ΣΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Η ΙΘΑΚΗ... ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΝΑΚΗ

 

 

Ήταν από εκείνες τις βραδιές που θα ήθελες να κρατήσει λίγο ακόμα. Να ακούς τρεις ανθρώπους που με λόγο μεστό, απλό και απόλυτα κατανοητό,να ξετυλίγουν μια ιστορία χωρίς περιττές αναφορές, χωρίς μεγάλα διαστήματα …ατελείωτων αναγνώσεων, χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Όπως ακριβώς ταιριάζει σε ένα τέτοιο μυθιστόρημα και σε έναν τέτοιο άνθρωπο,όπως είναι ο Μιχάλης Τζανάκης.

Το βιβλιοπωλείο « Δοκιμάκης»,Παρασκευή βράδυ, 5 του Δεκέμβρη, είχε φορέσει τα πιο γιορτινά του κι γέμισε ασφυκτικά κι ολόκληρο, πάνω , κάτω και έξω ακόμα, με πάρα πολλούς φίλους του Μιχάλη μα και ανθρώπους που δεν τον είχαν γνωρίσει από κοντά αλλά τον...διαβάζουν συχνά σε εφημερίδες και portals.

 

 Για τον Μιχάλη μίλησαν και οι δύο συνοδοιπόροι του αυτή τη βραδιά. Η Ρένα Παπαδάκη καταθέτοντας μια προσωπική εμπειρία για το πώς διάβασε τούτη τη γραφή, που την ταξίδεψε, την συγκίνησε την ευαισθητοποίησε , μας παρότρυνε όλους να κοιτάξουμε βαθύτερα τούτο το βιβλίο και μέσα μας. Με λόγια πολύ απλά έδωσε μια σύντομη περιγραφή και αναφορά στο τι διαδραματίζεται στο μυθιστόρημα αλλά και την άποψη της, το στίγμα πως η « Ιθάκη » του Μιχάλη πρέπει να διαβαστεί από όλους μας. Κι έκλεισε την ομιλία της με μια μικρή παράγραφο από το βιβλίο, που όλους μας, μας έκανε να κουνήσουμε το κεφάλι συγκαταβατικά και με χαμόγελο !

«…Καμιά αγάπη δεν ξεχάστηκε ποτέ από κανένα. Το ρήμα ξεχνώ ως ερμήνευμα έχει το ρήμα κοροϊδεύω. Βολεύει να το χρησιμοποιούν οι αδύναμοι, να νιώθουν λιγάκι δυνατοί και με αυτόν τον τρόπο. Οι αγάπες οι αληθινές φυλάσσονται προσεκτικά, για να διατηρούνται πάντα νωπές και ακμαίες. Ακόμα κι αν η φύλαξή τους είναι ισόβια, αυτή είναι η θέση τους…»

 H Αρετή Βουράκη πάλι, ανέλυσε λίγο περισσότερο το βιβλίο, μας ακούμπησε με το λόγο της, απαλά στην ραχοκοκαλιά του. Μίλησε για όλα εκείνα τα συναισθήματα και τις « λέξεις – φράσεις » που το συγκροτούν : «…Με φόντο τη μοιραία ερωτική ιστορία δυο νέων παιδιών, του Γρηγόρη και της Ελένης, ο συγγραφέας αμφισβητεί το πολιτικό σύστημα, το ρόλο των μεγάλων κομμάτων και αφήνει μετέωρη μια υποψία συνεχούς διαπλοκής συγκεκριμένων κύκλων με ύποπτα κέντρα αποφάσεων. Θίγει τα αδιέξοδα των νέων, καθώς και τη μετανάστευση των επιστημόνων στο εξωτερικό και αναδεικνύει το ρόλο των αφανών ηρώων που υπηρετούν ανθρωπιστικές οργανώσεις σε περιοχές αυξημένου κινδύνου...»

Και η Αρετή συνέχισε με τον δικό της ρέοντα αφηγηματικό λόγο να μας ξετυλίγει το κουβάρι μια ς ιστορίας με φόντο το Ρέθυμνο, την Αθήνα, την Ζάτουνα, την Μομπάσα, το Μαλίντι,το Χαλέπι,το Αμπιμπούρου… χαρακτηρίζοντας το βιβλίο σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν, στο παρόν, στη μη λήθη, στην αλήθεια ώστε το ταξίδι του Γρηγόρη, του Γιώργου, της Δήμητρας και της Ελένης να μετουσιωθεί σε ένα ταξίδι του ίδιου του συγγραφέα για την δική του Ιθάκη, όπως η ίδια μας είπε : «... Ένα ταξίδι που θα ξορκίσει τη λησμονιά και το έρεβος της άγνοιας και της αδιαφορίας, του βολέματος και της ασφάλειας. Χωρίς αποσκευές, έτοιμοι για μπάρκο με μόνο φυλακτό, σαν ευχή μάνας, τις αξίες του ανθρωπισμού και της προσφοράς, του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης...»

Ένα ταξίδι που ακουμπά όλους μας γιατί όλοι μας ψάχνουμε τη δική μας Ιθάκη και κανείς μας δεν ξέρει που θα φτάσει στο τέλος …το ταξίδι όμως είναι που έχει τη σημασία !

Ο Μιχάλης Τζανάκης μίλησε τόσο , όσο του ταιριάζει στον χαρακτήρα του , ευχαριστώντας και συγκινώντας με τον δικό του τρόπο.

Μιχάλη καλοτάξιδο το βιβλίο σου …εμάς ήδη μας ταξίδεψες πολύ τούτη τη βραδιά και σας ευχαριστούμε όλους για αυτό !

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Μπετεινάκη