Του Μιχάλη Μιχελή
Αν ζούσε ο Καζαντζάκης θα γέλαγε.
«Μωρέ τούτοι ζουρλάθηκαν. Μα τι καμώματα είναι τούτα εδώ, που γίνονται από τους σύντεκνους στη Γαύδο; Τα ίδια θα ‘καναν και σε μένα, που η «Ασκητική» είναι στο νου και στην ψυχή μου».
Ξαφνικά το ακριτικό νησί έγινε φίρμα. Θες αυτοί οι παράξενοι Ρώσοι με τις ιδέες που καρφώθηκαν στο μυαλό τους. Θες από την άλλη οι κοντόφθαλμοι Γαυδιώτες, μαζί με τη συγχορδία των παπάδων, η υπόθεση του «ναού του Απόλλωνα», έκανε ντόρο στην Κρήτη και πέρασε τα μαντάτα μέχρι το εξωτερικό. «Στην Γαύδο, ξύπνησε ο Μεσαίωνας»
Εκεί λοιπόν στη νοτιότερη περιοχή της Ελλάδας, στη Γαύδο, στο νοτιότερο μέρος του νησιού, πιο πέρα από τα Βατσιανά (στην τοποθεσία Καραβέ), μια παρέα ξένων κι Ελλήνων, ένοιωσε την ανάγκη της ψυχικής εκτόνωσης, χωρίς ουσιαστικά να ενοχλεί κανένα. Σ’ ένα ερημικό μέρος, μακριά από την παραλία, πάνω στο βουνό, σε σημείο απόμακρο να μην προκαλείται η τοπική κοινωνία, έστησαν μια πέργκολα κι έφτιαξαν τρόπο τινά ένα οικοδόμημα, που αισθητικά, έχει την όψη ενός αρχαίου ναού. Το σχέδιό τους το είπαν «Μνημείο Σκέψης και Διαλογισμού», αφιερωμένο στον αρχαίο θεό Απόλλωνα, για να ταιριάζει με το «απολλώνιο πνεύμα», που φιλοσοφικά, τους έχει συνεπάρει.
Η αμαρτία τους ήταν, ότι δεν είχαν άδεια, από την πολεοδομία. Αφού λοιπόν είδαν κι απόειδαν, ότι πρέπει να έχουν και τούτο το ρημάδι το χαρτί (γιατί θέλησαν να τους το γκρεμίσουν), έστειλαν αίτηση και ζήτησαν έγκριση. Κάποιοι Γαυδιώτες όμως το είδαν αλλιώς. Διαμαρτυρήθηκαν στο δήμαρχο για τους αλλόκοτους ξένους, που με το έτσι θέλω, επιδιώκουν να δημιουργήσουν τετελεσμένη κατάσταση στο νησί, επιβάλλοντας την ανομία και την αθεΐα! Έστειλαν μεταξύ άλλων και γράμμα στην Μητρόπολη, να την πληροφορήσουν για τα καθ’ έκαστα.
Μα ας ξεμπλέξουμε την ιστορία από την αρχή.
Πριν από μια περίπου δεκαετία, μέσα στους πολλούς ξένους που αποφασίζουν να ζήσουν για κάποιο διάστημα στη Γαύδο, ήταν μια συντροφιά επτά Ρώσων. Αφού εγκλιματίστηκαν με τις συνθήκες, αφού νόμισαν ότι βρήκαν εκεί τον παράδεισό τους. Αφού τακίμιασαν εν ολίγοις με τους ντόπιους, το σκέφτηκαν τελικά να μείνουν μόνιμα. Πιάσανε δουλειές στις οικοδομές και στα χωράφια. Μάλιστα βοήθησαν στην αποκατάσταση των αγιογραφιών της εκκλησίας, γιατί είχαν υποχρέωση στον παπά, που τους φίλεψε τον πρώτο καιρό κι ήταν πολύ ενθουσιασμένος μαζί τους, γιατί ήταν και τούτοι ορθόδοξοι χριστιανοί.
