Στο τέταρτο ταξίδι του στην Κρήτη στις 4 Μαϊου του 1974 το απομεσήμερο, έφτανε με το «ΑQUARIUS» ο Μαραμπού στο λιμάνι του Ηρακλείου, ήταν 3 μμ – δεν είχε καμιά καθυστέρηση. Και αυτήν τη φορά τον υποδέχθηκαν οι ίδιοι άνθρωποι, μια μικρή χαρούμενη συντροφιά. Το πρόγραμμα ως συνήθως μια βόλτα και κάτι έκτακτο, ίσως κάποια επίσκεψη.
Την εβδομάδα εκείνη είχε οργανωθεί μια έκθεση ζωγραφικής, από 2 έως 12 Μαϊου, σε αίθουσα της Βικελαίας βιβλιοθήκης του Δήμου, στον Δεύτερεο όροφο του κτιρίου «Αχτάρικα». Ο ζωγράφος που παρουσίαζε την εργασία του ήταν πολύ γνωστός, «διάσημος» στους φιλότεχνους της χώρας, η φήμη του είχε φτάσει και στην επαρχία. Ορέστης Κανέλλης λεγόταν και τον θεωρούσαμε δημοκρατικό, «αριστερό» κατά κάποιον τρόπο, χωρίς να ξέρουμε βιογραφικά στοιχεία, οι περισσότεροι που πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια στην Αθήνα, είχαμε δει κάποιο πίνακα του, στην Επιθεώρηση Τέχνης (Αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό) ή στις πανελλήνιες έκθεσεις του»Ζαππείου». Είχε χαρακτηριστικό στυλ, μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε ένα του έργο, στις γυναικείες μορφές του, η τρυφερότητα δεν ξέφτιζε από ψεύτικο ρωμαντισμό και η πλαστικότητα χαρακτήριζε τις αρμονικές του χαράξεις.
Την εβδομάδα εκείνη είχε οργανωθεί μια έκθεση ζωγραφικής, από 2 έως 12 Μαϊου, σε αίθουσα της Βικελαίας βιβλιοθήκης του Δήμου, στον Δεύτερεο όροφο του κτιρίου «Αχτάρικα». Ο ζωγράφος που παρουσίαζε την εργασία του ήταν πολύ γνωστός, «διάσημος» στους φιλότεχνους της χώρας, η φήμη του είχε φτάσει και στην επαρχία. Ορέστης Κανέλλης λεγόταν και τον θεωρούσαμε δημοκρατικό, «αριστερό» κατά κάποιον τρόπο, χωρίς να ξέρουμε βιογραφικά στοιχεία, οι περισσότεροι που πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια στην Αθήνα, είχαμε δει κάποιο πίνακα του, στην Επιθεώρηση Τέχνης (Αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό) ή στις πανελλήνιες έκθεσεις του»Ζαππείου». Είχε χαρακτηριστικό στυλ, μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε ένα του έργο, στις γυναικείες μορφές του, η τρυφερότητα δεν ξέφτιζε από ψεύτικο ρωμαντισμό και η πλαστικότητα χαρακτήριζε τις αρμονικές του χαράξεις.
Στο κέντρο η Μαρία, με τις εγγονές της και φίλους του Μαραμπού
Μετά την μεγάλη περιήγηση, γύρω στην παλιά πόλη, με την στάση στη Μαρία του Λιμανιού, που βρήκε την ευκαιρία να προσθέσει έναν ακόμα καλλιτέχνη στις γνωριμίες της, όταν είχε φτάσει πια 6μμ βρεθήκαμε στα λιοντάρια, για μπουγάτσα και επίσκεψη στον Κανέλλη(την είχαμε προγραμματίσει αλλα δεν ειχε ανακοινωθεί).
