπτουν προβλήματα και μπορεί να διατηρήσουν οικογενειακές αξίες και
να διασφαλίσουν την οικογενειακή συνέχεια.
Η γιαγιά και ο παππούς έχουν επίσης περισσότερο χρόνο να διηγούνται
ιστορίες από το παρελθόν, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να
δημιουργήσουν μια αίσθηση της οικογενειακής τους ταυτότητας και
παράδοσης!
Πηγή : www.parentshelp.gr
Πηγή : www.parentshelp.gr
“Μπορούσα να κάνω τη
γιαγιά μου να εκστασιάζεται από ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πεινούσα!” –
Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος
Η σχέση των παππούδων με τα εγγόνια τους, είναι αναμφισβήτητα μοναδική! Ο
ρόλος που είχαν η γιαγιά και ο παππούς στην οικογένεια ήταν πάντοτε
σημαντικός, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες που όλο και περισσότεροι
γονείς στηρίζονται στη βοήθειά τους για τη φροντίδα των παιδιών τους, ο
ρόλος αυτός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αξία και προσοχή. Οι γονείς για
πολλά χρόνια είχαν ανεξαρτητοποιηθεί και απολάμβαναν το ότι δε
βασίζονταν στους γονείς τους. Ξαφνικά όμως, η παρουσία των παιδιών
έρχεται και αλλάζει την κατάσταση επαναφέροντας και κάνοντας τη βοήθεια
των γονιών τους (παππούδων πλέον) και πάλι αναγκαία!
Για τους γονείς, ο ρόλος των παππούδων μπορεί να αποκτά ιδιαίτερη αξία
εξαιτίας της βοήθειας που παίρνουν, για τα παιδιά όμως σημαίνει πολύ
πολύ περισσότερα! Αν όχι όλα, τα περισσότερα παιδιά απολαμβάνουν τις
στιγμές που περνούν με τους παππούδες τους! Απολαμβάνουν την
ανεκτικότητα και τη λιγότερο αυστηρή στάση τους, τα παιχνίδια και τα
χατίρια που τους κάνουν, τις λιχουδιές που δε δίνονται με μέτρο, τις
ιστορίες που τους κάνουν να κρέμονται από τα χείλη τους, τα χαλαρά
ωράρια ύπνου, την αγάπη τους!
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς παραπονιούνται για τα ανάμικτα μηνύματα
που παίρνουν τα παιδιά από τους παππούδες; Τι γίνεται όταν η αυξημένη
συμμετοχή των παππούδων δημιουργεί επιπλοκές; Πρέπει η σχέση γονιών –
παιδιών, και παππούδων – εγγονών να επαναπροσδιοριστεί;
Η γιαγιά και ο παππούς στο μικροσκόπιο…
Ο ψυχολόγος και οικογενειακός σύμβουλος Rogge, αναφέρει πως τα παιδιά
έχουν ανάγκη τους παππούδες, σχεδόν όσο και τους γονείς τους. Ο ρόλος
των παππούδων βέβαια είναι διαφορετικός από αυτόν των γονιών. Οι
παππούδες συνήθως προσφέρουν μεγαλύτερη αποδοχή, υποστήριξη, κατανόηση
και λιγότερη πειθαρχεία στα παιδιά. Έτσι, η σχέση τους με τα εγγόνια
τείνει να είναι πιο χαλαρή και γενναιόδωρη. Για τους παππούδες αυτό
είναι ιδιαίτερα απολαυστικό γιατί ναι μεν μπορούν να βοηθήσουν στο
μεγάλωμα μιας νέας γενιάς, αλλά από την άλλη δεν έχουν τις καθημερινές
ευθύνες των γονιών και δε χρειάζεται να εμπλέκονται στις έντονες
αντιπαραθέσεις και στις διαφωνίες που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα
στους γονείς και τα παιδιά.
Μερικές φορές, η παρουσία τους είναι από μόνη της σημαντική. Μπορεί να
λειτουργήσουν ως μοχλός σταθερότητας και ηρεμίας τόσο για τα εγγόνια όσο
και για τους γονείς. Άλλες φορές η παρουσία τους γίνεται αναγκαία σε
καταστάσεις κρίσης όπου με έναν πιο ενεργό ρόλο αναλαμβάνουν τη φροντίδα
των εγγονών τους. Επιπλέον, έχοντας μια σχετική απόσταση από την
οικογένεια και μεγαλύτερη εμπειρία, μπορεί να φανούν χρήσιμοι όταν
προκύπτουν προβλήματα και μπορεί να διατηρήσουν οικογενειακές αξίες και
να διασφαλίσουν την οικογενειακή συνέχεια.
Η γιαγιά και ο παππούς έχουν επίσης περισσότερο χρόνο να διηγούνται
ιστορίες από το παρελθόν, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να
δημιουργήσουν μια αίσθηση της οικογενειακής τους ταυτότητας και
παράδοσης!
Πηγή : www.parentshelp.gr
Πηγή : www.parentshelp.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου