Έλεγα να σου στείλω ένα γράμμα …
μα πως να συνταιριάξω λέξεις που να μπορούν να
περιγράψουν την απίστευτη δεξιότητα του δικού σου γραπτού λόγου;
Έλεγα να σου ζωγραφίσω ένα πίνακα ολόγιομο με
Λασιθιώτικα χρώματα και αρώματα, μα ήθελα να φαίνονται μέσα και το Ποντικονήσι,
το Λιστόν, ο Βίδος, η Δασιά, το Σιδάρι, ο Παντοκράτορας και η Παλαιοκαστρίτσα,, και ήταν αδύνατο να τα συνταιριάσω όλα ετούτα
σε μια ζωγραφιά, που εσύ όμως κατάφερες να κλείσεις στο μυαλό και στην καρδιά
σου και να «ποιήσεις» την ομορφιά τους με τρόπο ξεχωριστό.
Έλεγα να πιάσω τη βροντόλυρα του παππού μου του
Παυλογιώργη και να στολίσω με ήχους
Κουρήτικους τους υπέροχους στίχους σου, μα ύστερα θυμήθηκα πως με ετούτη την
τέχνη δεν τα κατάφερα ποτέ μου…
Εσκέφτηκα να κάτσω σ´ ένα χαράκι στο Λιμνάκαρο,
κατάντικρυ στης Δίκτης την κορφή, ν´ ακουμπήσω
στη δεξά μου χέρα το πηγούνι μου και να σύρω μακρόσυρτο αμανέ που να ακουστεί
ίσαμε την Καζάρμα και ο αντίλαλος ναρθεί
να ξεταλαγιάσει τα Καντούνια τση Κέρκυρας….
Εμετασκέφτηκα όμως πως ούτε και για τούτο είμαι ικανός …
Απογοητεύτηκα στο τέλος, αναζητώντας ιδιαίτερες
ικανότητες στη μετριότητα μου, για να μπορέσω με τρόπο ξεχωριστό, κατά που σου
πρέπει, να αναφερθώ στο ποιητικό και συγγραφικό σου έργο, που σε διακρίνει στην
εποχή μας, στον τόπο μας, στον τόπο που ζεις, στις καρδιές μας, στο θαυμασμό
και την εκτίμηση μας.
Χαρούλα
Βερίγου, γίνεσαι ολοένα και πιο πολύτιμη για το Λασίθι μας, όπως όλοι οι
πνευματικοί άνθρωποι που γέννησε πληθωρικά
ο τόπος μας.
Δεν ξέρω ποια επιρροή άνοιξε ορθάνοιχτα τις πόρτες
του μυαλού σου, και άφησε ελεύθερη τη
σκέψη σου να πετάξει σε ατέλειωτες αναζητήσεις. Φταίει ο Δίας, ο Λασιθιώτικος κάμπος, το Νίσιμο, το
φως των σχολικών σου χρόνων στην Καζάρμα ή το Ιόνιο φως στο τόπο που επέλεξες
να ζήσεις;
Νομίζω πως όλα έχουν μερίδιο από την καρδιά και τη σκέψη
σου.
Εμένα άσε με να πιστεύω, να βαυκαλίζομαι αν θέλεις, πως είσαι κόρη
Τζερμεδιανή, Λασιώτικη σάρκα πνεύμα και οστά, παιδί του Δία, θρέμμα του
Λασιθιώτικου κάμπου και του τίμιου ιδρώτα του Αριστείδη και της Καλλιόπης…
Δεν εξηγείται διαφορετικά η πληθωρική σου παρουσία
και ο αχαλίνωτος νους σου, σαν πιάνεις το κοντυλοφόρο σου…
Με τον δικό σου τρόπο λαξεύεις στα χαράκια της Λασιθιώτικης μαδάρας.
Σχεδιάζεις
στον ποτισμένο με ιδρώτα κουρνιαχτό της
Λασιθιώτικης γης.
Ακουμπάς
στα ροζιάρικα χέρια των ξωμάχων του τόπου σου.
Μεθάς
με τις μυρωδιές της άνοιξης και παίρνεις αξοπίσω το νου σου, ακολουθώντας τον
στο ζάλο μέσα σε ανθρωποψυχοπερπατήματα και περιπέτειες, έτοιμη κάθε φορά να
αποτυπώσεις και να μεταγράψεις τις διαπιστώσεις σου…
Γνήσιο Τζερμεδιανό ανέθρεμα, έβαλες στη ζωή σου εκτός από τον Σπύρο και τις
περίσιες Κερκυραϊκές ομορφιές, που φαίνεται σε χάραξαν βαθειά. Η ανταύγεια του
ήλιου που βασιλεύει στον Πέλεκα και
αντανακλά στις Αλυκές το μελαγχολικό αδυνατισμένο φως του, δυναμώνει μου
φαίνεται της ψυχής σου τη λάμψη, και τηνε
κάνει ποίημα γραφής και τέχνη του λόγου…
Μετουσιώνει τη Χαρούλα, σε Ζωή και μας την φέρνει
στης Δίκτης την κορφή, στο Λασιθιώτικο κάμπο κι ολάκερη την υπέροχη πατρίδα μας,
όπου έχεις απλώσει ήδη τα αέρινα κύματα της σκέψης και της καρδιάς σου…
Καλό ταξίδι Χαρούλα
στο κόσμο του πνεύματος που επέλεξες …
Οι αγλαόκαρποι που θα μαζεύεις στο διάβα σου, θα
είναι πάντα πολύτιμοι και στο Λασίθι μας…
Γιώργος Μηλιαράς
τ. Δήμαρχος
-Υποστράτηγος ε.α – Γραμματέας ΕΝ.ΔΗ.Κ
Νοέμβρης 2018 στο Τζερμιάδω