Πριν καθίσουμε στο μπουγατσατζίδικο του Κιρκόρ του Αρμένη, περιεργασθήκαμε όλοι μαζί, την πινακίδα μπροστά στην Δημοτική Βιβλιοθήκη που πληροφορούσε για την έκθεση ζωγραφικης, στο Β” όροφο. Ο Καββαδίας δεν έκανε κανένα σχόλιο, όταν καθίσαμε για να απολαύσουμε το παραδοσιακό γλυκό, δεν φάνηκε να ενθουσιάζεται στην ιδέα να επισκευθούμε την έκθεση του γνωστού ζωγράφου. Αυτός που λάτρευε τη ζωγραφική, φαινόταν διστακτικός, σαν κάτι να τον απωθούσε. Δεν άργησε να μας εκμυστηρευθεί τον λόγο.
Χελιδόνια, χαρακτικό 1953-συλλογή Κοτσιγρα/Δήμος Λάρισας
Ο Ορέστης Κανέλλης ήταν παλιός (νεανικός) φίλος του. Όμως κάποτε μια παρεξήγηση τους απομάκρυνε, ένα γεγονός που συνέβη πριν περίπου 30 χρόνια. Ήταν οι πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης , έκαναν τακτική παρέα πριν τον πόλεμο και ξαναβρέθηκαν, η αντίσταση και τα μηνύματα (κηρύγματα) του ΕΑΜ έδιναν και στους δυο φτερά, οι ελπίδες ήταν πολλές, ο κόσμος θα άλλαζε. Στις γειτονιές ξανάνθιζαν κόκκινα γαρούφαλα και κορίτσια πανέμορφα. Κι οι δυο , εκείνον τον καιρό, συγκινήθηκαν από την ίδια κοπέλα, μια τσαχπίνα μοδιστρούλα. Οπως είναι φυσικό, ο ναυτικός κέρδισε τον ζωγράφο (και τη συμπάθεια της μικρής). Η φιλία θρυμματίσθηκε , από τότε κόπηκαν οι παρέες του ποιητή με τον ζωγράφο. Παρά τα χρόνια που πέρασαν , ο Μαραμπού, δεν είχε διάθεση να τον ξαναδεί, έτσι οι δυο φίλοι δεν συναντήθηκαν τότε (και μάλλον ποτέ πια)
Στις 8.οο μμ το κρουαζιερόπλοιο σάλπαρε, ο ασυρματιστής μας αποχαιρετούσε και η Ουέντυ διακρινόταν στην πόρτα πάνω από τη σκάλα που ανέβαινε.
Τιμοκατάλογος της έκθεσης 1974-πολύ ακριβές τιμές για μεσαία βαλάντια
Την επομένη, Κυριακή 5 Μαίου, της Αγίας Ειρήνης, επισκεφθήκαμε την έκθεση και συνομιλήσαμε με τον εξαιρετικό ζωγράφο. Κάποια στιγμή φέραμε τη συζήτηση στον ποιητή και τον δικαιολογήσαμε που δεν μπόρεσε να τον δει. Ο καλλιτέχνης δεν παραξενεύθηκε όμως φάνηκε προβληματισμένος. Σαν κάποια σκέψη να τον ενόχλησε. Αργότερα, μας εξήγησε: Είμαστε κάποτε καλοί φίλοι με το Μαραμπού, αλλά κάποια στιγμή παρεξηγηθήκαμε. Να πως. Συναντιόμαστε που και που όταν είμαστε νέοι. Την τελευταία φορά είχαμε ραντεβού στην πλατεία Καρύτση, στο κέντρο, δίπλα στον Κολοκοτρώνη στις 7 το βράδυ. Άργησε, περίμενα ώρα , μα που να φανεί. Με έστησε και ήταν δύσκολοι καιροί και επικίνδυνοι. Θύμωσα πολύ, έγινα τούρκος. Συναντηθήκαμε τυχαία μετα από δυο τρεις μέρες, δεν μου είχε περάσει, με είχε νευριάσειπολύ. Μόλις πλησίασα, είχα έντονη τη επιθυμία να τον κτυπήσω, να του δώσω ένα φούσκο, ναναι όλος δικος του. Συγκρατήθηκα, έφυγα χωρίς να μιλήσουμε, από τότε δεν ξαναειδωθήκαμε.
Μείναμε έκπληκτοι, δεν γνωρίζαμε αρκετά τον εικαστικό καλλιτέχνη και είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Καββαδία, όμως ο Μαραμπού συνήθιζε να λέει για τις ιστορίες του, όταν τον ρωτούσαμε αν είναι αλήθεια – δεν ξέρω βρε παιδιά, έτσι θυμάμαι, αλήθεια ή ψέματα.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :
ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΑ 1910, ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΙΑΤΡΙΚΗ, ΕΓΚΑΤΈΛΕΙΨΑΝ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ- //εγιναν γνωστοι στον καλλιτεχνικό κόσμο την ίδια χρονιά στα 1933 όταν ηταν μόλις 23 χρονών//ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑΝ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΑΜ-ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΥΨΟΥΣ (ΧΑΜΗΛΟΥ)ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ (ΤΟΤΕ 1974)ΚΑΙ ΔΥΟ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΑΡΆ ΦΩΤΕΙΝΑ ΜΑΤΙΑ
Βιογραφικά του Νικου Καββαδία μέχρι 1945
____________________________________________
Ο ποιητής Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του, Χαρίλαος όπως μητέρα του, Δωροθέα, ήταν κεφαλλονίτικης καταγωγής, στα 1914 επέστρεψαν στα Επτάνησα και στα 1921 μετακόμισαν στον Πειραιά( όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο ο ποιητής)
Στα 1928 δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή αλλά αρρωσταίνει βαριά και ο πατέρας του και αναγκάζεται να δουλέψει. Για λίγο εργάζεται σε ναυτιλιακό γραφείο και τον επόμενο χρόνο, μπαρκάρει.
Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Μαραμπού» και εισαγωγικό σημείωμα του Καίσαρα Εμμανουήλ και με έξοδα του ίδιου.
Το 1939 παίρνει το δίπλωμα ασυρματιστή. Στα 1940 θα βρεθεί στρατιώτης στην Αλβανία και στα χρόνια της κατοχής θα μείνει ξέμπαρκος στην Αθήνα. Μετά την απελευθέρωση,θα ταξιδέψει ως ασυρματιστής σ” όλο τον κόσμο.
Χαρακτηριστικό έργο του Ορέστη Κανέλλη
Βιογραφικά του Ορέστη Κανέλλη μέχρι 1945
____________________________________________
Ο ζωγράφος γεννήθηκε στα 1910 στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας.
Με την κήρυξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο πατέρας του αποκλείεται στη Μυτιλήνη.
Επιστροφή της οικογένειας στη Σμύρνη 1919.
Οριστική αποχώρηση από τη Σμύρνη στα 1922 και εγκατάσταση τ στην Πέτρα της Λέσβου.
Ολοκληρώνει τη βασική του εκπαίδευση στη Μυτιλήνη.
Σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1927-29
Διακόπτει τις σπουδές του στα 1930 και φεύγει στο Παρίσι για σπουδές ζωγραφικής ύστερα από παρότρυνση του τεχνοκριτικού Ε. Teriade (Τάκη Ελευθεριάδη) έως 1932.Οικονομικοί λόγοι τον αναγκάζουν να διακόψει τις ελεύθερες σπουδές και να επιστρέψει στην Μυτιλήνη.
Διοργανώνεται στα 1933 η πρώτη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη στον Παρνασσό της οποίας τον κατάλογο προλογίζει ο Ε. Teriade.
Συμμετέχει στην Biennaleτης Βενετίας 1934.
Ατομικές εκθέσεις 1936-38-1939
Παρουσιάζει έργα του σε ομαδική έκθεση της Ομάδος Τέχνη και στην Πανελλήνιο Καλλιτεχνική Έκθεση Ζαππείου.
Το μέγαρο της Βικελαίας-σε κακή κατάσταση τότε
(αρχείο Γ.Περτσελάκη)
