Είναι γεγονός ότι ο αδιαφορών άνθρωπος χαρακτηρίζεται από την πολιτική απραξία, στην οποία, κατά μία άποψη, έχει οδηγήσει η διαμόρφωση της κοινωνίας της καλοπέρασης: «Στην εποχή της κοινωνίας της καλοπέρασης, αυτό που επιδιώκεται είναι να ενισχυθεί η απολιτικοποίηση, η αποϊδεολογικοποίηση και η πολιτική απάθεια, να πεισθούν οι πολίτες πως τα πράγματα πάνε καλά και πως η καταναλωτική ικανότητα επαυξάνεται επειδή εκφράζουν τη νέα γραφειοκρατία τεχνοκράτες πολιτικοί άνδρες, επαγγελματίες και πεπειραμένοι της κυβερνητικής επιχείρησης»
Ζούμε σε μια εποχή έντονης κοινωνικής δυσαρέσκειας και αβεβαιότητας για το τι μέλει γενέσθαι στο αύριο. Η αγανάκτηση είναι διάχυτη ανάμεσα στις τάξεις των πολιτών για το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, μια αγανάκτηση που αγγίζει τα όρια της κοινωνικής αδιαφορίας και της απέχθειας για την πολιτική.
Είναι κοινός τόπος η απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους νέους, που σκέφτονται να το εκδικηθούν αδιαφορώντας και απέχοντας. Αδιαμφισβήτητα, υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι η αρνητική λειτουργία και ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής, που παρουσιάζει έντονα συμπτώματα εκφυλισμού.
Ωστόσο, η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι χειραγώγηση, είναι απραξία, είναι μεμψιμοιρία, είναι δειλία, είναι παρασιτισμός, είναι συνενοχή, δεν είναι απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας, δεν είναι ζωή.
Κατά συνέπεια, όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους ερήμην τους και δεν ανανεώνεται η αποτελματωμένη πολιτική ζωή, τόσο στο επίπεδο προσώπων, όσο και στο επίπεδο ιδεών. Παράλληλα, δεν επιλύονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, δεν προοδεύει το κοινωνικό σύνολο, ενώ υπονομεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, που προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή των πολιτών.
Η αποχή δεν είναι απάντηση. Η αδιαφορία των πολιτών είναι επιλογή σιωπής και όχι λόγου, απραξίας και όχι πράξης. Μόνο η ψήφος δείχνει την παρουσία των πολιτών και υψώνει στεντόρεια φωνή απέναντι στον ωχαδερφισμό και την απαξίωση της κοινωνικής συμμετοχής. Είναι η δύναμη των πολιτών για να μετατραπούν σε γεννήτορες του καινούργιου, αφού το παλιό έχει δύσει οριστικά!
Άλλωστε, όπως είπε και ο Αβραάμ Λίνκολν «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου…»
Γιώργος Δρακούλης
