ΝΕΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΓΡΟΤΗΣ
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ
Σχεδόν μέσα στη πόλη του Ηρακλείου, στον οικισμό της Φοινικιάς οι άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ να καλλιεργούν τη γη και να παράγουν Κρητικά βιολογικά προϊόντα.
Ένας σύγχρονος νέος, επαγγελματίας αγρότης λάτρης της παράδοσης, της γης και των καρπών της, ζωγράφος και μουσικός (παίζει πιάνο ) οικογενειάρχης ( ο γιος του είναι φοιτητής στο Πολυτεχνείο) είναι ο Κώστας Σιδεράκης.
«Τα Μετόχια του Σιδεράκη» όπως είναι γνωστά στην περιοχή, κατασκευάστηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα. Το 1926 στο μεγάλο σεισμό καταστράφηκαν και ανοικοδομήθηκαν οι αποθήκες σε μόλις 20 ημέρες για να προλάβουν τη συγκομιδή της σταφίδας.
Στα κτήματα εργαζόταν πάρα πολλοί εργάτες από όλη την Κρήτη, με κορύφωση την περίοδο συγκομιδής των σταφυλιών που έφταναν τους εκατόν πενήντα και έμεναν στα «Μετόχια» Νερό έπαιρναν από τα σαρνίτσια της περιοχής. Το ρεύμα ήρθε το 1974.
‘’ Αγαπώ τη γη…Ένα σποράκι αποδίδει πλούτο πραγματικό»
Καλλιεργώ με τους βοηθούς μου αμπέλια, ελιές, τριφύλλι ,σπέρνω κριθάρι ντόπιο , σιτάρι , φακή , φάβα. Χρησιμοποιώ και παραδοσιακούς τρόπους συγκομιδής. Τη φάβα για παράδειγμα, αφού τη μαζέψουμε, την πλένουμε, τη στεγνώνουμε στον ήλιο αρχικά, μετά στον ξυλόφουρνο σε χαμηλή θερμοκρασία και την αλέθουμε στο χειρόμυλο να φύγει ο φλοιός, τη λιχνίζουμε, την κοσκινίζουμε και είναι έτοιμη….
Διατηρώ παλιές ποικιλίες σταφυλιών, Δοκιμάζω και πειραματίζομαι σε νέες καλλιέργειες όπως πέρσι που φύτεψα φιστίκι αράπικο, που ναι μεν πέτυχε η σοδιά αλλά απέτυχε οικονομικά. Διδάχτηκα και θα επιχειρήσω ξανά…’’θα διδάσκεσαι από κλαδί που δίνει καρπό, θα διδάσκεσαι και από κλαδί που δε δίνει καρπό’’ Πρέπει να ξεφύγουμε από το καθεστώς της μονοκαλλιέργειας και των επιδοτήσεων που μας έκαναν εξαρτημένους.
Κρατώ τα εργαλεία των προγόνων μου και κάποια τα χρησιμοποιώ. Δε χρησιμοποιώ βέβαια το βολόσυρο στο αλώνι ούτε κάνω χωράφι με το άλογο. Έχω σύγχρονα μηχανήματα γι αυτές τις δουλειές.
Στο κτήμα έχω κότες, κουνέλια, μια κατσίκα για δική μας χρήση.
Ο κήπος μου έχει όλα τα λαχανικά .Αγαπώ τα άλογα και στο στάβλο έχω δύο .
Ζυμώνουμε το ψωμί μας με σιτηρά που παράγουμε, πίνουμε κρασί από τα αμπέλια μας , και τρώμε το λάδι από τις δικές μας ελιές…
Ο τόπος μας είναι ευλογημένος. Για ποιο λόγο να εισάγουμε προϊόντα αφού μπορούμε να παράγουμε? Για πιο λόγο να αγοράζουμε όταν μπορούμε καλλιεργήσουμε?
Μπορούμε να καλλιεργούμε ότι εισάγουμε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου