ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ... ΑΝΘΡΩΠΕ ΠΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ... ΖΩΕΣ ΕΣΩΖΕΣ - ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗ

Εχω την τύχη στην ζωή μου να έχω φίλους και όχι οπαδούς.

Στο διάβα μου μπορώ να διακρίνω βλέμματα, τρυφερές κουβέντες, αλλά και πλαστικά λόγια της στιγμής.

Πολλά συναντάει ο Άνθρωπος στο πέρας της ζωής του, πολλά ακούει, περισσότερα βλέπει αλλά λιγότερα συγκρατεί.

Συναναστρεφόμαστε με φιγούρες τις περισσότερες στιγμές της ζωής μας, με σκιές που φεύγουν μόλις ο ήλιος αλλάξει θέση.

Με Άνθρώπους αληθινούς λιγότερες φορές ενώνουμε τους δρόμους μας.

Θα μου πείτε έτσι δεν ήταν πάντα η ζωή, έτσι δεν είναι οι άνθρωποι, έτσι δεν θα είναι και στο αύριο.

Όταν σε χρειάζονται σου γελάνε, σου μιλάνε όμορφα σε θέλουν κοντά τους, μα όταν πια δεν σε έχουν ανάγκη, σου δείχνουν ώς δια μαγείας το αληθινό τους πρόσωπο.

Άλλωστε πάντα μικρο ή μεγαλό συμφέροντα εξυπηρετούνται σε αυτόν τον κόσμο.

Διακρίνεις ποιός σου δίνει το χέρι της χειραψίας και στο κρατάει σφιχτά και ποιός απλά σε ακουμπάει.

Στην ζωή μας ή τουλάχιστον στην δική μου πάντα έψαχνα ανθρώπους να με αγγίζουν χωρίς κάν να με ακουμπήσουν.

Θα μου πείτε τώρα θεωρίες , ναι θα σας απαντήσω θεωρίες που όμως ψάχνουν εφαρμογή να γίνουν πράξεις, γιατί απο πράξεις πάσχουμε , απο εφαρμογές που κάνουν την ζωή μας πιο απλή, πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή.

Για το σημερινό μου άρθρο αφορμή υπήρξε μια συνάντηση που μου προέκυψε χθές Τετάρτη 12 Αυγούστου και που ίσως την περίμενα να σας πώ την αλήθεια, μόνο και μόνο για να δώ τώρα που δεν χρειάζομαι άλλο σαν φωτογράφος τι συμπεριφοράς θα έχω !!!

Η ποιότητα όμως των ανθρώπων φαίνεται όπως είπαμε παραπάνω όταν σου μιλούν , σε χαιρετούν και σε υπολογίζουν στις πράξεις .

Ανθρωποι που επικαλούνται τον πολιτισμό... που βάζουν μπροστάρη την καταγραφή και διάσωση του με συλλογή στοιχείων, φωτογραφιών... που συλλέγουν απο απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, υλικό που είχαν ξεχασμένα ή φυλαγμένα στα ντουλάπια τους.

Κρίμα που έκατσα και ήπια ένα καφέ με ένα τέτοιο άνθρωπο, αλλά και ευτυχώς όμως που δεν ήπια μια τσικουδιά !!!

Επιφανής Ηρακλειώτης συνταξιούχλος απο την επιφανή του θέση στο σύστημα υγείας συλλέγει και μαζεύει μνήμες μουσικές...

Καταγράφει και διασώζει, για να διατηρηθούν τραγούδια και φωτογραφίες στις επόμενες γενιές, 

Ο πολιτισμός του όμως τελειώνει την μέρα της συλλογής, της τελευταίας του φωτογραφίας αφού μετά ξεχνάει ονόματα, τηλέφωνα, προσκλήσεις και αναφορές στις πηγές του ή να το πώ καλύτερα επιλεκτικές αναφορές στις πηγές του.

Γνώρισα έναν άνθρωπο... που τον βοήθησα και εγώ να καταγράψει και να συλλέξει παλιές φωτογραφίες, του έδωσα δικό μου υλικό, σε βίντεο, επεξεργάστηκα και διόρθωσα φωτογραφίες 50 χρόνων και...
Βιβλίο έγιναν όλα αυτά αλλά δυστυχώς μόνο τα συγγενικά του πρόσωπα υπάρχουν μέσα ώς αναφορές, το δικό μας όνομα δεν ανήκει στον πολιτισμό του, ούτε όμως και η παρατήρηση μας χωράει στο μυαλό του, ίσως γιατί ανήκουμε σε έναν άλλο πολιτισμό, ίσως γιατί αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την καθημερινότητα μας στα απλά... που εκεί μέσα κρύβεται, φανερώνεται, διοχετεύεται ο πολιτισμός μας.



ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