Με την πάροδο του χρόνου, οι ιδιόρρυθμοι Ρώσοι, κάνανε παρέες και με άλλους ξένους, που περνάνε και μένουν στο νησί για μήνες. Έτσι σιγά σιγά τους ήρθαν ιδέες, που λίγο πολύ περιστρέφονται γύρω από τον αρχαίο πολιτισμό μας, τη φυσιολατρία, την οικολογία, το διαλογισμό, με δυό λόγια, μπήκαν στα «μονοπάτια» μιας υπερβατικής αντίληψης, μακριά από τον ματεριαλιστικό κόσμο μας.
Τι το πιο φυσικό, όταν βρίσκεσαι σε τέτοια παρθένα μέρη και ξυπνάει μέσα σου, ο Ροβισώνας Κρούσος, ο Γκάντι, ο Εμπεδοκλής και ο Διογένης. Μάλιστα, για να βάλουν σ’ εφαρμογή τα σχέδιά τους, κατόρθωσαν κι έφτιαξαν ένα σπίτι, βυθισμένο στη γη, για να έχει λιγότερη επαφή με τον ήλιο και για να μπορέσουν μελλοντικά, να το καλύψουν με βλάστηση, που θα δουλεύει σαν μόνωση. Τότε λοιπόν άρχισαν τα μουρμουριτά…
«Το ‘φτιαξαν έτσι, για να μην τους βλέπουν. Για ν’ αποφύγουν την πολεοδομία. Γιατί δεν είναι αθώοι τουρίστες, αλλά πράκτορες. Για άλλα έρχονται στον τόπο μας κι όχι δήθεν όπως λένε, για τον ήλιο και την ηρεμία».
Όταν μάλιστα, έβαλαν σ’ εφαρμογή και τις περίεργες ιδέες τους, το πράγμα ξέφυγε από το κουτσομπολιό κι έφτασε μέχρι την αστυνομία στα Χανιά. Μερικοί τρομοκρατήθηκαν, μήπως έχουν καμιά φασαρία, με τους «κρυμμένους» Ρώσους. Δηλαδή ξαναήρθαν οι θύμισες, με τις παλιές ιστορίες του Κουφοντίνα και της Σωτηροπούλου, που έμεναν πριν από χρόνια στο νησί.
Η παρέα αυτή των ξένων πήγε να «τρελάνει» τους Γαυδιώτες. Εξόπλισαν το σπίτι τους πρωτοποριακά. Άρχισαν να μιλάνε, το πώς θα κάνουν το νησί αυτόνομο ενεργειακά. Το πώς μπορεί να γίνει πολιτιστικό σταυροδρόμι της εναλλακτικής σκέψης.
Κι αυτό ήταν το «φιτίλι» που έδωσε φωτιά στις φασαρίες. «Τούτοι είναι σαν τους παλιούς χίπηδες στα Μάταλα. Εμείς θέλουμε να δώσουμε καλή φήμη για τη Γαύδο. Να φτιαχτούν ξενοδοχεία για οικογενειάρχες κι όχι ναούς για φρικιά»!
Βλέπουν λοιπόν οι δύσπιστοι Γαυδιώτες τα «κόλπα των Ρώσων» και τρελαίνονται…
Έφτιαξαν τούτοι οι περίεργοι στο σπίτι τους, ένα θερμοσίφωνα, από άδεια μπουκάλια σε σχήμα πυραμίδας, που ζεσταίνει το νερό της ντουζιέρας. Κατασκεύασαν ανεμόμυλο, για να έχουν ενέργεια, στον αφυγραντήρα τους, που τους δίνει νερό αφαλατωμένο και το χρησιμοποιούν για πόσιμο. Μόνωσαν το σπίτι με φύκια, στάχια και λάσπη. Βάλανε καθρέφτες στους τοίχους και με μια λάμπα το βράδυ, πολλαπλασίασαν τον φωτισμό. Εν ολίγοις τη βρήκαν για τα καλά, στο πρωτόγονο περιβάλλον που δημιούργησαν.
