Πάρκο Γεωργιάδη, μια στενή λωρίδα γης, ένα ανέλπιστο δώρο στο σημερινό Ηράκλειο. Καταλαμβάνει αρκετό από το χώρο της επιχωματωμένης τάφρου των Ενετικών Τειχών από τον προμαχώνα Vitturi και βορειοανατολικά..
Δεδομένο οτι βρίσκεται στην ίδια υψομετρική στάθμη με το δίκτυο όδευσης των τροχοφόρων, απειλείται από λογικές και νοοτροπίες που εκποιούν δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους στο βωμό μεγαλύτερων δρόμων και θέσεων στάθμευσης.
Κάποιοι λένε ότι είναι ένα άχρηστο Πάρκο. Κάθε άλλο! Φιλοξενεί σημαντικές χρήσεις: για τον Πολίτη του Ηρακλείου, για την Τρίτη Ηλικία, για τα Παιδιά, για τις πολιτικοποιημένες ομάδες αυτής της πόλης, μουσικές και φιλοπεριβαλλοντικές εκδηλώσεις, αλλά και ανθρώπους με αποκλίνουσα συμπεριφορά που κάποιοι θέλουν να παρουσιάσουν σαν απόβλητους ή επικίνδυνους, αλλά είναι και αυτοί άνθρωποι ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι από εμάς...
Η Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου θεωρεί απαραίτητη την απόλυτη αυτονόμηση της όποιας «ανάπλασης» του Πάρκου Γεωργιάδη από το κατασκευαστικό έργο του Υπόγειου Σταθμού Αυτοκινήτων στη Λεωφόρο Δημοκρατίας. Με αυτό τον τρόπο θα προστατευθεί καλύτερα ο δημόσιος και ελεύθερος χώρος πρασίνου από ενδεχόμενες εμπορευματικές / ανταποδοτικές χρήσεις που θα αποτελέσουν το οικονομικό μοντέλο λειτουργίας του σχεδιαζόμενου γειτονικού Υπόγειου Σταθμού Αυτοκινήτων. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο θα περιφρουρηθεί πιο αποτελεσματικά ο ζωτικός χώρος του Πάρκου από την παραχώρηση / εκποίηση του προς όφελος έργων όπως ο Υπόγειος Σταθμός που εξυπηρετούν ανταγωνιστικά προς τον πεζό και τον ποδηλάτη μέσα.
Αξίζει να αναφέρουμ ότι ο Μηνάς Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1887. Από τα πρώτα του χρόνια φάνηκε οτι ήθελε να προστατεύει κάθε άνθρωπο που είχε την ανάγκη του. Όταν τέλειωσε το Γυμνάσιο, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου, αλλά δεν πήρε το δίπλωμα του. Εκλέχθηκε δήμαρχος Ηρακλείου το 1932, με μεγάλη πλειοψηφία και άρχισε το γρήγορο πολιτισμένο και αναδημιουργικό του έργο στο Ηράκλειο.
Το ίδιο ενωτικός, δήμαρχος όλων των Ηρακλειωτών και ιδιαίτερα των προσφύγων, δηλώνει ότι θα είναι και μετά την θριαμβευτική επικράτηση στις εκλογές με 2.212 ψήφους διαφορά από τον δεύτερο στη σειρά, δήμαρχο της προηγούμενης περιόδου Ανδρέα Παπαδόπουλο. … Αν προεκλογικώς εδόθη εις τας δημοτικάς εκλογάς κομματικός χαρακτήρ, αφ’ ης στιγμής ανελάβομεν την διοίκησιν του δήμου δέον να παραμερίσουν αι κομματικαί διαφοραί. Θα διοικήσωμεν απρόσωπα και ακομμάτιστα με την βάσιν το αξίωμα ο Δήμαρχος δια τον Δήμον και ουχί ο Δήμος δια τον Δήμαρχον… Την αρχή αυτή θα τηρήσει ευλαβικά στα επόμενα έξι χρόνια της δημαρχίας του, παρά τις πολιτικές εντάσεις της ταραγμένης αυτής περιόδου, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Πολιτικές εντάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα κι ο ίδιος να παυθεί των δημαρχιακών του καθηκόντων δύο φορές από την κεντρική κυβέρνηση: Δεκέμβριος του 1935, οπότε και επανέρχεται μετά τις παλλαϊκές αντιδράσεις, ένα μήνα αργότερα, Ιανουάριος του 1936 και οριστικά τον Ιούνιο του 1940. Σε εθνικό επίπεδο: κίνημα του ’35, θάνατος του Εθνάρχη, μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις με νεκρούς, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης της ανεργίας και του σταφιδικού ζητήματος, παλινόρθωση της βασιλείας, μεταξική δικτατορία. Και στην Ευρώπη, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της απαξίωσης των θεσμών και της αδυναμίας συνεργασίας των δημοκρατικών κομμάτων, ο ναζισμός και ο φασισμός απειλούν πια ξεκάθαρα την ίδια την ύπαρξή της, την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
οικολογικη παρεμβαση Ηρακλειου
φωτ - Αντωνης Γενναράκης
