από την Αναστασία Δημητροπούλου.
Είναι νέος, ευφυής, καλλιεργημένος και σε διαρκή καλλιτεχνική αναζήτηση και άνοδο. Η τέχνη του αποτελεί μιαν άκρως γοητευτική μορφή εξουσίας του αισθήματος, και όχι μόνο. Ο ίδιος, πολλά υποσχόμενος και ταυτόχρονα εξαιρετικά μετριόφρων, ξέρει καλά πως οι νότες δεν είναι ούτε τόπος, ούτε χρόνος.
Είναι ο ίδιος ο παράδεισος. Πως η ωραιότερη εμπειρία που προσφέρει η μουσική είναι το μυστηριώδες, πως το να σου δίνει η ορχήστρα τον ήχο που αναζητάς, είναι σα να βλέπεις τις ψυχές των μουσικών σου αλλά κυρίως τη δική σου στον καθρέφτη, και πως όπως κανένας δε μπορεί να βρεθεί άσκοπα περιπλανώμενος στο Έβερεστ, έτσι και στο πεντάγραμμο, για να δημιουργήσεις κάτι εξαιρετικό, πρέπει να επικεντρώνεσαι συνεχώς και με πάθος και στην πιο μικρή λεπτομέρεια. Το Writer’s Gang σήμερα φιλοξενεί το μαέστρο Γιάννη Πρωτόπαπα. Έναν άνθρωπο πεπεισμένο πια, για το ότι δεν είμαστε αυτό που μας συμβαίνει, αλλά αυτό που επιλέγουμε εμείς να γίνουμε. Και για το ότι αυτό που ξεχωρίζει τον ταλαντούχο από τον πετυχημένο είναι πάντα η σκληρή δουλειά.
1. Γιάννη, αρχικά να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη που δέχθηκες να παραχωρήσεις στο Writer’s Gang κι εμένα, και να μπούμε κατευθείαν στα δύο ενδιαφέροντα θέματά της: εσένα και τη μουσική. Σύστησέ μας το μαέστρο Γιάννη Πρωτόπαπα, κι αν ισχύει γι’ αυτόν το ότι η μουσική δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος, αλλά η ίδια η τελειότητα.
Γ.Π: Για μένα, η μουσική είναι η τελειότητα. Μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας, ένας τρόπος έκφρασης, δημιουργίας και διαφυγής από την καθημερινότητα. Μια άυλη ενέργεια ικανή να σου δημιουργεί και να διεγείρει μία πληθώρα διαφορετικών αισθήσεων και συναισθημάτων που πιστεύω καμία άλλη τέχνη δε μπορεί σε τέτοιο βαθμό. Κι όπως είχε πει και ο Νίτσε, «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος».
2. Για τον συγγραφέα και κριτικό Λογοτεχνίας Τζ. Απντάικ, η Αμερική είναι μια τεράστια συνωμοσία για σε κάνει ευτυχισμένο και πετυχημένο. Πόσο αληθεύει αυτό κατά τη γνώμη σου; Εσύ πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις την Ελλάδα και να ζήσεις και να δραστηριοποιηθείς εκεί;
Γ.Π: Η ευτυχία για τον καθένα είναι κάτι το εντελώς υποκειμενικό και πολλές φορές μπορεί να μη συνδέεται καν με την επιτυχία. Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή είναι δυστυχισμένοι. Στις ΗΠΑ όσο γρήγορα μπορείς να ανέβεις, το ίδιο γρήγορα μπορείς να πέσεις. Είναι όλοι αναλώσιμοι. Παρόλα αυτά, εμένα η απόφαση να φύγω για να συνεχίσω τις σπουδές μου στις ΗΠΑ πάρθηκε πολύ συνειδητά αρκετά πριν τελειώσω το προπτυχιακό μου στην Ελλάδα. Ήμουν πολύ τυχερός να συνεργαστώ με αξιόλογους και αναγνωρισμένους καθηγητές, οι οποίοι με εμπιστεύθηκαν να διευθύνω κάποιες αρκετά απαιτητικές συναυλίες, οι οποίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου. Αναγνωρίζω ότι στο συγκεκριμένο κλάδο η Αμερική δεν έχει τη μουσική κουλτούρα της Ευρώπης σε χώρες όπως Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία κλπ, έχει όμως πολύ καλύτερες υποδομές και σού δίνονται περισσότερες ευκαιρίες για να κάνεις πράγματα σε σχέση με την Ευρώπη, η οποία βρίσκεται σε κορεσμό τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει μέχρι στιγμής.
3. Δεδομένων των δυσχερών συνθηκών που έχει επιφέρει στη ζωή όλων μας η πανδημία του Covid-19, αλλά και της πολύ δυσάρεστης και κρίσιμης περιόδου που διανύει η Αμερική, δώσε μας μία εικόνα της δικής σου τωρινής καθημερινότητας στο Λας Βέγκας.
Γ.Π: Δυστυχώς, μού έχουν ακυρωθεί όλες οι προγραμματισμένες συναυλίες μέχρι τέλος καλοκαιριού και μέχρι να ηρεμήσει λίγο η κατάσταση, μένω στο σπίτι και προσπαθώ να είμαι παραγωγικός όσο μπορώ μελετώντας παρτιτούρες, διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική κλπ. Βγαίνω μόνο για τα απαραίτητα και για να κάνω μία μικρή βόλτα σε κάποιο πάρκο μακριά από τον κόσμο για να ξεφύγω από την απομόνωση.
4. Αν μπορούσες να φτιάξεις μία πυραμίδα με όσα σου λείπουν περισσότερο τώρα που η κανονικότητα και οι συνήθειές σου έχουν μπει σε μερική παύση, ποια θα ήταν αυτά;
Γ.Π: Σίγουρα αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι να δουλεύω με την ορχήστρα, και τα υπόλοιπα σύνολα, με τα οποία συνεργαζόμουν σε καθημερινή βάση και ήταν κάτι το οποίο με κρατούσε σε εγρήγορση και δημιουργικό. Επίσης, το αμέσως επόμενο είναι ότι δε μπορώ να βλέπω κοντινά μου πρόσωπα και φίλους γιατί πρέπει να τηρούμε τους κανόνες του social distancing. Οπότε, έτσι αφαιρείται η κοινωνικοποίηση που πιστεύω είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι για την ψυχική ισορροπία του κάθε ατόμου. Τέλος, μου λείπει ένα μακρινό ταξίδι που συνήθιζα να κάνω στο τέλος της σεζόν. Είναι κάτι, το οποίο το αγαπώ πολύ γιατί με βοηθάει στο να ξεφύγω από τη ρουτίνα και να διευρύνω τους ορίζοντές μου. «Γνώρισε τις πόλεις και το νου πολλών ανθρώπων», που έχει πει κι ο Όμηρος.
5. Κάθε επιτυχία είναι ένα όνειρο, του οποίου ο κάτοχος μπήκε σε δράση, ενώ το να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς σημαίνει να μη σταματάς ποτέ να προσπαθείς. Ποια είναι τα συστατικά της δικής σου επιτυχίας; Ποια τα όνειρά σου; Πώς θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου στο μέλλον;
Γ.Π: Τα συστατικά της επιτυχίας για μένα είναι πολύ απλά. Να έχεις υπομονή, επιμονή και να αφοσιώνεσαι με όλο σου το είναι σε αυτό το οποίο διάλεξες να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Πάντα θα υπάρχουν αποτυχίες και αναποδιές, αλλά το θέμα είναι να μην απογοητεύεσαι, να αρπάζεις όποια ευκαιρία σού δίνεται και να συνεχίζεις για το καλύτερο μέχρι να πετύχεις, ξέροντας ότι έχεις δώσει το 100% των δυνατοτήτων σου. Τα όνειρά μου για το μέλλον είναι να συνεργαστώ με κάποιες από τις μεγαλύτερες ορχήστρες και όπερες στον κόσμο αφήνοντας ίσως κι εγώ το στίγμα μου στον χώρο. Επίσης, θα ήθελα πολύ να διδάξω σε πανεπιστημιακό περιβάλλον, καθ’ότι η διδασκαλία είναι κάτι το οποίο με ενδιαφέρει αρκετά και με κάνει να βελτιώνομαι και εγώ ο ίδιος.
6. Αν και δεν είναι απλό πράγμα η επιλογή και μια οριστική απόφαση, πού θα τοποθετούσες πιο άνετα τον εαυτό σου; Στην Ελλάδα ή την Αμερική; Υπάρχει σκέψη μόνιμης επιστροφής στην πατρίδα;
Γ.Π: Αν και έχω προσαρμοστεί πλέον στην Αμερική, σίγουρα νιώθω πιο οικεία στην Ελλάδα, διότι εδώ είναι ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα, και αφομοιώθηκα στον τρόπο ζωής. Πάντα υπάρχει σκέψη μόνιμης επιστροφής στην πατρίδα, εφόσον το ευνοούν οι καταστάσεις και οι συγκυρίες βέβαια. Προς το παρόν, δραστηριοποιούμαι στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια και είμαι πολύ ευχαριστημένος με την μέχρι τώρα πορεία μου.
7.Ποια τα συναισθήματα του ανθρώπου που διευθύνει μια ορχήστρα; Περίγραψέ μας την πρώτη φορά που κλήθηκες να το κάνεις.
Γ.Π: Είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψω με λόγια αυτό που νιώθω κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή για να διευθύνω. Θυμάμαι, την πρώτη φορά είχα αρκετό άγχος γνωρίζοντας ότι όλα τα μάτια των μουσικών και του κοινού θα ήταν στραμμένα πάνω μου. Αλλά με το που βγήκα στη σκηνή και άρχισα να διευθύνω, αμέσως τα ξέχασα όλα και αφοσιώθηκα στον ήχο της ορχήστρας. Μετά από κάθε συναυλία κάνω ώρες να κοιμηθώ γιατί νιώθω υπερένταση από όλη αυτή την ενέργεια που έχω δώσει κι έχω πάρει από τους μουσικούς. Την ώρα που διευθύνω, νιώθω μια έκσταση, ένα συναίσθημα ενθουσιασμού και ευφορίας, διότι βρίσκομαι με άλλα 60+ άτομα και αναδημιουργούμε μαζί με μένα ως καθοδηγητή, τέχνη στην ύψιστη μορφή της. Είναι πραγματικά κάτι το μαγικό!
8. Υπήρξε ποτέ κάποια άβολη στιγμή; Ίσως κι ένα ευτράπελο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας.
Γ.Π: Γενικά υπάρχουν άβολες στιγμές σε ώρα πρόβας, διότι πάντα υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας που είναι απρόβλεπτος. Έχεις να κάνεις με τόσες διαφορετικές προσωπικότητες που τη συγκεκριμένη στιγμή ο καθένας για δικούς του λόγους μπορεί να είναι στενοχωρημένος, νευριασμένος κλπ, και να το βγάζει πάνω σου. Θυμάμαι συγκεκριμένα ένα μουσικό να θέλει να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί μου επειδή έκανα ένα σημείο πρόβα αρκετές φορές και δεν έπαιρνα τον ήχο που ήθελα. Εκεί απλά πρέπει να κρατάς επαγγελματισμό, να συνεχίζεις τη δουλειά σου και να τα λύνεις όλα με συζήτηση είτε στο διάλειμμα, είτε στο τέλος της πρόβας.
9. Για το τέλος, θα θέλαμε το δικό σου μήνυμα αισιοδοξίας και μερικές σκέψεις σου για τις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή.
Γ.Π: Πιστεύω πολύ στην ανθρώπινη θέληση και πάντα είμαι αισιόδοξος, και στην προσωπική μου ζωή και γενικότερα. Είμαι σίγουρος ότι με προσοχή, συλλογικότητα και προσωπική ευθύνη του καθενός θα το ξεπεράσουμε και αυτό όπως και όλα τα υπόλοιπα στο παρελθόν. Αρκεί να πράττουμε συνειδητά, με σύνεση και ενσυναίσθηση για τον συνάνθρωπό μας.
Ο Ιωάννης Πρωτόπαπας, (γεν.1992) κατάγεται από την Σητεία Κρήτης. Είναι αριστούχος πτυχιούχος του τμήματος μουσικών σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας στην κατεύθυνση διεύθυνσης ορχήστρας με καθηγητή τον Μίλτο Λογιάδη. Κατά την διάρκεια των σπουδών του εκεί διηύθυνε έργα με την συμφωνική ορχήστρα του Ιόνιου Πανεπιστημίου και το σύνολο σύγχρονης μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έπειτα συνέχισε και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές πάνω στην διεύθυνση ορχήστρας, με υποτροφία από το ίδρυμα Ωνάση και το ίδρυμα Γεροντέλης, στο California State University Long Beach στην Καλιφόρνια με καθηγητή τον Johannes Müller Stosch αποκτώντας τις υψηλότερες τιμητικές και βαθμολογικές διακρίσεις αποσπώντας το πρώτο βραβείο που έχει δοθεί ποτέ σε φοιτητή διεύθυνσης. Εκεί διετέλεσε ως βοηθός μαέστρου στην Bob Cole Conservatory Symphony Orchestra και ως βοηθός διδασκαλίας στην Bob Cole Opera Orchestra του πανεπιστημίου. Επίσης, είχε θέση και ως βοηθός μαέστρου στην Long Beach Symphony Orchestra.
Έχει κερδίσει το τρίτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό διεύθυνσης ορχήστρας και masterclass με την Duna Symphony Orchestra στην Βουδαπέστη, και καθηγητή τον Michael Dittrich. Επιπλέον, έχει παρακολουθήσει και συμμετάσχει σε σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας και χορωδίας, με τους Andre Thomas, Μιχάλη Οικονόμου, Andre van Der Merwe, Basilio Astulez, Μίλτο Λογιάδη, Doris Lang Kosloff, Benjamin Loeb, και Norbert Baxa.
Επίσης, έχει συνεργαστεί με αρκετές ορχήστρες μεταξύ αυτών η Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, η Duna Symphony Orchestra, η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κρήτης, North Czech Philharmonic, Boston University Chamber Ensemble, Western Michigan University Orchestra, Long Beach Symphony, Opera Las Vegas κλπ. Επιπλέον, έχει διευθύνει αρκετά συμφωνικά έργα του κλασικού ρεπερτορίου, σύγχρονη μουσική, μουσική για μπαλέτο, και όπερες όπως Candide, Cherubin, Trouble in Tahiti, Dialogues of the Carmelites, Amahl and the Night Visitors, Hansel and Gretel, Orpheus in the Underworld.
Αυτή την στιγμή συνεχίζει τις σπουδές του στις ΗΠΑ, καθώς βρίσκεται στο δεύτερο έτος διδακτορικού με κατεύθυνση την διεύθυνση ορχήστρας στο University of Nevada Las Vegas στην πολιτεία της Νεβάδα με καθηγητή τον Taras Krysa. Παράλληλα, δουλεύει ως βοηθός διδασκαλίας στην UNLV Symphony Orchestra και UNLV Chamber Orchestra και επίσης είναι γενικός γραμματέας στο Λυρικό Θέατρο Κρήτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου