Από το κήρυγμα του παπα- Ανδρέα στην Παναγία την Περαχωριανή
«Για την κοίμηση της Παναγίας δεν γράφει τίποτα το Ευαγγέλιο, γράφει μονάχα για τη Γέννηση της και τον Ευαγγελισμό. Τα της Κοιμήσεως τα γνωρίζουμε από την αγία Παράδοση, κατά την οποία την Παναγία την επήρε μετά την Ανάσταση ο απόστολος Ιωάννης, όπως του παράγγειλε ο Χριστός από το σταυρό, και την είχε στο σπίτι του σαν μητέρα, και πως υστερώτερα την είχε μαζί του στην Έφεσο, πράγμα που δεν είναι βέβαιο. Η Παναγία καθότανε μαζί του, ως που τελείωσε τη ζωή της, σε ένα σπίτι κοντά στον κήπο της Γεθσημανής. Αυτό το μέρος το αγαπούσε πολύ ο Χριστός και πήγαινε συχνά εκεί με τους μαθητάδες του. Εκεί πήγε και ύστερα από τον Μυστικό Δείπνο και προσευχήθηκε, τη νύχτα που τον πιάσανε οι Ιουδαίοι. Εκεί λοιπόν καθότανε και η Παναγία και περίμενε να την πάρει ο Γυιός της. Και σαν ήλθε ο καιρός, έστειλε ο Χριστός Άγγελο να της πεί πως θα την πάρει από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια. Σαν το άκουσε η Παναγία αυτό χάρηκε κι ανέβηκε στο Όρος των Ελαιών, απ΄ όπου είχε αναληφθεί ο Κύριος, και έκανε την προσευχή της. Και γυρίζοντας στο σπίτι της, τα ετοίμασε όλα για την ταφή της η ίδια.
Αφού λοιπόν ετοιμάσθηκε η Παναγία, ξάπλωσε στην κλίνη της, ευπρέπισε τα ρούχα της, σταύρωσε τα άχραντα χέρια της απάνω στο στήθος της, και περίμενε τον Γυιό της να πάρει την ψυχή της. Πώς να παρασταθεί με λόγια η επίσημη στιγμή εκείνη! Μέσα σ’ εκείνο το απόμερο σπίτι της Γεθσημανή, η Παναγία γρηά (το Ρόδον το Αμάραντον), ολομόναχη να περιμένει τον θάνατο, σαν άνθρωπος που ήτανε, σταυροχεριασμένη, με τα πόδια της κοντά τόνα στο άλλο, με τα βλέφαρα κλεισμένα. Και να λέγει, χωρίς να ακούγεται: «Απόστολοι, εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε Γεθσημανή το χωρίον, κηδεύσατέ μου το σώμα. Και συ, Υιέ και Θεέ μου, παραλαβέ μου το πνεύμα.» .
«Και γενομένης βροντής μεγάλης, παρεγένοντο οι Απόστολοι πάντες εκ των περάτων της γής διά νεφελών προς το κηδεύσαι το άχραντον αυτής σώμα. Και σχηματισθείσα επί της κλίνης, παρέθετο την αγίαν αυτής ψυχήν εις τας χείρας του Υιού και Θεού αυτής».
Εκτός από τους Αποστόλους, βρεθήκανε στην κήδευση της Παναγίας και τέσσαρες ιεράρχες, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Άγιος Ιερόθεος, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης κι ο Άγιος Τιμόθεος.
«Ω του παραδόξου θαύματος! Η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται και κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται. Ευφραίνου Γεθσημανή, της Θεοτόκου το άγιον τέμενος». (Φώτης Κόντογλου)
«Αδέρφια μου η
Παναγία μας, η μητέρα του Χριστού μας και μητέρα πανάγαθη όλων μας,
η ωραιοτέρα των ωραίων και υψηλοτέρα των υψηλών,
η πανσεβάσμια και ακάματη δούλος των δούλων του θεού,
των ανθρώπων δηλαδή,
κατάφερε μέσω της θέσης της,
υπέρ των αγίων, Παν//αγία,
να βρίσκεται πλάι μας, και ας μην εμείς το αναγνωρίζουμε κάποιες στιγμές και φορές.
