Στα τέλη του 14ου αιώνα εμφανίζεται στη Σητεία η ευκατάστατη οικογένεια των Κορνάρων προερχόμενοι από τον Χάνδακα και παλαιότερα από την Κάρπαθο. Στις αρχές του 15ου αιώνα η οικογένεια των Κορνάρων απέκτησε όλα τα προνόμια της ( Βενετικής Ευγενείας ) και έλεγχε μεγάλη έκταση και χωριά της επαρχίας Σητείας με φέουδό τους το Πισκοκέφαλο.
Με αντάλλαγμα την προστασία της Σητείας και των κατοίκων της από τις αλλεπάλληλες και κάθε λογής επιδρομές κατά της Σητείας. Οι φεουδάρχες ευγενείς της Σητείας συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας του Ιακώβου Κορνάρου εισέπρατταν το 1/3 των παραγόμενων προϊόντων από κάθε περιοχή ή χωριό που έλεγχαν. Ο Ιάκωβος Κορνάρος στις περιοχές που ήταν υπό τον έλεγχο του έχτισε πύργους , εκκλησίες , μοναστήρια και βελτίωσε τους δρόμους για την καλύτερη μετακίνηση της οικογένειας του και των ανθρώπων του προς τα χωριά που έλεγχε.
.jpg)
Ένας από αυτούς τους δρόμους είναι ο δρόμος από Πισκοκέφαλο προς Σητεία-Σκοπή-Χαμέζι-(Λαχανάς , Φαράγγι Ρίχτη) –Έξω Μουλιανά- Μέσα Μουλιανά – Μυρσίνη –Τουρλωτή – Σφάκα.
Στη Σφάκα ζούσε η αρχόντισσα Αγνή Demezzo του Μάρκου και μητέρα της Ζαμπίας. Η Ζαμπία ήταν σύζυγος του Ιάκωβου Κορνάρου και απέκτησαν 5 γιούς τον Ιωάννη , τον Ανδρέα , τον Βενέδικτο τον Πέτρο και τον Βιτσέντζος Κορνάρος.
Ήταν πολύ δυνατοί οι οικογενειακοί δεσμοί μεταξύ των Ευγενών εκείνης της εποχής και ιερή υποχρέωση της οικογένειας των Κορνάρων να επισκέπτονται συχνά την μητέρα , πεθερά και τη γιαγιά (Αγνή) από το Πισκοκέφαλο στην Σφάκα με ενδιάμεσο σταθμό τον ( Λαχανά στο φαράγγι του Ρίχτη ) για να πιούν νερό από τις φλέβες και τις πηγές του ποταμού Ρίχτη όπου στον Λαχανά ακόμη και σήμερα υπάρχουν. Από την επιγραφή Βιτσέντζος Κορνάρος που υπάρχει στην Μυρσίνη φαίνεται ότι ο Βιτσέντζος Κορνάρος ήταν ο συχνότερος επισκέπτης της γιαγιάς ( Αγνής ) στη Σφάκα. Όπως είναι φυσικό για έναν ονειροπόλο ποιητή όπως ο Βιτσέντζος Κορνάρος στον ενδιάμεσο σταθμό του δρόμου στο Λαχανά ( Φαράγγι Ρίχτη ) γοητευμένος από τον ποταμό και τη πλούσια βλάστηση του φαραγγιού εμπνεύστηκε και έγραψε πολλές σημειώσεις για τα 415 συνολικά ποιήματά του.
( βλέπε ) « ΣΗΤΕΙΑΚΑ» τόμοι Α/Β/Γ- «ΜΥΣΩΝ» τόμος ΣΤ- «ΑΜΑΛΘΕΙΑ» τόμος 14
« ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ» τόμος 5- « ΚΡΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» τόμος ΙΘ.
