ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΕΝΕΡΑΛΙΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΑΚΑΡΙ ΑΜΑΡΙΟΥ

Ο Εμμανουήλ Γενεράλις γεννήθηκε στο Γερακάρι Αμαρίου στις 15 Αυγούστου  1860.

Ευφυής  "άτε  εξ  εφυούς  πατρός", ο  "Μανωλάκις"  του  παπά, καθώς  χαϊδευτικά  τον  προσαγόρευαν  και  του  έμεινε  εσαεί, με  ανάδοχο  τη  Βαλλεργομιχάλαινα  από  τη  μακρινή  Καρέ, στις  υπώρειες  του  Βρύσινα, από  νωρίς  άρχισε  να  γίνεται  αντικείμενο  θαυμασμού  χριστιανών  και  Τούρκων. Σύντομα  ο  δάσκαλος  του  και  μετέπειτα  ιερέας  Μιχαήλ  Κουτελιδάκις, του  εκμυστηρεύτηκε  ότι  "πλείονα  δεν  είχε  να  του  διδάξη"  και  πολύ  σύντομα  ο  Χοτζά-εφέντης, επίσης  δάσκαλος  του  στο  τούρκικο  γραμματοδιδασκαλείο  του  Γερακάρι, εξάντλησε  τις  γραμματικές  γνώσεις  του. Μέσα  σε  σαράντα  πέντε  μέρες  έμαθε  όσα  οι  Τουρκόπαιδες  "πενταετίαν  δεν  κατόρθωσαν".

 

Έλεγε  λοιπόν  ο  Χοτζά-εφέντης  "αυτό  το  κοπέλλι  είναι  σεϊτάνης, δεν  είναι  άνθρωπος". Και  σήμερα  ο  νομιζόμενος  έξυπνος  "πολλάκις  αποκαλείται  διαβολάκι, δαίμονας  και  τα  όμοια". Κάποιος  μάλιστα  Γερακαριανός  Αγάς  (στο  Γερακάρι  μοίραζαν  οι  χριστιανοί  τους  Τούρκους)  για  να  κολακεύσει  τον  πατέρα  του  "ως  ευφυά  φιά  την  δήθεν  ευφυία  του  τέκνου  του  τον  ρώτησε: "Σεϊτανίν  εβλαντί  μελέκ  ολούρμ". Κατά  το  γνωστό: "Του  διαβόλου  το  παιδί, γίνεται  άγγελος".

Τους  ευφυείς  "εξ  απαλών  ονύχων"  δε  διακρίνει  μόνο  η  αλαζονεία  της  υπεροχής, αλλά  και  πλήθος  άλλων  ελαττωμάτων. Στο  Μανωλάκι  "προείχε  η  φοβερή  ζήλια". Συναίσθημα  αχειραγώγητο  στην  παιδική  ηλικία, τον  οδηγούσε  στα  "αλλοκοτότερα  των  πραγμάτων"  και  σε  "απαιτήσεις  ανοητότητας".

Όταν  γεννήθηκε  (1863)  ο  μικρότερος  από  τ' αρσενικά  που  επέζησαν  (Ιωάννης), η  πολυπαιδούσα  μάνα  του  "εθώπευε  και  επεριποιείτο  τούτον  κατά  τους  αμετάτρεπτους  της  φύσεως  νόμους".

Η  στοιχειώδης  μητρική  συμπεριφορά  και  η  ανάλωση  "υπ' άλλου  του  γάλακτος  των  μητρικών  μαστών", συνιστούσαν  για  το  "διαβολάκι"  εκδηλώσεις  που  παραβίαζαν  κατάφωρα  ιερά  δικαιώματά  του.  Πρώτη  αντίδραση  η  άρνηση  από  το  θηλασμό  και  η  αποχή  από  κάθε  άλλη  τροφή.

 Ανήσυχη  η  μάνα  από  τον  κίνδυνο  του  "εξ  ασιτίας"  θανάτου, "ήλμεξε  γάλα  εκ  των  μαστών  της  και  του  το  προσέφερεν". Με  την  πρώτη  καταπιοματέ  του  φάνηκε  αλμυρό  και  άνοστο  "τόσον  ώστε  ως  προς  τούτο  εθεραπεύθη  η  ζήλεια".

Κατά  τα  άλλα  με  φανατισμό  και  σε  κάθε  περίσταση  διεκδικούσε  "έναντι  παντός"  τη  μητρική  στοργή  σαν  αποκλειστικό  δικαίωμά  του.

Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε στο Ρέθυμνο στη συνέχεια γράφτηκε στη φιλοσοφική σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου σαν υπότροφος.

Σε ηλικία είκοσι έξι χρόνων ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Υπηρέτησε ως καθηγητής και στη συνέχεια ως γυμνασιάρχης στο γυμνάσιο Ρεθύμνης. Επίσης υπηρέτησε ως Γενικός Επιθεωρητής Παιδείας στην Κρήτη.

Το 1886 βρίσκεται πρόσφυγας στην Αθήνα και προσφέρει τις υπηρεσίες του γραμματέα στην Κεντρική των Κρητών Επιτροπή και το 1889 και 1894 παίρνει τη θέση του βουλευτή στην Κρητική Βουλή.

Το 1921 βρίσκεται στα Χανιά ως γυμνασιάρχης. Δημοσίευε στις εφημερίδες και στα εκπαιδευτικά περιοδικά ιστορικά άρθρα, αλλά και άρθρα για την παιδεία αρκετά από τα οποία εκδόθηκαν το 1927 σε τεύχος με τίτλο Παλμοί της Κρήτης.

Επίσης έγραψε γραμματική, η οποία εκδόθηκε για χρήση των ελληνικών και των δημοτικών σχολείων. Συνέγραψε ακόμα τα Ειδύλια του Θεοκρίτου με σχόλια, Ομηρική γραμματική και Επιτομή των βιογραφικών του Πλούταρχου σε δύο τεύχη.

Πήρε μέρος στη σύνταξη της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Διαίρεσε την εκπαίδευση σε εξατάξιο δημοτικό και εξατάξιο γυμνάσιο, σύστημα το οποίο εφαρμόστηκε αργότερα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Εμμανουήλ Γενεράλις ήταν λαμπρός δάσκαλος, δεινός ομιλητής, σπουδαίος αναμορφωτής της παιδείας στην Κρήτη. ο Εμμανουήλ Γενεράλις.

Πέθανε το 1943.

ΠΗΓΗ: vivi.pblogs.gr & rethymnoguide