Ξεχνιόμαστε αδέρφια μου να την ευχαριστούμε για την κάθε μας ημέρα
την κάθε αναπνοή μας.
Την επικαλούμαστε στα δύσκολα καλώντας την να σταθεί δίπλα μας.
Φωνάζουμε ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ,
λες και εκείνη είναι κάπου μακριά.
Πιστεύω αδέρφια μου, πως εμείς έχουμε ξεμακρύνει.
Έχω την αίσθηση και με προβληματίζει τούτο.
πως τα σημερινά χρόνια ο Έλληνας ξεμακραίνει από όλα όσα τον κράτησαν τόσα χρόνια ζωντανό, δυνατό και αξιοπρεπή.
Ξεμακρύνει από το θεό του, ξεμακρύνει από τη συνείδηση του
την Εθνική, την Ελληνική.
Διότι η συνείδηση είναι εκείνη που μας ενώνει, εκείνη που μας μονιάζει εκείνη που μας γιγαντώνει.
Φυσικά δεν έχουμε καμία διάθεση να δείξουμε τη γιγαντότητα της υπεροχής, όμως έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε
ότι ως γίγαντες,
μπορούμε να σταθούμε, να αγωνιστούμε, να ολοκληρώσουμε την πορεία μας και να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι.
Διότι είναι αδέρφια μου γιγάντιο, είναι άθλος, να μπορείς σήμερα να μάχεσαι σε μία τόσο ανισόρροπη κοινωνία των εθνών, όπου η ταυτότητα των χωρών, των γενεών και των πολιτισμών, έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν.
Σε αυτό τον αγώνα όποιος πάει μόνος ολομόναχος να παλέψει , σχεδόν σίγουρο είναι πως θα βρεθεί ηττημένος.
Μόνο με τη συμπόρευση, την μεταξύ μας ενότητα, την ομόνοια
και τη ζεστή συνύπαρξη μπορούμε να νικήσουμε.
Μπορούμε όμως να νικήσουμε και στην περίπτωση
που ναι μεν βρεθούμε στον πόλεμο αλλά σύμμαχο έχουμε το θεό μας,
την Παναγία μας
Και αδέρφια μου, πιστέψτε με, ο αγώνας μας θα είναι ενδοξότερος δεδομένης της παρουσίας της ενδοξοτέρας γης και ουρανού, της μητέρας Παναγίας μας.
Μη λησμονάτε όχι αυτά που σας είπαν για τη θεία οικονομία που προσφέρει η Παναγιά μας,
αλλά εκείνα όσα εσείς και μόνο εσείς, ο κάθε ένας σας ξεχωριστά έχετε βιώσει στα τρίσβαθα και ανομολόγητα σας όταν αισθανθήκατε τη θεία της χάρη.
Αδέρφια μου
μπορεί όπως σας ανέφερα στην αρχή, για την κοίμηση της Παναγίας το Ευαγγέλιο να μην έχει αναφορές, όμως οι πιο ουσιαστικές αναφορές είναι όλες εκείνες που βρίσκονται ως καταγραφές και ομολογίες μέσα μας. Η Παναγία, των γονέων μας, των παππούδων και των προγόνων μας, η Παναγία των νεανικών μας χρόνων, των δυσκολιών μας και των χαρών μας, η παναγία των αναζητήσεων μας και η Παναγία των συνειδητοποιήσεων μας,
η Παναγία της πατρίδας μας, των αγώνων, της σημαίας μας και της λευτεριάς μας, η παναγία της δημοκρατίας μας και τη αγάπης η Παναγία του καθρέπτη της ψυχής μας.
Στη ζωή ετούτη
το μόνο που έχουμε να αποδείξουμε είναι αδέρφια μου η σύνεση και η νόηση.
Ας πορευτούμε με ειρήνη στις ψυχές μας, σύνεση ως προς τις πράξεις μας και επιλογές μας και νόηση ώστε να είναι πιο ευδιάκριτος ο δρόμος μας προς το κατ΄’ ομοίωση.
Πορεία , μπορεί δύσκολη αλλά τόσο χαρισματική.
Να είστε ‘όλοι σας καλά και αξιόλογοι, όμορφοι και ευγενείς.
Η Παναγία μας ας δικαιώνει και ας βρίσκεται δίπλα μας σε κάθε χαμόγελο και δάκρυ.
