της Ελένης Μπετεινάκη
Ιστορίες για μεγάλα παιδιά, για εφήβους και για μεγάλους που συνεχίζουν να ζουν κοντά σε θέματα και προβλήματα των νέων της εποχής μας. Ο έρωτας, ο φόβος, η αδιαφορία, η περιπέτεια και ένα σωρό αντίθετες έννοιες που πάντα κάνουν τη ζωή πιο ελκυστική και πιο ενδιαφέρουσα. Ιστορίες που μπορεί να συνέβησαν κάποτε και που γοητεύουν σαν γίνονται βιβλίο.Έτσι αποκτούν άλλη διάσταση και άλλο νόημα. Και αν ακούσουμε πιο προσεκτικά τα παιδιά μας ίσως στ΄ αλήθεια ο κόσμος μας να γίνει πολύ πολύ καλύτερος…
Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας, Βασίλης Παπαθεοδώρου ( εικ: Πέτρος Μπουλούμπασης), εκδ. Καστανιώτης
Μια ιστορία, ένα συμβάν αληθινό μπορεί κάποια στιγμή να εμπνεύσει έναν συγγραφέα και ανάλογα με την φαντασία και το ταλέντο του, να φτιάξει ένα πολύ συγκινητικό μυθιστόρημα που διαβάζεται με μια ανάσα. Ήταν Ιανουάριος του 1992 όταν ένα κοντέινερ γεμάτο κίτρινα πλαστικά παπάκια βυθίζεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα παπάκια επιπλέουν και οδηγό, εμπνευστή και συντροφιά έχουν την πάπια του κ. Χου και τα δέκα μικρά παιδιά της. Η « αληθινή » πάπια βρισκόταν εκεί γιατί θα ήταν η μασκότ όλης της διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρίας που είχε παραγγείλει 28.000 κομμάτια. Όλη αυτή η κίτρινη παρέα θα ταξιδέψει για πολλά χρόνια σε όλους τους ωκεανούς και θάλασσες. Θα γνωρίσουν όλα τα μέρη του πλανήτη, αλλά και την αδιαφορία, την δόξα, το ψύχος ,την εκμετάλλευση και τον πόνο. Θα βοηθήσουν επιστήμονες, άθελα τους, να βγάλουν συμπεράσματα για τα θαλάσσια ρεύματα και θα κρατήσουν μέσα τους ένα φοβερό μυστικό που θίγει για μία ακόμα φορά την ανθρώπινη υπόσταση στο σημείο που έχει να κάνει με το κέρδος, την αχαριστία και τα « βρώμικα » παιγνίδια .
Η ιστορία του Βασίλη Παπαθεοδώρου έχει πολύ συναίσθημα και πίκρα, έχει και χαρά και αξιοπρέπεια και θάρρος μα πάνω απ όλα είναι ένας ύμνος στην μάνα που « ζωντανεύει» στη φιγούρα της φανταστικής πάπιας του κ. Χου. Μια μάνα που νοιώθει τα πλαστικά παπάκια σαν αληθινά και νοιάζεται, κλαίει και φοβάται. Εκείνα πάλι είναι σαν να έχουν ψυχή και νόηση γιατί την καταλαβαίνουν, την βοηθούν και την ακολουθούν σ όλη αυτή την τεράστια βόλτα τους .
Μα ιστορία που αξίζει να διαβαστεί από μικρά και μεγάλα παιδιά. Γιατί πέρα απ΄όλα τα νοήματα, οικολογικά, περιβαλλοντολογικά και ανθρώπινα υπάρχει και η φαντασία που μετράει. Όπως σε όλα τα παραμύθια που όλα είναι δυνατά ακόμα κι αν ο ήρωας τους είναι ένα μικρό πλαστικό παπάκι που έχει ξεθωριάσει από την αλμύρα, τον ήλιο και …τα χρόνια …Γιατί οι καλές ιστορίες με τα χρόνια γίνονται ακόμα καλύτερες …!
Το κορίτσι του Πέτρου, Αργυρώ Μουντάκη(εικ: Πέγκυ Φούρκα),εκδ. Μεταίχμιο
Σύγχρονη εποχή, εφηβεία, internet, Facebook, σχέσεις παιδιών, στερεότυπα , οικογένεια και φίλοι. Μα πάνω απ όλα αυτή η φράση και κατάσταση που συμβαίνει σχεδόν παντού σε όλα τα σχολεία της χώρας και έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο και αρνητικό στοιχείο στη ζωή πολλών εφήβων. Σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός και στενές ιδέες. Ήρωες του βιβλίου ο Πέτρος και η Αλίσα που ερωτεύονται, η Αλκμήνη, που μιλάει με τον Μπίνγκο, ένα παιδικό αρκουδάκι με μιλιά, ψυχή και άποψη. Μια γειτονιά που κατοικούν άνθρωποι μόνοι, μετανάστες και « τυπικές» ελληνικές οικογένειες. Μια καθημερινότητα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε με κόσμους που συγκρούονται αλλά και που κάποια στιγμή συναντιούνται.
Όμως περισσότερο από την άποψη των μεγάλων ίσως θα είχε αξία αν διάβαζε κανείς την γνώμη ενός μικρού αναγνώστη, ενός δεκάχρονου αγοριού, την αντίληψη και τον τρόπο που βλέπει τις καταστάσεις: «… Μοιάζει με ημερολόγιο , μα δεν είναι… Μοιάζει με μυθιστόρημα μα… πάλι έξω έπεσα. Είναι ένα διήγημα της μικρής Αλκμήνης για τον αδελφό της Πέτρο που γνώρισε ένα κορίτσι από το Πακιστάν, στο σχολείο τους. Μόνο ο Πέτρος την κάνει παρέα γιατί την έχει …ερωτευτεί! Η Αλίσα νοιώθει πως έχει ένα ταμπελάκι πάνω της « Made in Pakistan»και όλοι την αποφεύγουν. Ο μπαμπάς της και ο αδελφός της δουλεύουν στη λαϊκή και η μαμά της ,η Αϊσα, ψάχνει για δουλειά απελπισμένη… Μα έτσι θα σας πω όλη την ιστορία…Αν θέλετε πραγματικά να την μάθετε ζητήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ κι εγώ συναντώ όλα αυτά στο σχολείο μου και ακόμα περισσότερα!...»( Φίλιππος Δ. 10 ετών ).
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου