Tον Ιούνιο του 1947 σαν υπουργός Ναυτικών, (τότε υπήρχε χωριστό υπουργείο) και αντιλαμβανόμενος την επερχόμενη κατάρα του εμφυλίου πολέμου και στα Χανιά πληροφορήθηκε ότι οι αρμόδιοι υπουργοί είχαν αποφασίσει μονάδες του στρατού και της χωροφυλακής που έδρευαν στην Κρήτη να αναχωρήσουν για να ενισχύσουν τις ήδη εμπλεκόμενες στον εμφύλιο δυνάμεις.
Στα 1700 έγγραφα της περιόδου εκείνης (Στρατιωτ. διοικήσεως και Ασφαλείας Χανιών) που παρέδωσα στο Ιστορικό Αρχείο υπάρχει κρυπτογραφημένο σήμα δικό του προς τον Γενικό Διοικητή Κρήτης με κοινοποίηση προς την 51η ταξιαρχία, την Στρατιωτική διοίκηση Χανιών και τους Νομάρχες που η αποκρυπτογράφηση του από την υπηρεσία, του Ναυτικού Ασυρμάτου Χανιών αναφέρει: «Επαναλαμβάνω προγενέστεραν μου διαταγήν όπως επί του παρόντος ανασταλεί πάσα αναχώρησις στρατού και χωρ/κης εκ Κρήτης και την εκτέλεσιν ταύτης εμπιστεύομαι εις υμάς εμού αναλαμβάνοντος ακεραίαν την ευθύνην συνεπειών».
23-6-1947 ώρα 11:51.
Και αυτό παρότι δεν ήταν στη δικαιοδοσία του οι μετακινήσεις που αναφέρονται. Πληροφορηθείς όμως όπως φαίνεται, ότι αγνοήθηκε το σήμα του επανέρχεται την επόμενη αναφέροντας: «Από Αντιπρόεδρόν Κυβερνήσεως. Κατάπληκτος πληροφορούμαι ότι αντιθέτως κατηγορηματικής εντολής μου επιβιβασθήκαν 140 χωροφυλακες ατμόπλοιον “Ελένη” Εντέλομαι αποβιβασθούν πάραυτα. Εάν ατμόπλοιον ανεχώρησεν τηλεγραφήσατε επαναπλεύσει και αποβιβάσει τούτους. Εννοώ συμμόρφωσιν εντολής μου. Σοφ. Βενιζέλος ώρα 21:28.-
Φυσικά δεν γνωρίζω το αποτέλεσμα.
Η ΕΝΕΔΡΑ
Κατά τα μέσα Μαρτίου του 1948 ο Σοφοκλής περιόδευε στην Κρήτη μαζί με μεγάλο αριθμό συνεργατών του βουλευτών και μη. Π. Κατσώτας, Ι. Πολίτης και Γ. Βασιλειάδης εξ Αθηνών, ο καπετάν Γ. Πετρακογιώργης βουλευτής Ηράκλειου, Μ. Σκουλάς Ρεθύμνης, Κ. Μητσοτάκης Χανίων και Ε. Κοθρής Λασιθίου. Ακόμη ο καπετάν Γιάννης Μπαντουβάς ο Γεν. Γραμμ. Διοικ. Κρήτης, ο ανώτερος Διοικ. Χωρ/κης Κρήτης και πολλοί άλλοι προύχοντες και φίλοι. Την 19η Μαρτίου αναχώρησαν όλοι από το Ηράκλειο με στάσεις στη διαδρομή προς Χανιά, σε χωριά όπου ετύγχαναν ενθουσιώδους υποδοχής. Φθάνοντας η μακρά αυτοκινητοπομπή σε μια κλειστή στροφή του παλαιού κεντρικού δρόμου, μεταξύ Μπαμπαλή και Νέου Χωρίου εδέχθηκαν καταιγιστικά πυρά από αντάρτες που υπολογίσθηκε ευρισκόταν στο βραχώδες ύψωμα πάνω από το χωριό Μαχαιροί. Τα οχήματα άδειασαν εν ριπή οφθαλμού και οι επιβαίνοντες κατέφυγαν στα εσωτερικά χαντάκια του δρόμου ενώ ο προπορευόμενος Παύλος Γύπαρης και χωροφυλακές ανταπέδωσαν, περίπου, τα πυρά.
Είναι σίγουρο ότι δεν επιδιώχθηκαν θύματα αφού από τόσα πυρά σε τέτοιας έκτασης φάλαγγα οχημάτων είχαν ως αποτέλεσμα μόνο τον τραυματισμό του Πετρακογιώργη ελαφρά στο πρόσωπο και του οδηγού Αθανασίου Μπαδιερίτη.
Επίσης ελαφρά, και οι δυο από εξοστρακισμό.
Κατά σύμπτωση την ίδια ήμερα, νωρίς, αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας βομβάρδισαν θέσεις ανταρτών στο οροπέδιο του Ομαλού. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω διήγηση γνωστού μου, μακαρίτη πλέον, Μ. A. Υ, (δεξιού αντάρτη), κάτι που για πρώτη φορά θα λεχθεί και φυσικά δεν γνωρίζω αν έχει βάση.
Οι άνδρες αυτοί πληροφορήθηκαν ότι θα αποστρατευθούν για διάφορους λόγους, και ως μου ανάφερε, αποφάσισαν και έστησαν την ενέδρα αυτή για να αποδείξουν ότι είναι απαραίτητοι ακόμη και να μη χάσουν τον… μισθό. Μάλιστα μου είπε ότι είχαν σημαδέψει με ξέρα κλαδιά από ποιο σημείο του πρανούς και πάνω θα έβαλαν και γι’ αυτό δεν υπήρξαν θύματα.
Κάποια άλλη φορά θα αναφερθώ σε άλλα περιστατικά της ταραγμένης εκείνης περιόδου.
