Από τον κήπο του ΓΑΡΕ", τραγούδι στη μνήμη του ιπτάμενου Μανώλη Γαρεφαλάκη

Ο Μανώλης Καρυωτάκης Σμήναρχος, Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας, που υπηρετεί στο Πεντάγωνο, γνωστός για το στιχουργικό του ταλέντο και την ιδιότητα του να εκφράζεται με έμμετρο λόγο, έγραψε ένα ποίημα στη μνήμη του ιπτάμενου Μανώλη Γαρεφαλάκη. 

Ο Μανώλης έχασε τη ζωή του εντελώς απροσδόκητα σε τροχαίο που είχε με τη μηχανή του στις 18 Ιουνίου στα Χανιά. Ο πιλότος της ομάδας "ΖΕΥΣ" μόλις στα 33 του "έφυγε" για τους αιθέρες. Το νήμα της ζωής του κόπηκε απρόσμενα και βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, τους φίλους, τους συγγενείς και τους συναδέλφους του στην πολεμική αεροπορία. 

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ ΓΡΑΦΕΙ

Ικανοποιώντας την επιθυμία της μάνας,

έκαμα το ελάχιστο χρέος μου ως Καστελλιανός,

συνάδελφος, γείτονας και παλιόφιλος των ´ΓΑΡΕ ´ .

Ελπίζω και ως στιχουργός.

να βοηθήσει να θυμούνται όλοι τον Μανώλη,

Εύχομαι το ριζίτικο τούτο,

Κι όταν τους λείπει να τον ακούν να τους μιλά,

ακόμα και αυτοί που δεν τον γνώρισαν.

όπως εμένα,

έγραψα με το πολύτιμο προσάναμμα της γιαγιάς

που λες και μου υπαγόρευε τα όσα

Κωστούλας Μ. κι ερμήνευσε και μελοποίησε

Αφιερωμένο σε κάθε παλικάρι και σε κάθε Ντελίνα,

παραδειγματικά και εθελοντικά ο Γ. Βρέντζος – ΚΑΤΗΣ.

που χάθηκε σε δρόμο, ουρανό, βεντέτα, νοσοκομείο,

αλλά εξακολουθεί να Υπάρχει !

Ο Χάρος τ’ αποφάσισε να φτιάξει ένα περβόλι

και βάνει νιες αντί μηλιές και νιούς για κυπαρίσσια

μωρά παιδιά βασιλικούς, για βιόλες τσοι μανάδες

(Ριζίτικο)

γερόντους να το βλέπουνε, να το ποτίζουν γράδες.

κι ένα πουλί, λευκό πουλί, χάνεται ξεστρατίζει.

‘’ Μπλαβίζουν τ’ άστρα τ’ ουρανού, βροντά και ξεβορίζει Η μάνα του τ’ αναζητά, ο Κύρης, του φωνιάζει

κι από τα μάθια, ποταμοί, τρέχουν και δε ποσώνουν.

βουβαίνονται τ’ άλλα πουλιά και φόβος τα σκεπάζει. Μαδούνε τ’ άσπρα τως φτερά, στο μπέτι ξεπληγώνουν Στη παγωμένη πλάκα του, θρηνούν την αδικιά του,

τη βάφουν κι ως στεγνώνουνε, φτιάχνουνε τη μορφή του.

και στάζουν μαύρα δάκρυα, στην άκρη του μαρμάρου. Κι ως είν’ η πέτρα κάτασπρη, σα την αγνή ψυχή του, Ακούγεται φτερούγισμα κι η γελαστή φωνή του, κοιτά τη κι αποκρίνεται γλυκά στην αδερφή του.

‘ Καλιά να μη σε μάλωνα, καθημερνή και σχόλη

Μη τα λυπάστε τα φτερά, μα γω πετώ και χάμε αυτή ‘ναι ψεύτρα η ζωή, η άλλη αλήθεια θα ‘ναι. Ο Χάρος σα ‘ποτέλειωσε τη πεθυμιά του όλη, του φίλου κλάημα γροικά, που τον κεντά σα βόλι. μη πω, για μια που ξέχασα, πως έφταιξα Μανώλη.’

Μουσική-Ερμηνεία: Γιώργης Βρέντζος / ‘Κάτης’

Ένα πουλάκι ξέλειπε στου Χάρου το περβόλι, κι από τον κήπο του Γαρέ, πήρενε τον Μανώλη.’’ * Στη μνήμη του ‘’ΓΑΡΕ’’ ( Μανώλη Γαρεφαλλάκη)

Στίχοι: Μανώλης Καρυωτάκης / ΕΚτΚ --- (Κωστούλα Μαρκετάκη (ΠΡΟΖΑ))