Ο Μίχαλος Σκουλάς Πρωτότοκος Γιος Του Γρυλιού Και Αδερφός Του Καλλιτέχνη Βασίλη Σκουλά

Ήταν από τις μορφές της Κρήτης, γιος ενός άλλου θρύλου, του Γρυλιού. Ο Μίχαλος Σκουλάς πρωτότοκος γιος του Γρυλιού και αδερφός του καλλιτέχνη Βασίλη Σκουλά έφυγε από τη ζωή. Διατηρούσε το θρυλικό καφενείο στο Περαχώρι των Ανωγείων. Αγαπημένο στέκι παλιών και νέων ανωγειανών μερακλήδων. Μάλιστα το καφενείο αυτό είχε συμπεριληφθεί στα "θρυλικά καφενεία της Ελλάδας

Να 'σουνα, φιλάρα, στον καφενέ του Κόττα, τη δεκαετία του '80, να δεις μεγαλεία...» ξεκινά τη συζήτηση ένας παλιός θαμώνας του μαγαζιού, «...να 'βλεπες λιμουζίνες, κούρσες εξάπορτες να στριμώχνονται μέσα στα Γύφτικα, ανάμεσα στα χαμόσπιτα. Να 'βλεπες τον Ιόλα, με το γουνάκι του να καθαρίζει το χώμα του δαπέδου για να χορέψει ο Τσαρούχης ζεϊμπέκικο. Κι όταν έβρεχε, το έδαφος λάσπωνε και ρίχναμε πριονίδι... Οι χορευτές... τα μπατζάκια τους γέμιζαν πριονίδι... οπόταν, αν πήγαιναν μετά από δω σε άλλα κέντρα, το πριονίδι τούς πρόδιδε – είχαν περάσει από του Κόττα».

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ 

Με αυτό τον τρόπο ξεκινάει η αφήγηση του Γιώργου Πίττα για τον θρυλικό καφενέ του Κόττα, σταθμό στη νυχτερινή ζωή της Πάτρας, που στέκει ακόμα στον συνοικισμό της Αγίας Αικατερίνης, στο πιο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο Τα Καφενεία της Ελλάδας (Κοιλάδα Λευκών, 2013). Μια προσεκτική καταγραφή των 80 (από τα συνολικά 200 που επισκέφτηκε) ωραιότερων και πιο αυθεντικών καφενείων της Ελλάδας, η οποία, συνοδευόμενη από τις μικρές ιστορίες τους, φωτογραφικό υλικό, την ιστορική εξέλιξη του καφέ και των καφενείων μέσα στον χρόνο και πολλές ακόμα χρήσιμες πληροφορίες, συνθέτει την αφήγηση αναφορικά με το τι είναι καφενείο. 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που ήρθε να προστεθεί στην Αθηναϊκή Ταβέρνα (Ίνδικτος, 2009) και στα Πανηγύρια στο Αιγαίο (Κοιλάδα Λευκών, 2011), ολοκληρώνοντας έτσι μια άτυπη τριλογία. «Mε τα Καφενεία κλείνω ένα κομμάτι που έχει σχέση με την κοινωνική ζωή στον δημόσιο χώρο. Έναν χώρο με πολλά δρώμενα και καταστάσεις, ειδικά των αντρών. Και τα καφενεία και οι ταβέρνες και τα πανηγύρια είναι χώροι όπου η κοινότητα σφυρηλατεί την ενότητά της, δημιουργούνται σχέσεις ανθρώπινες, υπάρχει μια ροή πληροφοριών, συναισθημάτων, αγαθών» μου λέει ο κ. Πίττας, εξηγώντας την απόφασή του να γράψει αυτό το βιβλίο.