Το σπίτι όπως ήταν επόμενο, έγινε στέκι, για όλους εκείνους, που πάνε να ζήσουν στη Γαύδο εναλλακτικά. Οι μόνιμοι αυτοί ξένοι, καλλιεργούν τη γη, έχουν μερικά κουνελάκια, τραβούν τις τσικουδιές τους, τραγούδι και συζήτηση. Το όνειρο κάθε φευγάτου…
Όπως διαβάζω σ’ ένα άρθρο στο περιοδικό Υποβρύχιο που ‘χουν συντάξει ο Κώστας Αλεξανδρόπουλος και ο Βαγγέλης Δαβιτίδης (που βρέθηκαν εκεί μαζί με τους Ρώσους), καθ’ ένας επισκέπτης που τους συναντά, εντυπωσιάζεται κι αναγνωρίζει, ότι το παράδειγμά τους είναι ομολογουμένως πρότυπο προς μίμηση (τουλάχιστον σε όσους επιζητούν να ζήσουν με διαφορετικούς ρυθμούς, απ’ εκείνους του καταναλωτικού πολιτισμού μας).
Τις πιότερες ιδέες τις έχει ένας ασπρομάλλης πυρηνικός επιστήμονας ο Αντρέι Ντροζντόφ (δεξιά στη φωτογραφία), που επέζησε από την φρίκη του Τσερνομπίλ. Αυτός λοιπόν, που ούτε θέλει να σκέφτεται για το τι πέρασε τις μέρες εκείνης της φρίκης. Συνεπαρμένος από τα μαθηματικά και την φιλοσοφία, προσπαθεί να εφαρμόσει μαζί με άλλους φίλους του συν-ιδεολόγους, τις πρωτοποριακές ιδέες του Πυθαγόρα, στο ξωτικό αυτό μέρος.
http://panosz.wordpress.com/
Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που μία ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων (ένας από τους οποίους εργαζόταν στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ) εγκαταστάθηκαν στη Γαύδο, για να αναζητήσουν εκεί, στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης, το νόημα της ζωής μέσω της φιλοσοφίας και ενός κοινοβιακού τρόπου ζωής.
Δημοσιογράφοι της Popaganda ταξίδεψαν μέχρι εκεί για να τους συναντήσουν. Πολλά από αυτά που τους είπαν φαντάζουν ολίγον τι περίεργα. «Η επιστήμη είναι περισσότερο θρησκεία και από τις θρησκείες. Και που μας έχει πάει αυτό; Υπάρχουν τόσα λάθη της επιστήμης που ο κόσμος τα πιστεύει ως σωστά».
«Ο άνθρωπος είναι λέρα. Δεν του φτάνει τίποτα, θέλει μόνο να αρπάζει, να έχει όλο και περισσότερα. Είναι μόνος του και κυνηγάει. Η δική μας απασχόληση, λοιπόν, είναι να ψάχνουμε να βρούμε ένα δρόμο προς κάτι άλλο. Είναι τεράστιο θέμα. Η φιλοσοφία γεννήθηκε στη χώρα που τώρα ονομάζεται Ελλάδα. Δεν ξέρω αν προσβάλλουμε με αυτά που λέμε, αλλά Έλληνας με ταυτότητα και Έλληνας στην ουσία, δε συμπίπτουν. Ο Πυθαγόρας, όμως, που ήταν Έλληνας, ήταν ο πιο σπουδαίος φιλόσοφος. Εμείς, λοιπόν, ερευνώντας όλο αυτό λέμε ότι η Ελλάδα είναι πατρίδα της φιλοσοφίας. Και ήρθαμε εδώ θέλοντας να σμίξουμε με τους κληρονόμους αυτής της σκέψης».
http://www.epanellinismos.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου