Πριν από μερικές μέρες κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή της Στέλλας Χαιρέτη, με τίτλο «Εσύ, κι εγώ μαζί με σένα», ένα ενιαίο ποίημα ερωτικής διάθεσης. Ένα ποιητικό εγώ αναφέρεται σε ένα υποκείμενο εσύ που θεάται από χαμηλά σαν να είναι την ίδια στιγμή αυτοσκοπός και αντικείμενο μελέτης. Ωστόσο, η ποίηση στο βάθος της είναι πολιτική. Ένα εσύ κι ένα εγώ που πορεύονται μαζί, όπως ο άνθρωπος με τον συνάνθρωπό του. Η κρίση αξιών της εποχής μας καθιστά αναγκαία την εξύμνηση του έρωτα και της συντροφικότητας ως πράξης βαθιά πολιτικής που στοχεύει στην συνένωση και όχι στην απάρνηση.
Η ποιητική συλλογή συμπληρώνεται αρμονικά από τα 12 σκίτσα της Βίκης Χρηστάκη. Ένα ακόμα καλλιτεχνικό project της ίδιας που εξετάζει την τέχνη ως μορφή σύνδεσης και συνειδητότητας. Σκίτσα που συνομιλούν με την ποίηση μέσα από την αθωότητα της απλότηταςτου χρώματος μπλε.
Η πρώτη συλλογή της Στέλλας Χαιρέτη «Μια χούφτα χώμα» εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2017. Λίγες μέρες πριν είχε λάβει Τιμητική Διάκριση στον 2ο Πανελλήνιο ποιητικό Διαγωνισμό αδημοσίευτης ποιητικής συλλογής «Γ.Ν. Κάρτερ».
Τέλος, η ποιητική συλλογή αφιερώνεται σε όλους εκείνους του έρωτες που συνεχίζουν να ανθίστανται· της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Κουρδιστάν.
Και οι δύο ποιητικές συλλογές της Στέλλας Χαιρέτη κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο Το Ανώνυμο Βιβλίο.
Απόσπασμα από το «Εσύ, κι εγώ μαζί με σένα»
Μιαν επόμενη μέρα έφτασε
ο τόπος παρουσιάστηκε μικρότερος
το γέλιο αντήχησε στεγνό
εσύ, κι εγώ μαζί με σένα,
αφήσαμε πίσω τα παιδιά μας,
παρακαταθήκη σε ένα όνειρο και σε έναν εφιάλτη
ταξιδέψαμε στην άκρη της γης
εκεί που το νερό στραγγίζει και πέφτει
το χώμα τελειώνει και ο κύκλος απομένει λειψός
Σε αυτήν την άκρη κρεμάσαμε τα πόδια μας
αίμα σπαράξαμε για κάθε απώλεια και για κάθε αποχωρισμό
Μα ο πόνος δεν πόναγε
εσύ, κι εγώ μαζί με σένα, φίλησες ένα φιλί
και μύρισες το αηδόνι
που ακολούθησε τα βήματα και κάθισε στον ώμο σου
βουβός προπομπός της ανθρώπινης μελαγχολίας
