Του Κωστή Χαλκιαδάκη
Στους ρυθμούς του «Λαβύρινθου» θα συνεχίσουν και φέτος να κινούνται οι μαθητές του Ross Daly, δημιουργού του εν λόγω μουσικού εργαστηρίου, που για περίπου 3 δεκαετίες συνεχίζει να εξερευνά τις «τροπικές» μουσικές παραδόσεις του κόσμου. Κατά τον Ross Daly, η «τροπική μουσική» περιλαμβάνει όλες τις μουσικές παραδόσεις που εκτείνονται από τη Βορειοδυτική Αφρική μέχρι τη Δυτική Κίνα. Περιλαμβάνει την Αραβική, την Τουρκική, την Ελληνική, την Περσική ,την Ινδική, τη μουσική της Κεντρικής Ασίας και του Καύκασου. Όλα αυτά τα ακούσματα περιλαμβάνονται σε αυτό το είδος και έχουν κάποια κοινά γνωρίσματα, καμία δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης. Στο Χουδέτσι, ένα μικρό χωριό του Ηρακλείου, δεκάδες μουσικοί από όλο τον κόσμο «μυσταγωγούνται» θα έλεγε κανείς στους δρόμους του Ross Daly και τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων.
«O “ Λαβύρινθος” είναι κάτι περισσότερο από ένα μουσικό εργαστήρι, είναι ένας τρόπος ζωής μέσα από τη μουσική...»
Σκοπός του μουσικού εργαστηρίου «Λαβύρινθος» είναι η μύηση κυρίως των νέων σε μια δημιουργική προσέγγιση στα παραδοσιακά μουσικά ιδιώματα διαφόρων περιοχών του κόσμου. Λειτουργεί έτσι, σαν ένα σημείο συνάντησης για μουσικούς, δασκάλους και μαθητές, και είναι αναγνωρισμένο διεθνώς για την εκπαίδευση στον τομέα της «τροπικής» μουσικής και τη δημιουργική προσέγγιση της παραδοσιακής μουσικής γενικότερα.
Ιστορική αναδρομή
Tο μουσικό εργαστήρι «Λαβύρινθος» ξεκίνησε το 1982 από τον Ross Daly (καλλιτεχνικός διευθυντής Μ.Ε.Λ.), ως μια δημιουργική παρέα φίλων με στόχευση την εξερεύνηση διαφορετικών «τροπικών» μουσικών παραδόσεων ανά τον κόσμο αλλά και τη δυνατότητα της δημιουργικής αλληλεπίδρασης μεταξύ τους. To 1997 υλοποιούνται για πρώτη φορά τα σεμινάρια του «Λαβυρίνθου» στην Αθήνα και λαμβάνουν σταδιακά τη μορφή που έχουν μέχρι και σήμερα.
Από το 2000 προσανατολίζεται στη δημιουργία μόνιμης έδρας στη Κρήτη, κάτι το οποίο πραγματοποιείται τελικά σε συνεργασία με τον Δήμο «Ν. Καζαντζάκης» το 2003 με έδρα ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό, στο xωριό Χουδέτσι της Κρήτης (20 χλμ. νότια του Ηρακλείου).
Από τότε έως σήμερα διοργανώνει κάθε χρόνο:
- Ταχύρυθμα, εβδομαδιαία σεμινάρια μουσικής, "Ανοικτά" και "Master Classes", με αντικείμενο εκμάθησης τροπικές μουσικές παραδόσεις από διάφορες περιοχές (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, κεντρική Ασία, Ινδία, Βόρεια Αφρική, κ.α.).
- Συναυλίες με τη συμμετοχή σπουδαίων δασκάλων/μουσικών -κύριων εκπροσώπων των παραδόσεων αυτών.
Την Άνοιξη του 2016 ιδρύεται και ξεκινά τη δράση του ο Λαβύρινθος της Καταλονίας, όπου διοργανώνονται σεμινάρια μουσικής και συναυλίες πλήρως εναρμονισμένα στη «φιλοσοφία» του μουσικού εργαστηρίου «Λαβύρινθος». Η κίνηση αυτή, γίνεται η αιτία ώστε να ιδρυθεί και να λειτουργήσει για πρώτη χρονιά το 2017, ο Λαβύρινθος της Ιταλίας, στη συνέχεια ο Λαβύρινθος Οντάριο (Καναδάς - 2018) και ο Λαβύρινθος στη Λευκωσία (Κύπρος -2018).
Για όσους ενδιαφέρονται και θέλουν να βιώσουν αυτό το καλοκαίρι μια διαφορετική εμπειρία που θα συνδυάζει την κρητική φιλοξενία αλλά και την ενασχόληση με τις μουσικές του κόσμου, ας επισκεφτούν τον σύνδεσμο: www.labyrinthmusic.gr. Τα σεμινάρια κάθε τύπου περιλαμβάνουν δέκα 3ωρα μαθήματα και το ακριβές πρόγραμμα ορίζεται σε συνεννόηση με τον καθηγητή στο πρώτο μάθημα.
Ross Daly: «Από πού προέρχεται αυτή η μουσική;»
«Από πού προέρχεται αυτή η μουσική;» Αυτή είναι μια ερώτηση που τη δέχομαι σχεδόν κάθε μέρα όχι μόνο από ακροατές σε συναυλίες μου, αλλά και από μαθητές και συναδέλφους ακόμα.
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση όμως είναι ταυτόχρονα πολύ απλή και εξαιρετικά πολύπλοκη και πολυδιάστατη. Για όλους εμάς που έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στη μελέτη και στην εκμάθηση μουσικών ιδιωμάτων που χαρακτηρίζονται ως «παραδοσιακά», το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αναπόφευκτα αν ανήκουμε ή, ειδικά στην περίπτωση που δεν είμαστε «γεννημένοι» στα πλαίσια της δεδομένης παράδοσης, εάν μπορούμε να ανήκουμε σε αυτήν.
Αυτό το ερώτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό και καίριο για τους μαθητές του Λαβυρίνθου καθώς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ασχολούνται με παραδόσεις κατόπιν επιλογής και όχι επειδή «γεννήθηκαν» σε αυτές. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σύμφωνα με την εμπειρία μου γύρω από το θέμα, είναι ότι όντως μπορούμε να φτάσουμε σε ένα στάδιο πλήρους αφομοίωσης σε μια παράδοση με την οποία δεν έχουμε μια «βιολογική» σχέση, αλλά ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Προκειμένου να φτάσει κανείς σε επάρκεια και στην πλήρη αφομοίωση σε μια συγκεκριμένη παράδοση, προκύπτει η ανάγκη, τουλάχιστον για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, να εστιάζει την προσοχή του αποκλειστικά σε αυτήν, αφήνοντας στην άκρη και αγνοώντας ακόμα τις εμπειρίες και τις επιδόσεις του σε άλλες παραδόσεις.
Αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει μονάχα για κάποιο συγκεκριμένο και περιορισμένο χρονικό διάστημα, καθώς, με τον καιρό, όλες αυτές οι άλλες πτυχές τού καθενός που δεν συσχετίζονται με την παράδοση στην οποία εστιάζει την προσοχή του, αρχίζουν να προβάλλονται και να επιβάλλονται στη ζωή του με τρόπο τέτοιο ώστε να καθιστά αδύνατο να βρει πληρότητα έκφρασης στα πλαίσια μιας και μόνο παράδοσης, όσο βαθιά και αν την έχει προσεγγίσει. Από το σημείο αυτό και μετά η αληθινή καλλιτεχνική κατεύθυνση του καθενός μπορεί σταδιακά να αυτοαποκαλυφθεί. Μια κατεύθυνση στην οποία όλες οι διαστάσεις και οι πτυχές της ύπαρξής του μπορούν να συμπεριληφθούν και να βρίσκουν έκφραση.
ΠΗΓΗ ΑΠΕ
