Οι δομές της εξουσίας απελευθερώνουν λανθάνουσες και επίμονες επιθυμίες. Ακόμη και μέσα στη κρίση, τα δικά τους είναι δικά τους και τα μη δικά τους επιθυμούν να γίνουν δικά τους. Η αλόγιστη πολιτική προκαλεί τη τύχη της. Οι ισχυρές φιλοδοξίες κυριαρχούνται από ισχυρές επιθυμίες, παραγνωρίζοντας την κοινωνική οργή και τους φόβους της απελπισμένης κοινωνίας. Οι ακραίες και παράτολμες ενέργειες προκαλούν. Η φιλοδοξία τρέφει την επιθυμία να αποκτά όλο και περισσότερα ,με κάθε τρόπο, παράνομο η ανήθικο. Η πλεονεξία κυριαρχεί και η διαπλοκή με τη διαφθορά οργιάζουν. Οι προσπάθειες συγκάλυψης ευθυνών εξοργίζουν ακόμη περισσότερο τη κοινωνία , που ζει με το φόβο της επιβίωσης. Η επιθυμία, η απληστία και η φιλοδοξία συνιστούν ισχυρά κίνητρα των κυκλωμάτων της εξουσίας ενώ η απελπισία δημιουργεί κόντρες στα σχέδια και αποτροπιασμό, για όσους υποτάσσονται στη διαπλεκόμενη εξουσία. Η φύση του ανθρώπου θέλει να εξουσιάζει όσους δεν αντιστέκονται , παρέχοντας προστασία και προνόμια.
Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις και τα συνεχόμενα μέτρα κάνουν τη δύναμη της επιβολής όλο και πιο αδύναμη. Οι αταίριαστες συμμαχίες στηρίζονται στο πάθος για τη διατήρηση της εξουσίας και των προνομίων που προσφέρει. Τέτοιες ταχτικές προκαλούν την κοινωνική οργή. Τα πολιτικά επιχειρήματα και τα διάφορα άλλοθι των κυκλωμάτων καταρρίπτονται ενώ η τάση για απελευθέρωση της κοινωνίας αναπτύσσεται. Τα κοινωνικά κινήματα αυξάνουν τις δυνάμεις τους προσπαθώντας να βάλουν φραγμούς σε όσους επιθυμούν περισσότερα, σε συνθήκες εξαθλίωσης και φτωχοποίησης. Οι προσωπικές φιλοδοξίες των μελών της κάστας της εξουσίας προκαλούν ζημιές και οργή. Οι συγκαλύψεις και οι πρακτικές της κυβερνητικής κάστας και της ισχυρής αντιπολίτευσης, παρέα με τα ακροδεξιά κυκλώματα προκαλούν τα δημοκρατικά αισθήματα. Η ετερόκλητη συμμαχία με τους ακροδεξιούς προκάλεσε φόβο στη κοινωνία καθώς και η υποχρέωση σε παραίτηση του εκλεγμένου πρωθυπουργού, μετά την πρόταση του για δημοψήφισμα. Ας ήταν και περιορισμένων ικανοτήτων.
Οι εκλογές του Μάη του 2012 ήταν καμπανάκι κινδύνου. Όμως η αμετροέπεια της κάστας της εξουσίας, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και στηριζόμενη από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, επιτυγχάνει να σχηματίσει κυβέρνηση, μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Τέθηκαν εκτός παιγνιδιού οι αριστερές δυνάμεις που συμμετείχαν στο κυβερνητικό σχήμα, σαν βασιλικός στη γλάστρα. Οι απώλειες ήταν τεράστιες για το πολιτικό κατεστημένο, που συμμαχώντας όλοι μαζί, οι από χρόνια εναλλασσόμενοι στην εξουσία, κυβέρνησαν. Η επιβολή νέων μέτρων , με αλαζονεία και κομπασμούς, έκανε την κοινωνία να αισθάνεται ότι εκτίθεται σε νέους κινδύνους. Κι όπως είναι φυσικό, φοβισμένη και απελπισμένη, θα προσπαθήσει να στηρίξει καλύτερα τα συμφέροντα της. Ο φόβος και η απελπισία την οδηγεί να ξεπεράσει αγκυλώσεις δεκαετιών και για αντικρούσει τις απειλές που αντιμετωπίζει, θα καταλήξει να εμπιστευτεί νέες δυνάμεις που έρχονται από την αριστερά. Ένας ρεαλισμός που στηρίζεται στο φόβο και στην ανάγκη της επιβίωσης αλλά και στην αντίσταση στις απειλές και εκβιασμούς δανειστών και ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και κερδοσκόπων. Τα ντόπια κυκλώματα αισχροκερδούν σε σημείο που να απειλούν και το ίδιο το σύστημα που τους έθρεφε. Ακόμη και οι ελάχιστες παραγωγικές διαδικασίες που διατηρούν, χρησιμοποιούνται σαν προκάλυμμα για αθέμιτες και παράνομες συναλλαγές και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Μια παρασιτική τάξη χωρίς εθνική συνείδηση και κοινωνικές ευαισθησίες. Όσο απειλείται η εξουσία της, γίνεται όλο και πιο άπληστη, όλο και πιο ξεδιάντροπη. Δίδυμες μορφές επιθυμίας, πλουτισμού και επιβολής εξουσίας
Από την απέναντι όχθη δημιουργείται μια άλλη δίδυμη μορφή αντίστασης, η αυτοσυντήρηση της κοινωνίας και ο ρόλος του κοινωνικού συμφέροντος με το φόβο της επιβίωσης που συνοδεύεται από την εξαθλίωση. Η μεσαία τάξη έχει καταρρεύσει και οι φτωχοί γίνονται όλο και φτωχότεροι. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα δέχονται απροκάλυπτες επιθέσεις, με μαζικές απολύσεις αντί εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού. Οι παραγωγικές τάξεις βρίσκονται σε απόγνωση. Η οικολογία αντί να έχει εξελιχτεί σε ουσιαστικό παράγοντα της οικονομίας, έχει εξοστρακιστεί. Ακόμη, βασικές νομοθεσίες και κοινωνικά κεκτημένα στην Ε.Ε. καταστρατηγούνται. Τα συμφέροντα συγκρούονται. Η απληστία συγκρούεται με το φόβο της επιβίωσης.
Από την άλλη ο φόβος των δανειστών οδηγεί σε προετοιμασίες για την αντιμετώπιση της απειλής του ενθουσιασμένου πλήθους. Πριν τις διαφαινόμενες εκλογές δημιουργούνται και ελέγχονται δομές της οικονομίας και της εξουσίας. Η νέα κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωμένη να τις αποδεχτεί. Οι ισορροπίες καθορίζονται από συμφέροντα και φόβους. Έτσι εδραιώνουν τη στρατηγική τους. Με το φόβο ενάντια στην οργή και τον ενθουσιασμό, με φοβικό λόγο για να πείσουν όσους δεν αντιστέκονται ακόμη. Οι δανειστές έχουν τους δικούς τους φόβους, αλλά προετοιμάζονται κατέχοντες ισχυρά όπλα οικονομικής δύναμης, εξουσίας, διεθνών μηχανισμών και εμπειριών.
Ο λαός ενθουσιασμένος από τη νίκη στις εκλογές του Γενάρη του 2015 επιζητεί να επιτίθεται όλο και περισσότερο. Η αβεβαιότητα για το μέλλον δεν μελετήθηκε όσο έπρεπε και τα ρητορικά σχήματα εγκωμιάζουν η λοιδορούν. Οι φόβοι δημιουργούν επιθέσεις στο εσωτερικό μέτωπο και οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί με το ΔΝΤ προετοιμάζονται οργανώνοντας τη δράση τους. Το λογικό με το παράτολμο μπλέκονται. Ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος στο βασανισμένο λαό. Η έπαρση και η στέρηση της εξουσίας του παλιού πολιτικού κατεστημένου, δημιουργούν τις πολιτικές της αριστερής παρένθεσης , αντί να σπρώξουν σε διάλογο για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος της χώρας. Ο ενθουσιασμός με τη μηχανιστική ερμηνεία των γεγονότων δεν βοηθά. Οι χρονοτριβές, οι ατέρμονες συζητήσεις και οι καθυστερήσεις εξασθενίζουν ακόμη περισσότερο την οικονομικά αδύνατη χώρα ενώ οι δανειστές προσπαθούν να φέρουν το παιγνίδι στα μέτρα τους. Το προσκήνιο και το παρασκήνιο στήνουν τα πεδία δράσης. Στο εσωτερικό τα ρητορικά σχήματα εναντιώνουν τις πολιτικές , τη μια στην άλλη. Τα ρητορικά σχήματα ικανοποιούν τα στοιχεία της ορμητικής θύελλας αντί με διάλογο να κάνουν ηπιότερη και διαλλαχτικότερη τη λαϊκή πίεση και να δυναμώσουν το μέτωπο απέναντι στους δανειστές. Έτσι το εσωτερικό μέτωπο, που θα φόβιζε τους δανειστές, δεν στήθηκε, ενώ τα σενάρια για την αριστερή παρένθεση οργιάζουν στα παρασκήνια. Το στοιχείο της συμπεριφοράς επηρεάζει την βούληση εκείνων που διαπραγματεύονται με τους δανειστές. Υπακούει στον ενθουσιασμό και ενθαρρύνει την ορμή που υπάρχει στο νου τους. Δεν κατανοήθηκε με σαφή τρόπο ότι άλλο πράγμα είναι η πολιτική που καθορίζεται από το πόλεμο των συμφερόντων και άλλο η οικονομική θεωρία στις αίθουσες των πανεπιστημίων. Το δίκαιο δεν είναι εύκολο να επιβληθεί από μόνο του. Άλλωστε ο καθένας το ερμηνεύει κατά το δοκούν. Η ζωηρή προσωπικότητα αποκτά δραματικό χαρακτήρα, με έντονο το στοιχείο της παρορμητικότητας. Οι μηχανισμοί της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ, χωρίς οίκτο, παίρνουν το δρόμο του ληστή. Δεν υποχωρούν και εκφράζουν τιμωρητικές και ρεβανσιστικές διαθέσεις. Επιβάλλουν και αποτρέπουν, δημιουργώντας φόβο και απογοήτευση και σε άλλους χώρους της Ευρώπης. Οι μηχανισμοί στήνουν παιγνίδια εκβιασμών και η εξέλιξη του «πολέμου» οδηγεί σε κρίσιμες στιγμές. Κι ενώ το συμφέρον της χώρας πρέπει να είναι ο σκοπός της πολιτικής, το παλιό κατεστημένο ελπίζει ότι η αριστερή παρένθεση κλείνει και επιτίθεται προκαλώντας φόβους και σπέρνοντας πανικό. Οι σκληροί εκβιασμοί και το στήσιμο των διεθνών μηχανισμών , πρωτοστατούντος του γερμανικού κατεστημένου που κυριαρχεί στην Ευρώπη, και σε σχέση με την αδύνατη και λεηλατημένη οικονομία της χώρας, οδηγούν σε επώδυνο συμβιβασμό και σε ήττα. Επώδυνη ήττα παρά το ενθουσιώδες ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Ο φόβος στήθηκε πάνω στο μήνυμα για το κίνδυνο της ελπίδας. Ο ενθουσιασμός μετατρέπεται σε αμηχανία. Η ορμή για τη μάχη μετατρέπεται σε φόβο και σπασμωδικές αντιδράσεις αλλά και σε στήριξη του συμβιβασμού, από το μεγαλύτερο μέρος του κοινοβουλίου. Διαμορφώνεται όμως η τάση στη κοινωνία, ανάμεσα σε μια παθητική φύση αναμονής και σε στήριξη της λογικής, που με τακτικές κινήσεις, ελιγμούς και στρατηγικές, θα οδηγήσει από το σκληρό ανήφορο, με τρομερές θυσίες, στην απαλλαγή από τα μνημόνια. Ο συμβιβασμός αποδέχεται το λιγότερο πιθανό άδικο που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Κυριαρχεί η λογική που μεταβάλλει το θυμό και την οργή σε ανοχή, γνώμες και απόψεις
Οι δανειστές, οι διεθνείς μηχανισμοί και το πολιτικό ιερατείο της Ευρώπης, παρουσιάζουν τον συμβιβασμό σαν επιβράβευση του ενάρετου εαυτού τους. Η ισχυρή αίσθηση της κυριαρχίας και η αλαζονεία των μηχανισμών επιτρέπουν στον επώδυνα συμβιβαζόμενο, να πορευτεί σε άλλους δρόμους, εξασφαλίζοντας τη λαϊκή ανοχή, παρά τους υφιστάμενους κλυδωνισμούς. Η λογική και η επιθυμία οδηγούν σε νέους στοχασμούς και νέες απόψεις. Η οργή και ο θυμός, ενώ σπρώχνονται στην απογοήτευση, ενισχύουν καταστάσεις ανοχής και σε επιθυμίες ανασυγκρότησης της χώρας και στήριξης , στα πλαίσια που το επιτρέπουν οι συμφωνίες και οι διαπραγματεύσεις με τις αξιολογήσεις. Μέσα από σκληρές θυσίες και συνεχείς προσπάθειες.
Το σχέδιο αναζητεί δρόμους και μονοπάτια, διατηρώντας την ψυχραιμία, να προσπαθεί να θέσει φραγμούς στην απληστία των κερδοσκόπων και των επιτηδείων συμφερόντων. Οι πιέσεις από τους δανειστές και τους μηχανισμούς δημιουργούν ταλαντεύσεις και κλωθογυρίσματα αλλά η ανοχή της κοινωνίας συνεχίζεται. Ο ετοιμοπόλεμος λαός δείχνει υπομονή, καρτερία, αντοχές και στωικότητα με την προσμονή της επίτευξης των νέων στόχων. Η πολιτική ζωή, παρά τις σφοδρές επιθέσεις του παλαιού κατεστημένου και το πόλεμο του φόβου και των εκβιασμών, ενισχύει την επιθυμία για αυτοσυντήρηση, επιβίωση της κοινωνίας αλλά και την ανασυγκρότηση της οικονομίας και των θεσμών. Όλα τα καλά δύσκολα
