«Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Στην αφετηρία της νέας χρονιάς, οκτώ ημέρες μετά τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, που ενδύθηκε τη δική μας φύση για να μας χαρίσει τη δυνατότητα της κατά χάριν θεώσεως, εορτάζουμε τη Δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας, μαζί και τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου. Η Εκκλησία μας όμως σήμερα ευλογεί και «τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητος του Κυρίου» (Ψαλ. 64,22), το νέο πολιτικό έτος, αντιμετωπίζοντας τον χρόνο ως μεγάλη ευλογία του Θεού.
Το νέο έτος, που μόλις έχει ανατείλει, όλοι μας ξεκινούμε με νέα διάθεση, ενθουσιασμό, ανανεωμένους στόχους, χρηστές ελπίδες και προσδοκίες. Κάνουμε τον απολογισμό μας για τον περασμένο χρόνο, αλλά ταυτόχρονα αναλογιζόμαστε και στεκόμαστε εκστατικοί μπροστά στο μυστήριο του χρόνου. Αντιμέτωπος ο άνθρωπος όλων των εποχών με τον φθοροποιό και πανδαμάτορα χρόνο προσπαθεί να βρει μέσα σ’ αυτόν νόημα και προσανατολισμό. Ο χρόνος μαζί με τον «δίδυμο αδελφό του τον χώρο» αποτελούν τους δύο βαρείς ζυγούς σε όλη την επί γης ζωή του. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «χρόνου φείδου» (Χίλων ο Λακεδαιμόνιος), δηλ. «κάνε οικονομία στον χρόνο σου», «ξόδευε τον χρόνο σου με σύνεση», γιατί ο χρόνος είναι βραχύς και περιορισμένος γι’ αυτό και πολύτιμος. Ο εορταζόμενος σήμερα Μέγας Βασίλειος στην περισπούδαστη ομιλία του στην «Εξαήμερο» τονίζει πως ο,τιδήποτε έχει αρχή, ακόμα και ο χρόνος, είναι βέβαιο ότι θα έχει και τέλος, διότι ο,τιδήποτε δημιουργείται «εν χρόνω» θα λάβει τέλος. Το χρονικό τέλος είναι επακόλουθο της χρονικής αρχής.
Ο χρόνος είναι δώρο του Θεού, που χαρίζει χρόνους και καιρούς μετανοίας σε όλους. Η κάθε ημέρα της ζωής είναι πολύτιμη στην πορεία μας προς τη Βασιλεία του Θεού και δεν πρέπει να χάνεται ανεκμετάλλευτη. Η σωτηρία μας τώρα κερδίζεται η χάνεται, ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τον χρόνο. Γι’ αυτό οφείλουμε να κατανοήσουμε τη σωτηριολογική αξία του και την επίσκεψη του Θεού μέσα στον χρόνο της ζωής μας, είτε με ευλογίες είτε με δοκιμασίες. Να μην τον σπαταλούμε άσκοπα και ανώφελα με αργία και πολυπραγμοσύνη. Είναι ένας αδιάκοπος «καιρός ευπρόσδεκτος» και μια συνεχής «ημέρα σωτηρίας» (Β Κορ. 10,11). Σε μας εναπόκειται εάν θα εκμεταλλευθούμε κάθε ευκαιρία που ο Θεός μας προσφέρει, ώστε ο χρόνος της ζωής μας να είναι χρόνος προκοπής και αγιασμού, και να μην μείνουμε άκαρποι χωρίς έργα, όπως η άκαρπη και καταραμένη συκή του Ευαγγελίου.
Ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει να ζούμε «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφεσ. 5,16). Ο άνθρωπος καλείται από τον Θεό να αγιάσει το χρόνο του, για να συμμετάσχει στη χαρά της νέας περιόδου, της «όγδοης ημέρας», την οποία μπορεί να προγεύεται ο άνθρωπος μετά τη σάρκωση και την Ανάστασή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σε αυτή την ανηφορική πορεία, δεν πρέπει να ξεχνούμε τη δύναμη του Θεού, κατά το Παύλειο, «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ». (Φιλ. 4,13). Με τις εορτές και τις καθημερινές ακολουθίες η ορθόδοξη Εκκλησία εξαγιάζει και μεταμορφώνει τον χρόνο σε αιωνιότητα προσφέροντας μας πλούσια την χάρη και την ευλογία της. Και εύχεται στη Θεία Λειτουργία του σήμερα τιμώμενου Μεγάλου Βασιλείου προς τον Κύριο για κάθε πιστό, «Μνήσθητι, Κύριε, του περιεστώτος λαού και των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων και ελέησον αυτούς και ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου. Τα ταμεία αυτών έμπλησον παντός αγαθού· τας συζυγίας αυτών εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον· τα νήπια έκθρεψον· την νεότητα παιδαγώγησον· το γήρας περικράτησον· τους ολιγοψύχους παραμύθησαι· τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε· τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου καθολική και αποστολική Εκκλησία....».
Eύχομαι εγκάρδια ο των όλων Κύριος και Θεός, «ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία» θέμενος να μας αξιώσει ώστε και τις τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες αυτού του χρόνου να τις διέλθουμε «εν ειρήνη και ομονοία», σύμφωνα με το θέλημά Του. Η καινούργια χρονιά ας είναι για όλους μας, χρονιά καρποφόρα, ειρηνική, ελπιδοφόρα, υγιεινή και έμπλεη των δωρεών του Τριαδικού Θεού.
Καλό και ευλογημένο νέο έτος».
