Το Πολυτεχνείο εμπνέει τους σημερινούς αγώνες για προάσπιση της δημοκρατίας, για κοινωνική δικαιοσύνη και για ένα ανοιχτό και ελεύθερο Πανεπιστήμιο.
Το Πολυτεχνείο σήμερα ζει.
-Απέναντι στα «λουκέτα» στις εισόδους των Πανεπιστημίων. Αλλά και απέναντι στο «ξήλωμα» τμημάτων Πανεπιστημίων. Καθόλου τυχαία παραμονές της επετείου ζητήθηκαν τα επιχειρησιακά σχέδια κτιρίων των Πανεπιστημίων - ακόμη και στην Κρήτη.
-Απέναντι στο κλίμα αστυνομοκρατίας που οικοδομείται και στο δόγμα «νόμος και τάξη». Καθόλου τυχαία «έκλειναν» οι δρόμοι κατά την παρουσία υφυπουργού σε κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου.
-Αλλά και απέναντι στους «παραχαράκτες» της ιστορίας. Καθόλου τυχαία δήλωνε ήδη από το 2013 την επιχείρηση «ενταφιασμού των ψευδοαξιών του Πολυτεχνείου», ο πάλαι ποτέ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και σημερινός Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά, κι όμως το Πολυτεχνείο ζει και στέκεται μαζί με όλους όσοι αγωνίστηκαν κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, δοκιμάστηκαν στη φρίκη των βασανιστηρίων, της εξορίας, των φυλακίσεων, των διώξεων και των στρατοδικείων. Και βέβαια υπάρχει λόγος.
Γιατί όποτε συνδέεται αποτελεσματικά με τα κεντρικά ζητήματα της πάλης, το Πολυτεχνείο γίνεται και πάλι ποτάμι.
Γιατί το βασικό του τρίπτυχο – Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία – παραμένει επίκαιρο και ζωντανό.