γράφουν μεταξύ άλλων ότι στη περιοχή Αγριλός ( αρχ. Κότινος) μεταξύ μέσα Μουλιανών και Μυρσίνης εως και τη περιοχή Καλαβρού συνέλλεξαν απολιθώματα των παλαιοτέρων αυτοφυών κρασάμπελων (self sown Vitis Vinifera) και η ανάλυση των απολιθωμάτων έδειξε ότι τα αυτοφυή παλιά κρασάμπελα χρονολογούνται από το 500π.Χ. και τα σημερινά αμπέλια δεν είναι τα ίδια με τα παλιά αυτοφυή γνωστά κρασάμπελα του Αγριλού.
Σε ότι αφορά το φαράγγι του Ρίχτη γράφουν ότι βρήκαν και συνέλλεξαν μεταξύ των άλλων και σπάνια χλωρίδα κατά μήκος του φαραγγιού και μέτρησαν 12000 αυτοφυή ( self sown ) δέντρα πολλά από αυτά υπεραιωνόβια και τα περισσότερα από αυτά πλάτανοι ( self sown Platanus Orientalis ).
1.Κατά μήκος του φαραγγιού Ρίχτη υπάρχουν 6 νερόμυλοι ίδιας τεχνικής και χρονολογίας με αυτόν της οικογενείας των Κορνάρων στο Πισκοκέφαλο. Τους ίδιους νερόμυλους συναντάμε και τη περίοδο της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
2.Ανατολικά του φαραγγιού Ρίχτη υπάρχει ένα πολύ παλιό ελαιοτριβείο πέτρινο επίπεδο που και αυτό το συναντάμε στη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
3.Στα χωριά νότια του φαραγγιού Ρίχτη υπάρχουν διάσπαρτα παλαιά πέτρινα αλώνια άγνωστης χρονολογίας.
4.Επί πάρα πολλά χρόνια και πρίν την Ενετοκρατία οι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται με τη παραγωγή σιτηρών σκινοκάρπου για λάδι, μελιού, μετάξι, αλεύρι, κρασί και προς τα τέλη της Ενετοκρατίας με τη παραγωγή λαδιού.
5.Στη παραλία του φαραγγιού Ρίχτη υπάρχει πολύ παλιά πέτρινη αποθήκη που σύμφωνα με την μορφολογία των υπαρχόντων πέτρινων τοιχωμάτων αυτή η αποθήκη έχει αναστυλωθεί τουλάχιστον 3 φορές κατά το παρελθόν εξαιτίας σεισμών ή κατολισθήσεων. Σε αυτή την αποθήκη συγκέντρωναν αγροτικά προϊόντα για μεταφορά ή εξαγωγή δια θαλάσσης. Όλα τα ορεινά χωριά είχαν πρόσβαση στη παραλία του Ρίχτη.
6.Εάν λοιπόν αθροίσουμε όλα αυτά γύρω από το φαράγγι του Ρίχτη βλέπουμε μια συγκροτημένη, δημιουργική, παραγωγική και εξαγωγική περιοχή με κύριο άξονα το φαράγγι του Ρίχτη.
Καταστρέψαμε τη κατακόμβη επικοινωνίας με τη θάλασσα του φρουρίου της Καζάρμας. Γκρεμίσαμε το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του παλιού επαρχείου της Σητείας. Εγκαταλείψαμε το ιστορικό και Μινωικό Λιόπετρο στη τύχη του. Αφήσαμε να μας πάρουν τα αρχαιολογικά ευρήματα της ευρύτερης περιοχής της Σητείας. Ας προστατέψουμε λοιπόν ότι απέμεινε.
Να καταστρέψουμε ένα πολιτισμό είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να δημιουργούμε πολιτισμό, αν δε μπορούμε ή δε ξέρουμε τουλάχιστον μη καταστρέφουμε ότι μας άφησαν απλόχερα οι προγονοί μας.
Θεμελιώδης προϋπόθεση του τουρισμού είναι η πολιτιστική κληρονομιά και το φυσικό περιβάλλον ενός τόπου, όσοι δε το γνωρίζουν είναι λάθος (και οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ).
Δροσόπουλος Γεώργιος
e-mail: tourrules@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου